خبرگزاری مهر، گروه استان ها- پژمان امیدی: خبر آمد که نفس های البرز به شماره افتاده و چشمان سبز درختان غم کشیده این دیار، خیس از فراغ یار و رفیق روزهای آب و آتش شده است.

کاش می شد گفت که تیترهای حوادث این بار برای بازدید بیشتر زرد نگاشته شده اند. اما سوگ بلوط ها با مرگ ناجیشان تکمیل شده و اندوه بر گلوی چشمان دود گرفته زاگرس دو چندان رخ نمایی می کرد.

چند روز نمی گذشت که البرز زارعی در حین اطفای حریق جنگل های گچساران دچار سوختگی شدید شد. البرز با هدف حمایت بهتر درمانی به بیمارستانی در استان اصفهان منتقل شد، اما پایان قصه اش به تلخی گرایید.

البرز ما آسمانی شد تا دود تلخ کامی بی پایان زاگرس در آخرین روزهای بهار به اوج برسد و زمستانی سرد تار و پود بلوط های پر غصه را فرا بگیرد.

اکنون البرز اسطوره مقاومت و ایستادگی جنگل های زاگرس در برابر تخریب و تهدید و نابودیست. در هر بذر درختان با اصالت زاگرس نام البرز جوانه خواهد زد تا پایان تلخ این قصه، آغازی برای حفظ و حراست از تک تک مناطقی باشد که البرزها برایش جانانه جنگیدند، اما هیچگاه در مقابل شعله های تخریب جنگل ها قدمی عقب نشینی نکردند.

باشد که هرگاه چشم طمع بر طبیعت بردیم، نگاه البرز برای لحظه ای از جلوی چشمانمان عبور کند و دست از تجاوز به حریم درد کشیده زاگرس برداریم.

و این آغاز یک عاشقانه است که البرزها برایش جان می دهند تا درختی جان ندهد.