ایسنا/قزوین «۱۶ آذر» روز دانشجو را می توان روز جوش وخروش دانشجویان در دانشگاه دانست، از شمال به جنوب و شرق به غرب، دانشجویان دانشگاه های کشور بر طبل مطالبه گری و کنش فعال دانشجویی می کوبند و مراسم مختلفی برگزار می کنند.

اینجا قزوین است، بنا به گفته دانشگاهیان یک شهر دانشگاهی است؛ یک دانشگاه مسئولی دولتی را برای پاسخگویی دعوت می کند، دانشگاه دیگر مناظره بین جریانات سیاسی با چاشنی سرود «یار دبستانی من» برگزار می کند، انگار خواندن این سرود یک تکلیف شرعی است و اگر هم صدایی نکنید، نتوانسته اید به جنبش دانشجویی دین خود را ادا کنید.

برگزاری برنامه روز دانشجو با سخنرانی های ویژه جزء جدایی ناپذیر برنامه های روز دانشجو است، برنامه ای پر از شور مطالبه گری دانشجویی که جای آن در دانشگاهی با عنوان زیبای امام خمینی (ره) به عنوان دانشگاه مادر استان خالی بود!

روزهای گذشته وقتی روی در و دیوار دانشگاه پوستر برنامه روز دانشجو را با دو روز تأخیر دیدم، نام سخنران در ذهنم این سؤال را ایجاد کرد که چطور می شود یکی از چهره های مطرح علوم اجتماعی را به عنوان سخنران دعوت کنیم و در کنار آن پخش کلیپ، موسیقی زنده و بازی پانتومیم در یک جا بگنجد و از قضا برگزار کننده نیز معاونت فرهنگی اجتماعی دانشگاه باشد؟!

روز موعود بعد از اتمام کلاس با حرارتی خاص به سمت سالن اجتماعات شهدای گمنام (مرکزی) دانشگاه حرکت می کنم. مسئولان دانشگاه جلوی دٙر ورودی ایستاده اند، استقبال دانشجویان بی نظیر و سالن از جمعیت پر است. خیل کثیری از حاضران نو ورودها و دانشجویان دختر هستند، صدای همهمه در سالن پیچیده و عده ای نیز که تازه رسیده اند برای خود صندلی پلاستیکی می آوردند تا برنامه را از دست ندهند، برنامه ای که در ذهن دانشجویان جایگاه ویژه ای دارد.

برنامه شروع می شود؛ قاری آیاتی از قرآن کریم را تلاوت می کند، خانم و آقای مجری روی صحنه برنامه حاضر می شوند و با موضوع تفاوت زن و مرد کرکری می خوانند. رئیس دانشگاه حاضر می شود و همان جملات کلیشه ای را تکرار می کند، نوبت دعوت از سخنران می شود.

مجری جوان برنامه از «مقصود فراستخواه» سخنران برنامه با عنوان پژوهشگر و جامعه شناس دعوت می کند تا سخنان خود را آغاز کند؛ وی با ادبیاتی رسمی مباحث علوم اجتماعی و ریشه های کنش دانشجویی را بررسی می کند، انتخاب این موضوع برای سخنرانی در چنین محفلی و دور بودن آن از موضوعات روز جامعه از یک طرف و عدم کنترل جلسه و طولانی شدن مدت زمان ارائه مباحث از سوی دیگر باعث می شود تا هرج ومرج در برنامه به اوج برسد.

دانشجویان که انتظار همچنین فضایی را نداشتند و حوصله شان سر رفته به هر راهی برای نشان دادن اعتراض خود دست زدند، گروهی خود را با گوشی سرگرم می کنند، عده ای مکرر صلوات می فرستند و گروهی دیگر به نشانه اعتراض سوت و کف می زنند تا سخنران به حرف های خود پایان بدهد، البته بسیاری نیز عطای این جشن را به لقای آن بخشیده و سالن را ترک می کنند.

نوبت به سخنرانی می رسد …

مقصود فراستخواه عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی در بخشی از سخنان خود می گوید: کنش گری فرایندی بسیار مهم برای آینده کشور است، اگر خواهان حل مشکلات و مسائل سرزمین خود هستیم راهی جز کنش گری همراه با مسئولیت اجتماعی نداریم؛ زیرا جامعه ایران در موقعیت مهم و گذرگاه بسیار تعیین کننده ای قرار گرفته است.

وی ادامه می دهد: سیستم موجود در کشور با محتوای جامعه متناسب نیست چراکه زندگی ایرانی ها در حال تغییر است و ساختارها پاسخگوی این تکاپو و دگرگونی های اجتماعی و فرهنگی نیست، ما جامعه ای در حال تغییر در همه عرصه ها هستیم اما سیستم ما آماده این تغییر نیست همین امر موجب تنش ها و مشکلاتی در جامعه می شود.

فراستخواه در ادامه بیان می کند: ۱۶ آذرماه به نقطه عطف دانشجویی برای تحول خواهی تبدیل شده است و دانشجویان در طول سالیان بعد از سال ۳۲ در تلاش اند تا این روز را به یاد داشته و نماد عدالت و دموکراسی را پویا نگه دارند.

وی می گوید: دانشجویان باید پرسشگر باشند تا دانشگاه را نسبت به مشکلات و نیازهای جامعه پاسخگو کنند، آن ها باید بکوشند با تکاپوهای علمی همراهی داشته باشند زیرا همین موجب تحرک اجتماعی می شود، در حال حاضر ۶۵ درصد جامعه ایران بعد از انقلاب اسلامی به دنیا آمده اند لذا دانشجویان باید تلاش کنند ضمن بررسی مسائل مختلف جامعه در دانشگاه در زندگی آینده خود تصمیم گیرنده و سهیم باشند.

فراستخواه بیان می کند: مدیران کشور باید از نیروی انسانی جوان استفاده کنند زیرا در صورت غفلت از آن دچار کفران نعمت خواهند شد؛ با این حال متأسفانه برای اشتغال و مشارکت اجتماعی و بهره گیری از توانایی های دانشجویان برنامه ریزی نداریم.

تجلیل از مقام شامخ شهدا آداب خاص می طلبد

بالاخره بعد از کلی کش وقوس و خارج شدن جو سالن از دستان متولیان برنامه سخنرانی تمام می شود و مجری سریع خانواده های شهدای دانشجوی استان را دعوت می کند تا مراسم تجلیل از آن ها را به عمل بیاورد. اسامی سریع خوانده می شود تا رفع تکلیفی صورت گیرد، چند نفری با قرائت اتوبوسی اسامی شهدا صلوات می فرستند اما صدای همهمه فضای سالن را پر کرده است.

از مادر یکی از شهدا برای سخنرانی دعوت می کنند مادر از حضور پشت تریبون امتناع می کند و به پایین پله ها می رود. با خود کلنجار می روم و ای کاش ها در ذهنم رژه می رود؛ اینکه ای کاش از خانواده شهدا دعوت نمی شد تا چنین بی حرمتی نسبت به آن ها روا شود، کاش می دانستیم تجلیل از مقام شامخ شهدا و مادران شهید آداب خاصی را می طلبد، کاش به این قسمت نگاهی مانند یک وظیفه اجباری نداشته باشیم.

تشکل های دانشجویی اجازه برگزاری برنامه نداشتند!

تشکل های دانشجویی نیز ناراحت از این وضعیت اعتراض خود را برای ایسنا عنوان می کنند؛ یکی از اعضای تشکل جامعه اسلامی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) با بیان اینکه در طول هفته تنها روز دوشنبه برای برنامه های فرهنگی دانشگاه فرصت ایجاد شده است و در این ساعت از روز هیچ کلاسی دایر نمی شود، می گوید: در حالی که روز دانشجو باید دانشجو محور باشد به تشکل های دانشجویی اجازه برگزاری برنامه ای را در روز فرهنگی دانشگاه ندادند آن هم به بهانه اینکه خود دانشگاه برنامه ای را برای روز دانشجو در نظر گرفته است!

وی با انتقاد از اینکه مراسم امروز دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) در خور روز دانشجو نبود، بیان کرد: یکی از دلایل آن سخنران دعوت شده به مراسم بود که محور صحبت های وی نتوانست مورد استقبال دانشجویان قرار بگیرد و همین باعث از دست رفتن مراسم و کاهش کیفیت آن شد. همچنین مراسم تجلیل از خانواده شهدای دانشجو که شاید مهم ترین قسمت برنامه بود متأسفانه با کیفیتی بسیار پایین برگزار شد؛ در حقیقت برنامه امروز یک برنامه عبث و بدون محتوای مناسب بود و نتوانست اذهان دانشجویان را متقاعد کند.

وی ادامه داد: برنامه روز دانشجو در تمام کشور به محفلی برای بیان دیدگاه های جنبش های دانشجویی تبدیل شده است اما این موضوع در دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) رخ نداد و حتی به تشکل ها اجازه برگزاری برنامه ای با محتوای غنی که رنگ و بوی ۱۶ آذری داشته باشد، داده نشد.

جای برنامه های با کیفیت بالا در دانشگاه خالی است

یکی دیگر از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم دانشگاه امام خمینی (ره) نیز با بیان اینکه برنامه روز دانشجوی دانشگاه امام از باب محتوای ارائه شده و سخنران دعوت شده برنامه ای ضعیف بود، می گوید: فرم و شکل کلی برنامه روز دانشجو به گونه ای بود که در جریان برگزاری آن دانشجویان آن گونه که باید تأثیرگذار نبودند. همچنین به تشکل های دانشجویی اجازه برگزاری برنامه در این روز داده نشد و ما مجبور شدیم مناظره داغ خود را در روزی برگزار کنیم که دانشجویان مجبور به حضور در کلاس های خود بودند.

وی با تأکید بر اینکه شأن دانشجویان بسیار بالاتر از این است که تنها روزی که به نام آن ها نام گذاری و به خون سه شهید دانشجو عجین شده است را با برنامه ای نازل در سطح یک جشن این چنینی برگزار کنیم، ادامه می دهد: برنامه ای که در آن دانشجویان آماده یک بحث جدی نبودند و همین موجب به سخره گرفتن سخنران و شرمندگی ما در برابر وی شد.

این دانشجوی فعال دانشگاه امام تأکید می کند: در واقع مسئولان دانشگاه فکر می کنند با موسیقی، برنامه های فان و داشتن برنامه ای بدون هدف می توانند دانشجویان را جمع کنند. این در حالی است که پیش از این برنامه های روز دانشجو به همت تشکل های دانشجویی بسیار جدی و با محوریت موضوعات روز جامعه برگزار و در آن مسائل اصلی کشور بحث می شد که با استقبال خوب دانشجویان نیز مواجه می شد اما در دو سال اخیر سیاست های معاونت فرهنگی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) باعث بایکوت شدن برنامه های مهم و به حاشیه رفتن برنامه های روز دانشجو شده است.

وی یادآور می شود: پیش از این دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) یکی از مهم ترین دانشگاه های کشور بود اما امروز به جایگاهی رسیده و در برنامه های مختلف به گونه ای عمل کرده اند که سطح دغدغه های فرهنگی را با برنامه هایی سطحی ضعیف کرده و آن را از مسائل اصلی و مهم کشور خارج نموده اند.

برنامه ای که می توانست …

به گزارش ایسنا برنامه فان روز دانشجو با آمدن گروه موسیقی به روی صحنه و نواختن و همراهی دانشجویان ادامه می یابد و در انتها نیز مجری برنامه از دختران و پسران برای اجرای پانتومیم دعوت می کند تا روی صحنه بروند و با هنر پانتومیم دانشجویان را با خود همراه کنند.

پایان بخش برنامه نیز کیک و چایی داغی است تا دانشجویان در هنگام خروج با آن پذیرایی شوند تا شاید سردی این برنامه با داغی چای از بین برود؛ و این گونه برنامه باشکوه!!! روز ۱۶ آذر سال ۱۳۹۸ دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) نیز تمام می شود؛ برنامه ای که می توانست خوب برگزار شود اما …

انتهای پیام