تاثیر خشونت نظامیان هندی بر کودکان کشمیر

به گزارش دفتر منطقه ای خبرگزاری تسنیم به نقل از کشمیر نامه، با آغاز شورش های مسلحانه در جامو و کشمیر و مقابله دولت هند با این شورش ها غیرنظامیان و افراد غیر مسلح قربانی اصلی خشونت های دولت هند شدند. در سال های ابتدایی دهه نود سرکوب غیرنظامیان به طور گسترده انجام می شد. تنها در سال ۱۹۹۰ حداقل ۱۲ عملیات علیه غیرنظامیان کشمیری در بخش های مختلف کشمیر انجام شد که در طی آن ۴۲۱ نفر کشته شدند که در این میان بخش قابل توجهی کودکان بودند.
کودکان نه تنها قربانیان مستقیم این خشونت ها بوده اند بلکه در معرض سایر خشونت ها مانند مفقود شدن، بازداشت های غیرقانونی، ضرب و شتم، تجاوزات جنسی و سایر موارد قرار گرفته اند. ضمن اینکه که افزایش خشونت در این دهه سبب شد بسیاری از کودکان والدین خود را از دست بدهند. طبق بررسی که یکی از موسسات خیریه انگلیس انجام داده است ۲۱۵ هزار کودک یتیم در کشمیر وجود دارد که ۳۷ درصد آنها یک یا هر دو والد خود را از دست داده اند.
از دیگر موارد نظامی سازی در این دهه می توان به تبدیل شدن محیط های آموزشی به کمپ ها و اردوگاه های نظامی اشاره کرد. از اوایل دهه ی نود میلادی بسیاری از مدارس و موسسات آموزشی تبدیل به کمپ های نظامی و ایستگاه های پلیس شد که اشغال مدارس ترس و عدم امنیت را برای دانش آموزان و دانشجویان به همراه داشت.
در همین دهه بود که با تصویب قانون AFAPA عملیات های خوشنت آمیز شدت بیشتری گرفت. قانونی که سبب شد نیروهای نظامی هند در قبال هر نوع مجازت قضایی در کشمیر مصونیت داشته باشند.
در زیر به بعضی از وقایع منجر به کشتار کودکان در طی این دهه اشاره می شود:
الف-کمیته JKCCS در یک بررسی که در دو ناحیه بارامولا و باندی پورا در شمال کشمیر انجام داد. گزارشی قدیمی اما فراموش نشدنی را مورد بررسی قرار داده است. گزارشی که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد. در این گزارش چنین آمده است: «در فاصله زمانی سال های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۵، ۵۱۰۶ غیرنظامی کشته و ناپدید شدند که در این میان ۳۹۲ کودک کشته شد. و از این تعداد ۴۳ نفر دختر بودند."
ب- ۳۶ کودک ناپدید شدند که از این میان بنا به گفته بعضی ها ۱۰ کودک مبارز بودند و این کودکان توسط نیروهای هند ربوده شدند. کودکی ۹ ساله به نام «جاوید احمد» از ناحیه بارامولا در میان این کودکان بود که در نوامبر ۱۹۹۱ ناپدید شد و تاکنون هیچ نشانه ای از او یافت نشده است.
ج-در ۳-۴ آگوست ۱۹۹۸، ۱۱ کودک در گروه های سنی ۴ تا ۱۵ سال در میان ۱۹ کشته شده ای بودند که در روستای سیلان در خانه هایشان توسط افسران پلیس کشته شدند. عاملین این جنایت شناسایی شدند اما به دلیل قانون AFSPA از مجازات معاف شدند.
د-در مارس ۲۰۰۳، ۲۴ هندی کشمیری (پاندیت ها) توسط افراد مسلح ناشناس کشته شدند که دو نفر از آنان نوزاد بود. اما روند قضایی این پرونده نیز مانند سایر پرونده های نتیجه ای نداشت.
ه-در ژانویه ۱۹۹۹، ۱۵ غیرنظامی کشته شد که ۶ کودک از جمله کشته شدگان بود. عاملین این جنایت نیروهای پلیس و ارتش هند اعلام شد.
انتهای پیام/.
کودکان نه تنها قربانیان مستقیم این خشونت ها بوده اند بلکه در معرض سایر خشونت ها مانند مفقود شدن، بازداشت های غیرقانونی، ضرب و شتم، تجاوزات جنسی و سایر موارد قرار گرفته اند. ضمن اینکه که افزایش خشونت در این دهه سبب شد بسیاری از کودکان والدین خود را از دست بدهند. طبق بررسی که یکی از موسسات خیریه انگلیس انجام داده است ۲۱۵ هزار کودک یتیم در کشمیر وجود دارد که ۳۷ درصد آنها یک یا هر دو والد خود را از دست داده اند.
از دیگر موارد نظامی سازی در این دهه می توان به تبدیل شدن محیط های آموزشی به کمپ ها و اردوگاه های نظامی اشاره کرد. از اوایل دهه ی نود میلادی بسیاری از مدارس و موسسات آموزشی تبدیل به کمپ های نظامی و ایستگاه های پلیس شد که اشغال مدارس ترس و عدم امنیت را برای دانش آموزان و دانشجویان به همراه داشت.
در همین دهه بود که با تصویب قانون AFAPA عملیات های خوشنت آمیز شدت بیشتری گرفت. قانونی که سبب شد نیروهای نظامی هند در قبال هر نوع مجازت قضایی در کشمیر مصونیت داشته باشند.
در زیر به بعضی از وقایع منجر به کشتار کودکان در طی این دهه اشاره می شود:
الف-کمیته JKCCS در یک بررسی که در دو ناحیه بارامولا و باندی پورا در شمال کشمیر انجام داد. گزارشی قدیمی اما فراموش نشدنی را مورد بررسی قرار داده است. گزارشی که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد. در این گزارش چنین آمده است: «در فاصله زمانی سال های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۵، ۵۱۰۶ غیرنظامی کشته و ناپدید شدند که در این میان ۳۹۲ کودک کشته شد. و از این تعداد ۴۳ نفر دختر بودند."
ب- ۳۶ کودک ناپدید شدند که از این میان بنا به گفته بعضی ها ۱۰ کودک مبارز بودند و این کودکان توسط نیروهای هند ربوده شدند. کودکی ۹ ساله به نام «جاوید احمد» از ناحیه بارامولا در میان این کودکان بود که در نوامبر ۱۹۹۱ ناپدید شد و تاکنون هیچ نشانه ای از او یافت نشده است.
ج-در ۳-۴ آگوست ۱۹۹۸، ۱۱ کودک در گروه های سنی ۴ تا ۱۵ سال در میان ۱۹ کشته شده ای بودند که در روستای سیلان در خانه هایشان توسط افسران پلیس کشته شدند. عاملین این جنایت شناسایی شدند اما به دلیل قانون AFSPA از مجازات معاف شدند.
د-در مارس ۲۰۰۳، ۲۴ هندی کشمیری (پاندیت ها) توسط افراد مسلح ناشناس کشته شدند که دو نفر از آنان نوزاد بود. اما روند قضایی این پرونده نیز مانند سایر پرونده های نتیجه ای نداشت.
ه-در ژانویه ۱۹۹۹، ۱۵ غیرنظامی کشته شد که ۶ کودک از جمله کشته شدگان بود. عاملین این جنایت نیروهای پلیس و ارتش هند اعلام شد.
انتهای پیام/.
پرسش و پاسخ در
تاثیر خشونت نظامیان هندی بر کودکان کشمیر
گفتگو با هوش مصنوعی