تفسیر قرآن؛

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می پردازیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الله لا إلٰه إلا هو الحی القیوم

خدای یکتاست که جز او خدایی نیست که زنده و پاینده ابدی است.

فایل صوتی تلاوت آیه ۲ سوره آل عمران

تفسیر آیه ۲ سوره آل عمران

«قیوم» به کسی گفته می شود که خود به دیگری تکیه نداشته باشد، ولی دیگران به او تکیه دارند و یا قوام بخش همه چیز است. خداوند در آفریدن، تدبیر و تسلط کامل دارد. عوامل و اسباب مادی وسیله پیدایش می شوند، ولی مستقل نیستند و سبب بودنشان از خودشان نیست.

بیشتر بخوانید

موجودات دیگر، علم، حیات و قدرت مستقلی ندارند. تنها او زنده ای است که زندگی هر موجود زنده وابسته به اوست. در دعای جوشن کبیر می خوانیم:او قبل از هر زنده ای زنده و بعد از هر زنده ای زنده است. هیچ زنده ای شریک او نیست و به کسی نیاز ندارد. جان همه زنده ها و رزق آن ها به دست اوست. او زنده ای است که زنده بودن خود را از کسی به ارث نبرده است.

پیام های آیه ۲ سوره آل عمران

۱-توحید، سرلوحه کتب آسمانی است. «لا إله إلا هو»

۲-شرط معبود شدن، داشتن کمالات ذاتی است و تنها خداوند است که قائم به ذات خویش و بی نیاز مطلق است. «الحی القیوم»

انتهای پبام/