سنندج، مرکز استان کردستان و دومین شهر بزرگ کردنشین ایران پس از کرمانشاه، به «شهر هزارتپه» معروف است. هویت کالبدی این شهر بر اساس دژ حکومتی واقع بر بلندای تپه و شبکه کاریز سرنوی شکل گرفته و با ویژگی های طبیعی منحصربه فردی مانند تپه ها و چشمه های فراوان شناخته می شود. نام بسیاری از محله های سنندج از تپه ها (مانند توس نوذر، شیخ محمدباقر و زاگرس) و چشمه ها (از جمله کانی کوزله و چم حاجی نصه) گرفته شده است. این تپه ها که هرکدام دارای اهمیت تاریخی و طبیعی هستند، در سال ۱۳۸۶ باعث شدند سازمان جهانی گردشگری، سنندج را به عنوان «شهر هزارتپه» معرفی کند.