در آخرین روز های فعالیت دوره دوم دولت آقای روحانی، مصوبه تغییر تعرفه واردات برخی از انواع ورق های گرم و سرد فولادی توسط دولت گذشته ابلاغ شد. طبق این تعرفه، واردات دسته گسترده ای از ورق های گرم و سرد فولادی از ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد در سال به ۴ درصد کاهش یافته است که این تغییر ناگهانی، بسیار قابل توجه می باشد. از سوی دیگر شاید همین تعرفه های وارداتی را بتوان یکی از عوامل موفقیت فولاد مبارکه در بخش اشتغال زایی و خودکفایی، در سال های گذشته دانست. به نظر شما کاهش تعرفه واردات ورق سرد و گرم چه تاثیری بر بازار داخلی خواهد گذاشت؟ جهت دریافت پاسخ سوال مطرح شده و اطلاع از جزئیات این طرح با تیم خبری فولاژ همراه باشید.

ورق گرم، ورق سرد یا هردو؟! کدام بخش به واردات نیاز دارد؟

واردات ورق های فولادی نه تنها به خودی خود نکته منفی به حساب نمی آید بلکه به منظور ثبات در این بازار و برطرف کردن نیاز واحد های پایین دستی، موثر است. اما این اقدامات باید مطابق با ظرفیت های تولیدی کشور و نیاز های بازار باشد و نباید منجر به آسیب رساندن به تولید داخلی، خروج بی مورد ارز از کشور و هدر دادن سرمایه گذاری های صورت گرفته در داخل شود.

نکته عجیب این مصوبه در ساعات پایانی دولت دوازدهم این است که علاوه بر ورق گرم، تعرفه واردات ورق سرد نیز کاهش یافته است! این کاهش تعرفه در صورتی تصویب شده است که حدود ۲ میلیون تن از ظرفیت تولید پیش بینی شده در کشور کماکان خالی است و با توجه به زیرساخت های مناسب برای تولید این محصول، بهتر است به جای واردات، سرمایه گذاری مناسبی در این بخش انجام شود تا در آینده بتوانیم جز صادرکنندگان به کشورهای همسایه باشیم.

بیشتر بخوانید: ریل ۵۴E۱ ذوب آهن اصفهان، متروی تهران را از واردات ریل بی نیاز کرد

اما در بخش ورق گرم، به خصوص در ورق های با ضخامت کمتر از ۳ میلی متر، مقدار تولید کشور با تقاضای موجود در بازار همخوانی نداشته و بسیاری از التهابات بازار در سال های گذشته مربوط به نبودن تعادل بین حجم تولید و میزان تقاضا برای این نوع ورق است. توجه به این نکته ضروری است که هرگونه تغییر در روند تامین انواع ورق، مستقیما تاثیر خود را بر برخی دیگر از مقاطع آهنی و محصولات ثانویه تولید شده از ورق نیز می گذارد. به عنوان مثال؛ دو دسته از پرمصرف ترین آهن آلات ساختمانی، قوطی پروفیل و لوله است که این دو محصول از ورق های گرم و سرد تولید می شوند. بیشترین حجم مصرف این مقاطع، مربوط به ضخامت ۲ میلی متر و کمتر است که به شدت تحت تاثیر قیمت ورق هستند. طبیعی است که نیاز بازار ایران به این ورق ها، بیش از سایرین مورد توجه قرار می گیرد و از درجه بالاتری از اهمیت، برخوردار هستند. این ضعف موجود و عدم تناسب در بخش عرضه و تقاضا دارای دلایل مختلفی بوده و صرفا در یک مورد خاص خلاصه نمی شود. در سال های اخیر عرضه ورق های نازک به منظور حمایت از تولیدات پایین دستی در بورس کالا نیز نتوانسته مرهمی بر این درد باشد و به دفعات شاهد سوداگری های افراد سودجو بوده ایم.

به سود یا به ضرر مصرف کننده ؟!

به طور کلی و با توجه به شرایط بازار ایران، نسخه های این چنینی نمی تواند کلی باشد و به نظر می رسد که کارشناسی مناسب در این طرح لحاظ نشده باشد. همانطور که اشاره کردیم، کشور تنها در زمینه تولید ورق های گرم با ضخامت کمتر از ۳ میلی متر دچار مشکل است و واردات این نوع ورق با توجه به تولیدکننده های محدود داخلی و میزان تقاضا بالا تاثیر مناسبی در بازار خواهد گذاشت.اجرا درست این طرح نه تنها می تواند بازار داخلی را کنترل نماید بلکه می توان امیدوار بود که در آینده ای نزدیک به صادر کننده عمده این محصولات به کشور های همسایه تبدیل شویم. درمورد ورق سرد، اجرای این طرح می تواند مشکلاتی جدی را برای کارخانه های تولید کننده آن به وجود آورد. در حال حاضر بسیاری از کارخانه های تولید کننده ورق سرد زیر ظرفیت کار می کنند و به دلیل عرضه نامناسب ورق گرم، قادر به بهره برداری مناسب از خطوط تولیدی خود نیستند.

در مجموع برای اطلاع از تاثیر این طرح بر روی بازار داخلی و قیمت مقاطع مختلف فولادی، نیاز به زمان بیشتری خواهیم داشت. با توجه به توانمندی ها و زیرساخت های موجود در کشور، اجرا این طرح در زمینه ورق های گرم با ضخامت کمتر از ۳ میلی متر منطقی و تاثیرگذار خواهد بود. اما در مورد ورق های گرم با ضخامت بیشتر از ۳ میلی متر و ورق های سرد، به نظر می رسد که اجرای این طرح، مشکلاتی را در ابعاد کلان ایجاد خواهد کرد و نیازمند بررسی های مجدد خواهد بود.

منبع: foolazh.com

«این مطلب تبلیغاتی است»

انتهای پیام/