گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: جنین آنز یکی از نخبگان اسپانیایی بولیوی خود را رئیس جمهور این کشور اعلام کرده است. او یکی از نخبگان متحد واشنگتن است که اوا مورالس را به تقلب در انتخابات متهم کرده بود. اما غلامان حلقه به گوش سیا که مورالس را وادار به کناره گیری از ریاست جمهوری کردند، زحمت برگزاری ا نتخابات را به خودشان نمی دهند. آنها فقط خود را رئیس جمهور می نامند، مثل خوآن گوآیدو این نفوذی سیا در ونزوئلا که امیدوار است بتواند مادورو رئیس جمهور منتخب این کشور را با رئیس جمهور اعلام کردن خودش برکنار کند. نه آنز و نه گوآیدو در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکرده اند. آنها صرفا خود را رئیس جمهور اعلام کرده اند. سازمان ایالات آمریکایی که یکی از سازمان های پیشتاز وابسته به سیا است، این روسای جمهور غیرمنتخب را به عنوان حاکمان به حق این کشورها مورد تایید قرار داده است. پرزیدنت ترامپ اعلام کرده که کودتای سیا موجب افزایش آزادی و دمکراسی دراین کشورها خواهد شد.

در حالی که ترامپ اقدام به کودتا علیه مادورو در ونزوئلا و کودتای موفقیت آمیز علیه مورالس دربولیوی را تایید می کند، چه کسی می تواند درباره کودتای جاری سیا / حزب دمکرات علیه خود او شکوه و شکایتی کند؟ با شمشیرزندگی کن و با شمشیر بمیر.

روسپیانی که «رسانه های» غربی را شکل داده اند، وانمود می کنند که این «روسای جمهور» خودخوانده روسای جمهور واقعی هستند نه آنهایی که مردم انتخاب کرده اند. اگر نامزدهای واشنگتن در هر یک از انتخابات ها در آمریکای لاتینی طرف پیروز نباشند، خودفروشان رسانه های غربی از آن انتخابات با عنوان «انتخابات مناقشه برانگیز» نام می برند. اگر هم نامزد پیروز ۸۵ درصد آرا را به دست آورده باشد اهمیتی ندارد. از آنجا که از زاویه منافع واشنگتن او نامزد اشتباهی است، پس انتخاب او نیز مناقشه برانگیز و غیرمشروع است.

واشنگتن برای کنار زدن مورالس رئیس جمهور منتخب بولیوی به ارتش فاسد این کشور پول پرداخت کرد. شیوه کار واشنگتن همیشه همین بوده که در سراسر آمریکای لاتین به اجرا گذاشته شده است. ارتش فاسد را خریداری کن. آنها حتی حاضرند همسرانشان را هم برای پول بفروشند.

در آمریکای لاتین همه به خریده شدن عادت کرده اند. فقط کوبا و ونزوئلا و شاید نیکاراگوئه از تسلیم شدن دربرابر خواست واشنگتن سرباز زده اند. با توجه به فشارهایی که روی آنها وجود دارد و تشدید نیز می شود، این سه رژیم مترقی تا کجا می توانند در برابر واشنگتن ایستادگی کنند، باید ماند و دید. من حاضر نیستم زندگی ام را روی بقای آنها به عنوان کشورهایی مستقل شرط بندی کنم. حتی روسیه و چین نیز به تغییر رژیم تهدید می شوند و به نظر می آید که هر دو این دولت ها در این باره در خودانکاری به سر می برند.



رازی که در این میان وجود دارد این است که چرا هر کشور آمریکای لاتینی یا هر کشوری که امید دارد مستقل باشد، اصولا به آمریکا اجازه هرگونه حضوری را در کشور خود می دهد. حضور آمریکا در یک کشور آمریکای لاتینی یا هر کشور دیگری، امید به هر گونه استقلالی را در دولت آن کشور از بین می برد. به گمان من باز هم موضوع پول در میان است. کشورهای آمریکای لاتینی پول واشنگتن را به استقلال خود ترجیح خواهند داد.

برای آنکه آمریکا بتواند در روسیه حضور پیدا کند، دولت روسیه به تمام تحقیرها تن می دهد. چین نیز به همین ترتیب. به کاری که واشنگتن در هنگ کنگ با چین کرده نگاه کنید. نکته شگفت انگیز این است که چرا دولت چین چنان بی تفاوت و لا قید عمل کرده که حال خود را گرفتار این دستپاچگی ببیند.

اکنون سرمایه گذاری های کلان چین در بولیوی از دست خواهد رفت. با بازگشت نخبگان اسپانیایی که در کنترل سیا قراردارند، سرمایه گذاری های روسیه نصیب شرکت های آمریکایی خواهد شد. انسان متعجب می ماند که چرا روسیه کار بیشتری برای محافظت از مورالس رئیس جمهور قانونی این کشور انجام نداد. اگر پوتین یک گردان از سربازان روسی را برای کمک به مورالس فرستاده بود، ارتش بولیوی سرجای خود می ایستاد و اکنون به جای امپریالیسم آمریکایی، هنوز دمکراسی در بولیوی وجود داشت.

آنچه که در تمام نقاط جهان اتفاق افتاده، این است که دیگر هیچ چیز جز پول اهمیتی ندارد. در نتیجه همه چیز به پای پول قربانی می شود. بی آنکه شرم و خجالتی، احترامی، شرافتی، حقیقتی یا عدالتی وجود داشته باشد.

شاید پیش بینی های انجیلی حقیقت داشته باشند و آخرالزمان ما نزدیک باشد. در این صورت چه کسی می تواند بگوید که مستحق آن نیستیم؟

نویسنده: پل کریگ رابرتز (Paul Craig Roberts) نویسنده و روزنامه نگار

منبع: https://b۲n.ir/۲۰۶۳۸۲

انتهای پیام.