مرخصی ویژه پدران پس از تولد فرزند اول باعث تشویق به آوردن فرزند دوم در خانواده های نروژی
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ دولت نروژ از دیرباز سیاست های اجتماعی جامعی را طراحی کرده که جهت گیری اصلی آن خانواده بوده است.
خاستگاه این سیاست ها از ابتدا نه افزایش جمعیت بلکه ایدئولوژی های معطوف به برابری جنسیتی و نیز رفاه کودکان و خانواده های آنان بود، این برنامه ها که بیشترین تاثیر را بر هزینه کودک داشتند عبارتند از:
۱- تخفیف ساعات کاری به همراه دریافت مزایای شغلی برای پدران و مادران
نمونه: دادن مرخصی با حقوق به والدین، جهت نگهداری فرزندان توسط بیمه ملی (سال ۱۹۵۶)
۲- تصویب قوانین گسترده در زمینه ایجاد مراکز حمایتی غیرانتفاعی برای مراقبت روزانه از کودکان
نمونه: پرداخت کمک هزینه به والدین، جهت استفاده از مراکز مراقبت خصوصی کودکان (سال ۱۹۹۸)
تاثیر سیاست ها بر نرخ باروری در نرژو
ارتقاء الگوی باروری در کشورهای نروژی تبار در دهه ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰ توجه عموم را به اثرات معطوف به افزایش جمعیت، سیاست ها و برنامه های حمایتی گسترده دولت از نهاد خانواده (سیاست جبران مالی مرخصی والدین و سیاست یارانه مراکز مراقبتی خصوصی) جلب کرد و پژوهش هایی با هدف بررسی اثرات این سیاست ها بر باروری انجام شد؛ به طور مثال گاتیر و هازیسو (Gauthier & Hatzius,۱۹۹۷) با بررسی تغییرات نرخ باروری ۲۲ کشور صنعتی در سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ و در نظر گرفتن شاخص های مرتبط با به کارگیری این دو سیاست، افزون بر سایر عامل های موثر بر باروری و با تکیه بر داده های جمعی، دریافتند که بین افزایش نرخ باروری و به کارگیری سیاست یارانه مراکز مراقبتی کودکان رابطه مثبتی برقرار است اما افزایش باروری با سیاست جبران مالی مرخصی والدین رابطه معناداری ندارد.
پیمایش های «خانواده و باروری» انجام شده در کشورهای اروپایی نیز بر تاثیر این سیاست ها در رفتار باروری در سطح فردی تاکید کرده اند؛ در این تحلیل ها به ویژه بر تاثیر سیاست کشور سوئد (حمایت فوق العاده از مادرانی که طی ۳۰ ماه پس از تولد هر فرزند، فرزند بعدی را به دنیا می آورند) بر تولد فرزندان دوم و سوم تاکید شده است.
به علاوه مشاهده شده است، زنانی که همسرشان به هنگام تولد فرزند اول از امکان مرخصی ویژه پدران برای کمک به آنها استفاده کرده اند، بیشتر محتمل بوده است که فرزند دوم را به دنیا آورند؛ به این ترتیب مشارکت فعال پدران در امر مراقبت نوزادان نیز ممکن است به افزایش باروری کمک کند.
در نروژ اثر ترغیبی ناچیزی برای سیاست یارانه های مراکز مراقبتی و افزایش مبالغ آن بر تولد فرزند سوم، به ویژه در مراکزی که هزینه های آنها پایین تر است ملاحظه شد؛ روانسون (Ronsen,۲۰۰۴) در تحلیل تطبیقی فنلاند و نروژ ملاحظه کرد که بسط مساعدت ها برای جبران مالی مرخصی های والدین نیز نقش انگیزشی مثبتی بر باروری (احتمال تولد فرزند دوم و سوم) دارد.
انتهای پیام/
خاستگاه این سیاست ها از ابتدا نه افزایش جمعیت بلکه ایدئولوژی های معطوف به برابری جنسیتی و نیز رفاه کودکان و خانواده های آنان بود، این برنامه ها که بیشترین تاثیر را بر هزینه کودک داشتند عبارتند از:
۱- تخفیف ساعات کاری به همراه دریافت مزایای شغلی برای پدران و مادران
نمونه: دادن مرخصی با حقوق به والدین، جهت نگهداری فرزندان توسط بیمه ملی (سال ۱۹۵۶)
۲- تصویب قوانین گسترده در زمینه ایجاد مراکز حمایتی غیرانتفاعی برای مراقبت روزانه از کودکان
نمونه: پرداخت کمک هزینه به والدین، جهت استفاده از مراکز مراقبت خصوصی کودکان (سال ۱۹۹۸)
تاثیر سیاست ها بر نرخ باروری در نرژو
ارتقاء الگوی باروری در کشورهای نروژی تبار در دهه ۱۹۸۰ و اوایل ۱۹۹۰ توجه عموم را به اثرات معطوف به افزایش جمعیت، سیاست ها و برنامه های حمایتی گسترده دولت از نهاد خانواده (سیاست جبران مالی مرخصی والدین و سیاست یارانه مراکز مراقبتی خصوصی) جلب کرد و پژوهش هایی با هدف بررسی اثرات این سیاست ها بر باروری انجام شد؛ به طور مثال گاتیر و هازیسو (Gauthier & Hatzius,۱۹۹۷) با بررسی تغییرات نرخ باروری ۲۲ کشور صنعتی در سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ و در نظر گرفتن شاخص های مرتبط با به کارگیری این دو سیاست، افزون بر سایر عامل های موثر بر باروری و با تکیه بر داده های جمعی، دریافتند که بین افزایش نرخ باروری و به کارگیری سیاست یارانه مراکز مراقبتی کودکان رابطه مثبتی برقرار است اما افزایش باروری با سیاست جبران مالی مرخصی والدین رابطه معناداری ندارد.
پیمایش های «خانواده و باروری» انجام شده در کشورهای اروپایی نیز بر تاثیر این سیاست ها در رفتار باروری در سطح فردی تاکید کرده اند؛ در این تحلیل ها به ویژه بر تاثیر سیاست کشور سوئد (حمایت فوق العاده از مادرانی که طی ۳۰ ماه پس از تولد هر فرزند، فرزند بعدی را به دنیا می آورند) بر تولد فرزندان دوم و سوم تاکید شده است.
به علاوه مشاهده شده است، زنانی که همسرشان به هنگام تولد فرزند اول از امکان مرخصی ویژه پدران برای کمک به آنها استفاده کرده اند، بیشتر محتمل بوده است که فرزند دوم را به دنیا آورند؛ به این ترتیب مشارکت فعال پدران در امر مراقبت نوزادان نیز ممکن است به افزایش باروری کمک کند.
در نروژ اثر ترغیبی ناچیزی برای سیاست یارانه های مراکز مراقبتی و افزایش مبالغ آن بر تولد فرزند سوم، به ویژه در مراکزی که هزینه های آنها پایین تر است ملاحظه شد؛ روانسون (Ronsen,۲۰۰۴) در تحلیل تطبیقی فنلاند و نروژ ملاحظه کرد که بسط مساعدت ها برای جبران مالی مرخصی های والدین نیز نقش انگیزشی مثبتی بر باروری (احتمال تولد فرزند دوم و سوم) دارد.
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «مرخصی ویژه پدران پس از تولد فرزند اول باعث تشویق به آوردن فرزند دوم در خانواده های نروژی» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.