خبرگزاری مهر -گروه دین و آئین: روز پنجم محرم سال ۶۱ هجری روزی بود که موقعیت کربلا به مرور حال و هوای جنگ به خود می گرفت؛ جنگی که با رسیدن نیروهای تازه نفس از کوفه برای لشکر دشمن پررنگ تر و مهم تر جلوه می کرد.

حر در چنین روزی به دستور عبدالله بن زیاد ابتدا مسیرهای منتهی به کربلا و سپس آب را بر روی امام حسین (ع) و لشکر ایشان بست. که بعدا به سبب معرفتی که داشت عاقبت بخیر شد و جز اشقیا قرار نگرفت.

انسان باید زمینه عاقبت بخیری را داشته باشد تا بتواند توبه کرده و در مسیر حق گام بردارد. حربن یزید ریاحی، نیز از قبل زمینه داشت که توفیق پیدا کرد نامش در بین یاران سیدالشهدا (ع) و مستشهدین بین یدیه جای بگیرد.