به گزارش مشرق، کانال فصل فرهنگ در ایتا مطلبی با عنوان؛ «منطقۀ جنگی» منتشر کرد:



کسانی که در متن تجربه جنگ نبودند، ممکن نیست لمس کنند که فرزندان جنگ چه قداست و پاکی ای را تجربه می کردند.



خدا خیلی پایین آمده بود، جای رزمندگان تیر می انداخت و برایشان کمپوت باز می کرد و چشمه اشکشان را دریا کرده بود تا در لذت انسان بودن غرق مسرت و مستی شوند.



بچه های جنگ نه جنگ را بلکه انسان را تجربه می کردند و انسان را عزیز یافته بودند، بی دروغ.

بارها و بارها به «ولقد کرمنا بنی آدم»(اسرا، ٧٠)، صدق الله العلی العظیم می گفتند.



از نظر بچه های جنگ همه چیز درست بود، جز این که خدا را نزدیک و نزدیکتر می خواستند. خدا را حسابی پسندیده بودند، از کارهای او سر در می آوردند، با اراده های او همراه می شدند و دائما از خدا می آموختند.



البته در نازها و دلال هایشان گاهی سخنان شیرینی با او می گفتند. جانشان را وسط گذاشته بودند و خود را لوس می کردند :



غیر این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است،

در سراپای وجودت هنری نیست که نیست.



همه عظمت مکتب امام در این است که خدا را به زندگی هدیه می کرد، آری اصل ماجرا همین بود. هر کس جز این می فهمید یا جز این می فهمد، انسان گم کرده راه و بی استعدادی است.

*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.