به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، جنایتی که پنجشنبه هفته گذشته در منطقه «الطیونه» اتفاق افتاد یادآور تاریخ مملو از جنایت حزب نیروهای لبنانی به رهبری «سمیر جعجع» است و درباره بازگشت دوباره فالانژهایی که در اشغال لبنان با رژیم صهیونیستی همکاری کردند و دستشان به خون مردم لبنان آلوده است، هشدار می دهد.

ترور «رفیق حریری» نخست وزیر فقید لبنان در سال ۲۰۰۵ نقطه عطفی در تاریخ سیاسی لبنان بود و ساختار گروه های مختلف در این کشور را مجددا تغییر داد و با ظهور جریانهای جدیدی در عرصه سیاسی لبنان همراه شد. بعد از فتنه غربی ها و متحدانشان در پرونده ترور رفیق حریری در آن زمان «بشار اسد» رئیس جمهور کنونی سوریه در اظهاراتی از خروج نیروهای نظامی این کشور از لبنان خبر داد. از سوی دیگر ادعاهای جریانهای حامی غرب برای متهم کردن سوریه و حزب الله در انجام این ترور، دوستان سوریه در لبنان را شوکه کرد.

تشکیل جریان غربگرای ۱۴ مارس و آغاز فتنه های داخلی در لبنان

اعتراضات و دودستگی ها که با تحریکات داخلی و خارجی در لبنان بالا گرفت ، سید «حسن نصرالله» دبیرکل حزب الله در اقدامی هوشمندانه در روز ۸ مارس ۲۰۰۵ حامیان ابقای سوریه در لبنان را به میدان ریاض الصلح بیروت دعوت کرد.

در این تجمع بی سابقه صدهاهزارنفری که با سخنرانی قاطع نصرالله همراه بود، مردم مجتمع از سوریه حافظ اسد و پسرش به خاطر حمایت هایشان تشکر کردند و تجمع به خوبی پایان یافت و اثر عمیقی نهاد، پس از آن طرف مقابل نیز بیکار ننشست و تجمعی گسترده را در روز ۱۴ مارس سازمان داد.

در این تجمع احساساتی صدها هزار نفر شرکت داشتند و خواستار خروج سوریه از لبنان شدند.

با برگزاری راهپیمایی ۱۴ مارس ۲۰۰۵ (۲۴ اسفند ۱۳۸۳) عملا لبنان به دو جبهه مقابل هم تقسیم شد: جبهه ۸ مارس و جبهه ۱۴ مارس.

۱۴ مارس در واقع یک جریان غربگراست که اعضای اصلی آن از جمله «سعد حریری» نخست وزیر پیشین لبنان، «ولید جنبلاط» رئیس حزب سوسیالیست ترقی خواه و «سمیر جعجع» رئیس حزب نیروهای لبنانی به اجرای برنامه های آمریکا و متحدانش در لبنان و به ویژه پروژه های ضد مقاومت مشهور هستند.

این جریان گروه هایی مانند حزب «المستقبل»، «نیروهای لبنانی»، «حزب کتائب»، اعضای «قرنه شهوان» ،«حزب الاحرار»، حرکت نوگرای دموکراسی «حرکت چپی دموکراسی» و حزب فراکسیون ملی را دور خود جمع کرده است.

به رغم اینکه جریان ۱۴ مارس در مقایسه با جریان ۸ مارس از حمایت مردمی وسیعی برخوردار نبود ولی این جریان توانست در انتخابات سال ۲۰۰۵ میلادی با استفاده از هم پیمانی خود با گروه حزب سوسیالیست ترقی خواه به رهبری ولید جنبلاط و سوء استفاده از فضای احساساتی متعلق به پیامدهای ترور رفیق حریری، اکثریت پارلمانی را به خود اختصاص دهد.

بعد از این پیروزی جریان ۱۴ مارس در پارلمان، «فؤاد سنیوره» عضو برجسته این جریان تشکیل دولت داد. اولین عملکرد دولت جدید که در آن نمایندگانی از حزب الله و جنبش امل و چهار وزیر از سوی ریاست جمهور حضور داشتند، آزادی «سمیر جعجع» بود.

جعجع به اتهام سری جنایت ها به ویژه قتل «رشید کرامی» نخست وزیر سابق لبنان به حبس ابد محکوم شده بود. اما اعضای ۱۴ مارس پیشنهاد تعدیل قانون عفو عمومی صادره پس از جنگ داخلی را مطرح کردند تا امکان آزادی سمیرجعجع در چارچوب آنچه تلاش ها برای تحقق وحدت ملی نامیدند، فراهم شود.

درحالی که طی ۲ دهه گذشته فرمانده سابق فالانژیست های لبنان در کنار متحدان خود در توطئه هایی که آمریکا و رژیم صهیونیستی ضد لبنان ترتیب می دادند مشارکت مستقیم داشت؛ اما با جنایت علنی هفته گذشته در منطقه الطیونه و اقدام به کشتار دوباره مردم لبنان، کارنامه سیاه خود را برای لبنانی ها یادآوری کرد.

جنایت الطیونه؛ برگ تازه ای در کارنامه سیاه سمیر جعجع

چهارشنبه هفته گذشته برابر با ۱۳ اکتبر (۲۱ مهر) بود که حزب الله و جنبش امل اعلام کردند در اعتراض به سیاسی کاری «طارق البیطار» بازپرس قضایی پرونده انفجار بیروت روز پنجشنبه تجمع اعتراض آمیزی مقابل کاخ دادگستری لبنان ترتیب خواهند داد. بعد از آن سمیر جعجع در پیامی خطاب به طرفداران خود گفت که به خیابان بیایند و با حزب الله مقابله کنند.

درحالی که مردم به سمت ساختمان دادگستری در حرکت بودند، افراد مسلحی از پشت بام های اطراف شروع به شلیک به سمت مردم کردند و این جنایت ۷ کشته و بیش از ۶۰ زخمی بر جای گذاشت؛ مشابه اتفاقی که چند ماه قبل در منطقه «خلده» بیروت رخ داد و افرادی ناشناس، مردم حاضر در مراسم تشییع یکی از عناصر حزب الله که در حادثه ای مشکوک به شهادت رسیده بود را هدف گرفتند.

حتی روز بعد از حادثه نیز جعجع درحالی که سعی می کرد خود را بی گناه جلوه دهد با اشاره به اینکه اگر حزب الله دست از تحریکات خود بر نمی داشت این اتفاق نمی افتاد، در واقع اعتراف کرد که جنایت الطیونه به دستور او و متحدانش برای ضربه زدن به حزب الله صورت گرفته است.

نگاهی به سلسله جنایت های سرکرده ۱۴ مارس ضد لبنانی ها

این موضوع سبب شد تا لبنانی ها یک بار دیگر به یاد جنایتهای فالانژها در این کشور بیفتند:

- کشتار «عین الرمانه»؛ شلیک به سوی اتوبوس حامل اعضای جبهه آزادیبخش فلسطین در ۱۳ آوریل ۱۹۷۵ با ۲۷ کشته.

-یورش به شهرک «اهدن» در ۱۳ جولای ۱۹۷۸ با ۳۳ کشته.

- جنایت صبرا و شتیلا با یورش به اردوگاه صبرا و شتیلا و کشتار آوارگان فلسطینی به دستور رژیم صهیونیستی که از ۱۶ الی ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ طول کشید و بین ۷۰۰ الی ۳۵۰۰ مرد و زن و پیر و کودک در این جنایت سلاخی شدند. آریل شارون به عنوان وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی (معروف به قصاب صبرا و شتیلا) دستور این کشتار را صادر کرده بود.

-جنایت روستای الصفره، در ۷ جولای ۱۹۸۰ با ۸۳ کشته.

حزب فالانژهای لبنان (حزب الکتائب اللبنانیة)، به عنوان یک جنبش به اصلاح ناسیونالیستی، در سال ۱۹۳۶ تأسیس شد.

ماهیت فاشیستی و غیر انسانی این حزب از همان آغاز مشخص بود، چرا که یکی از اعضای آن، در خاطرات خود درباره نحوه شکل گیری حزب فالانژ می نویسد، تشکیل این حزب پس از دیدار رئیس مؤسسه از آلمان، در خلال دوران نازی ها، از لبنان شکل گرفت؛ در حقیقت حزب فالانژ، الهام گرفته شده از حزب نازی های آلمان است.

این حزب در سال ۱۹۷۵ یک جنگ داخلی در لبنان به راه انداخت که ۱۵ سال طول کشید و به فرماندهی سمیر جعجع مردم این کشور را غرق در خون و مصیبت کرد.

اما بازگشت دوباره فالانژها به صحنه لبنان با چه هدفی صورت گرفته است؟

همانطور که می دانیم لبنانیها کمتر از ۶ ماه تا زمان انتخاباات پارلمانی فرصت دارند؛ انتخاباتی که بسیار سرنوشت ساز بوده و به ویژه برای آمریکایی ها از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل عمده برنامه های آمریکا و هم پیمانانش برای انتخابات پارلمانی ۲۰۲۲ لبنان از زمان آغاز اعتراضات اکتبر ۲۰۱۹ در این کشور در دستور کار واشنگتن و مهره های داخلی آن در لبنان قرار گرفته است.

در این میان آمریکایی ها هزینه بالایی برای مدیریت کمپین خود ضد حزب الله و متحدان آن در داخل لبنان در آستانه انتخابات پارلمانی این کشور صرف کرده اند، در این زمینه مؤسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک گزارشی تحت عنوان «مهار حزب الله» منتشر کرده است که شامل یک برنامه عملیاتی برای مهار حزب الله از طریق نفوذ به جامعه مقاومت و طرفداران آن است.

بر همین اساس است که وقوع فتنه هایی همچون جنایت الطیونه از سوی متحدان واشنگتن برای کشاندن حزب الله به فتنه و جنگ داخلی در لبنان موضوع عجیبی نیست و هدف سازماندهی کنندگان آن نیز کاملا روشن است: شکست مقاومت در انتخابات پارلمانی و حذف تدریجی آن از صحنه سیاسی لبنان.

در چنین شرایطی حزب الله با ابتکار واردات سوخت از ایران هم مردم را از بحران سوخت نجات داد و هم موجب باز شدن بسیاری از گره های روند تشکیل دولت شد و به این ترتیب با پایان بن بست سیاسی راه برای اجرای ۲ مرحله پایانی طرح آمریکا ضد لبنان در نطفه خفه شد، بعد از آن حتی مانورهای ۱۴مارسی ها از جمله سمیر جعجع رئیس حزب نیروهای لبنانی و سعد حریری و طرفدارانشان برای تحت تأثیر قرار دادن ابتکار حزب الله هیچ نتیجه ای نداشت.

بر همین اساس می توان اهداف جنایت الطیونه را در ۵ مورد خلاصه کرد:

-خنثی کردن تاثیر ابتکار حزب الله در حل بحران سوخت لبنان و شکست محاصره ای که واشنگتن ضد این کشور ترتیب داده بود.

-کشاندن حزب الله به جنگ داخلی و تضعیف جایگاه مردمی این حزب در آستانه انتخاباات پارلمانی.

-ایجاد قطب بندی بین مولفه های مختلف لبنانی و از جمله میان مسیحیان طرفدار جعجع و حامیان جریان آزاد ملی که متحد مقاومت است و تحریک این جریان به شکتن اتحاد خود با حزب الله.

-خودنمایی جعجع مقابل آمریکایی ها و سعودیها برای اجرای هرگونه پروژه ضد مقاومتی.

-جلوگیری از افشای حقیقت انفجار بیروت و ممانعت از علنی شدن هویت عاملان اصلی این جنایت همانطور که طبق شواهد ردپای اغلب ۱۴ مارسی ها و از جمله خود جعجع در این پرونده دیده می شود.

حزب الله چگونه پروژه شوم جعجع را ناکام گذاشت؟

اما حزب الله در وهله نخست با خویشتنداری و دعوت طرفداران خود به حفظ آرامش و خونسردی همانند حوادث مشابهی که پیش از این رخ داده بود، گرفتار دام فتنه فالانژها نشد. جنبش امل و حزب الله همچنین تاکید کردند که رسیدگی به پرونده مجرمان جنایت الطیونه باید توسط مراجع قانونی صورت بگیرد.

علاوه بر آن «جبران باسیل» رئیس جریان آزاد ملی نیز با محکوم کردن جنایت جعجع و نیروهای وی در کشتار مردم لبنان اعلام کرد که به ائتلاف خود با مقاومتی که لبنان را از شر اشغالگران صهیونیست نجات داد پایبند است و مسیحیان نیز باید این را بدانند.

درحالی که حقیقت بسیاری از مسائل و مخفی کاریها در پرونده های حیاتی همچون انفجار بیروت برای همه لبنانیها روشن شده، مسئولان این کشور اگر در عملکرد خود با مردم صادق هستند باید با عوض کردن قاضی این پرونده و جلوگیری از مداخلات آمریکا در روند تحقیقات و همچنین محاکمه عناصر حزب نیروهای لبنانی و سرکرده آنها، مسئولیت پذیری خود را به مردم ثابت کنند.

انتهای پیام/