۱) سوره ی بقره، بخشی از آیه ی ۱۵۷

بسم الله الرحمن الرحیمخیلی خوش آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز، خانواده های مکرم و معظم شهدای عزیزمان! حرکت این شهدای شما که در این برهه در خارج از کشور به شهادت رسیدند، درواقع شبیه حرکت آن کسانی است که با جان خودشان توانستند قبر حضرت اباعبدالله را حفظ کنند. یک روزی بود که خلفای بنی عباس همت گماشته بودند که قبر مطهر حضرت اباعبدالله و لابد به تبع آن، بقیه ی قبور مطهره را از بین ببرند؛ یک عده ای با جان خودشان نگذاشتند؛ یعنی [آنها] گفتند اگر بیایید، دستتان را قطع میکنیم، پایتان را قطع میکنیم، شما را به قتل میرسانیم؛ درعین حال [اینها] رفتند. همان رفتن ها بود که حالا رسیده به بیست میلیون زائر پیاده ی اربعین. اگر آنجا کسانی فداکاری نمیکردند، امروز شوکت و هیمنه ی محبت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) این جور دنیا را فرا نمیگرفت؛ که شما می بینید در راه پیمایی اربعین از کشورهای مختلف -از فارس و ترک و اردو و کشورهای اروپایی و حتی از آمریکا- افرادی بلند میشوند می آیند آنجا؛ این [کار] را چه کسی کرد؟ این خشت اول و اصلی این کار را همان کسانی گذاشتند که درواقع جانشان را برای زیارت قبر اباعبدالله (علیه السلام) فدا کردند. این بچه های شما هم همین جور؛ اگر چنانچه این فرزندان عزیز شما، شهدای عزیز شما، این کسانی که رفتند آنجا مجاهدت کردند نبودند، دشمن تا نزدیکی قبر مطهر حضرت اباعبدالله، چند کیلومتری کربلا، جلو آمده بود؛ با خمپاره ی کوتاه برد -خمپاره ی ۶۰- کربلا را میزدند؛ این قدر نزدیک آمده بودند! به کاظمین نزدیک بودند، به زینبیه نزدیک بودند، در واقع [آنجا را] محاصره کرده بودند. این جوانهای شما رفتند در خلال هزاران نفر دیگر، رفتند این بلا را از سر اسلام و مسلمین در واقع رفع کردند؛ کار بزرگی که این جوانهای شما انجام دادند، این است. و این برای خدا بوده؛ والا ما که کسی را تشویق نکردیم [برود]؛ مثل دوره ی جنگ که تشویق میکردیم و امام دستور میدادند و مارش عملیات میزدند؛ این خبرها نبود، اما درعین حال این جوانها با شوق، با التماس، با علاقه مندی، بلند شدند رفتند؛ این اخلاص است دیگر؛ این اخلاص را خدای متعال برکت میدهد. ان شاءالله در آینده ی نه چندان دوری، برکات اینها را دنیای اسلام خواهد دید.البته برای شماها -چه پدر، چه مادر، چه همسر، چه فرزند، چه برادر و خواهر- سخت است، [این] معلوم است، لکن خب این سختی ای است که در مقابلش چشم روشنی خدای متعال هست که به صابرین وعده فرموده که «أولٰئک علیهم صلوات من ربهم و رحمة» ؛(۱) خدای متعال بر کسانی که صبر میکنند در این مصائب، درود میفرستد و صلوات میفرستد و رحمت میفرستد؛ این وعده ی الهی است، آیه ی قرآن است؛ ان شاءالله مشمول این الطاف الهی خواهید بود. خداوند ان شاءالله ما را هم به این جوانهای شما ملحق کند؛ ما هم دنباله ی همانها، در همان راه حرکت کنیم و به همان سرنوشت برسیم. خب یک صلوات دیگر بفرستید.