به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، شیراز سومین شهر اهل بیت(ع) و شهر شعر و ادب است. شیرازه این کلان شهر زیبا خواجه راز است، غزلسرایی که عراق و فارس را به شعر خود گرفت و ترکان سمرقندی و سیه چشمان کشمیری به سروده هایش می رقصند و می نازند. و طرف شاخه نبات کلکش دلپذیر تر از شهد و شکر است و قدسیان شعرش را از بر دارند. دلدادگانش مرید کلامش شده اند و با فرمان «به شیراز آی» بند سفر را بر خود شیرین دانسته و در دیدار با شیرازیان وارث غزل فیض روح قدسی را می جویند و شکر ایام سال را به جا می آورند. آری شیراز معدن لب لعل است و کان حسن، لبی که به غزل بگشای به مرده جان می دهد و حسن نگاهی که به باغ بنگری و شمشاد خانه پرورش را شهره آفاق ببینی.

غلامان حافظ خوش لهجه خوش آواز که به زادگاهش می آیند به دنبال شهری هستند که در لابلای غزل ها سلیمان آمده و زیارتگه رندان جهان دانسته است. پس شایسته است در عشق جاری به دریای کمال خواجه، مسیر هایی تعریف شود تا نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد به تجسم آید و عبیرآمیز عطر بهار نارنج را به سایه مخملین سرو بیامیزد و با نظم خواجه رندان، مزین گرداند تا فلک عقد ثریا را به پاکوبی نشیند.

باز هم نیمه اردیبهشت از راه رسید و هفته گرامیداشت شیراز این شهر جنت طراز با زیبایی های بی نظیر خود، با قدمتی به اندازه تاریخ و طبیعتی زیبا و شهره به باغ هایی با سروناز و عطر بهارنارنج ها آغاز شد.

عطر بهار نارنج ها حال و هوای شیراز را بهشتی کرده و مهر تاییدی زده بر این مطلب که اردیبهشت؛ «ماه شیراز» است و اوج شکوفایی طبیعت در اردیبهشت شیراز معنا پیدا می شود.

هفته شیراز، نقطه به نقطه این شهر پر رمز و راز در جوش و تلاطم زندگی و شادابی است و برای معرفی زیبایی های طبیعی و تاریخی شیراز روح و فرهنگ و مذهب مردم این دیار به دیگر ایرانیان و جهانیان مشخص شده است.

در سال ۸۱ با تصویب شورای اسلامی شهر، نیمه بهار یعنی ۱۵ اردیبهشت به نام شیراز نامگذاری شد و به دنبال آن مجلس شورای اسلامی نیز آن را تصویب کرد. در آن زمان شیراز تنها شهری بود که یک روز را به نام خود ثبت کرد.

در داستان های اساطیری ایران آمده است که شیراز را تهمورث دیوبند ساخت. از آن زمان تاکنون در جای جای تاریخ ایران زمین می توان نام و نشانی از شیراز پیدا کرد. شیرازی که امروز بسیاری از جهانیان حتی ایران را نیز به نام شیراز می شناسند.

به استناد لوح های گلی عیلامی که تاریخ آن به بیش از ۲ هزار سال قبل از میلاد باز می گردد؛ نام شیراز تیرازیس یا شیرازیس بوده که در طول سال ها به شیراز بدل شده است.

براساس تازه ترین اسناد تاریخی و کشفیات در تپه پوستچی شیراز در ۷ هزار و ۳۰۰ سال پیش نیز در این شهر جامعه بشری زیست می کرده است که شاید در آینده نیز اسناد دیگری از زندگی بشر در این جغرافیای زیبا به دست آید.

شیراز شهر راز، شهر گنبدهای فیروزه ای و شهر شاعران ایران زمین، مقبره عارفان، میعادگاه عاشقان، آیینه تمام نمای سرزمین مادری، خاستگاه بزرگان علم و ادب و هنر، نگین انگشتر ایران زمین، دیار همزیستی و گفتمان اقوام و مذاهب در طول تاریخ، شهر قهرمانانی از جمله عباس دوران، شهر خلاق و دومین شهر ادبیات جهان، شهر کلام خوش، مردمانی خون گرم و مهمان نواز، گل و گلاب و غزل، شهر آوازه بهارها، شهر درختان سرو ناز بلند با آفتاب جنگ، زادگاه و آرامگاه مردان بزرگی نظیر نمازی و خلیلی، شهری با شهرت جهانی از دروازه قرآن تاریخی تا میدان الله، شیراز را از چهارسو، کوه هایی دربرگرفته که به زیبایی این شهر تاریخی و اعتدال آب و هوای آن افزوده است، ایرانی کوچک با مردمانی که قلب هایی به وسعت آسمان دارند.

لهجه زیبای مردمان دیار سعدی و حافظ، یکی از زیباترین و دلنشین ترین لهجه ها در ایران بزرگ اسلامی است. شیراز را تنها با شیراز، سبک های فرهنگی و هنری اش، با مردمان خوش لهجه و مهربان و نیک اندیش و نیکو خردش می توان سنجید، شیرازی که هرجا نامی از آن برده اند، به نیکی بوده است و بس.

از هر سمت به شیراز که می رسی گنبدهای فیروزه ای را خواهی دید که نگین انگشتری این شهر است. بدون سلام کردن به حضرت شاهچراغ (ع) سفر به شیراز بی معنی است. باید روحت را جلا دهی و در شبستان های این حرم به دنبال یار بگردی.

سپس سبکبار عزم آرامگاه حافظ و سعدی می شوی. شاید تنها آرمستانی که در آن وحشت نمی کنم و به دنبال آرامش می گردیم اینجا باشد؛ وضو ایی بگیریم و فاتحه ای بخوانیم که بی وضو طلب فال کردن از خواجه اهل راز بسی ناپسند است.

موسپیدان محله سعدی می گویند اگر آرزویی دارید و فارق از تلاش نصیب و قسمت؛ سکه ای در حوض بیندازید که شیاد به وساطت شیخ شیرین سخن به آرزوهایمان برسیم. اینجا آرمگاه سراینده گلستان و بوستان است.

از آن پس، نوبت به سلام دادن پردیس های شیراز است. باغ هایی دلبرا نظیر باغ ارم، باغ موزه عفیف آباد، باغ جهان ما، باغ دلگشا، باغ نارنجستان قوام، باغ هفت تنان و باغ نظر. و در همین باغ های شیراز است که می توانی ابهت سرو شیراز را ببینیم.

سپس چون تاریخ به ما یاد داده است که هیچ گاه کریم خود را شاه ننامید و در مجموعه زندیه (مسجد وکیل، بازار وکیل، حمام و آب انبار و ارگ کریمخانی) می شود رونق آن روزگار را تصور کرد.

و اما بازار با همه کهنگیش باز محل داد و ستد است و اگر اینجا دست خالی بیرون روی ضرر کردیم. از خاتم شیراز گرفته تا ادویه های شیراز که رنگش با پارچه ها یکی شده و چشم نوازی می کند. کلوچه و مسقطی، آبلیمو و آبغوره و انواع عرقیات معطر، ترشی و فالوده شیراز کام شما را دگرگون می کند.

سفر به شیراز تنها با دیدن آثار فرهنگی، تاریخی و مذهبی نباید به پایان برسد چرا که بافت تاریخی این شهر تجربه متفاوتی برای گردشگران است با قدم زدن در کوچه پس کوچه های بافت تاریخی شیراز با گذر سنگ سیاه و سیبویه و دارالسلام و کوچه قهر و آشتی، هر بیننده ای را با خود به ژرفای تاریخ شکل گیری شهر راز خواهد برد.

باید ساعت ها و روزها برای دیدن این شهر زیبا اختصاص داد و نباید بهار دلنشین، صدای پرندگان در حافظیه، صدای جنب و جوش در بازار و … را از دست داد.

آری چه خوش گفت خواجه اهل راز و : خوشا شیراز و وضع بی مثالش خداوندا نگه دار از زوالش

همچنین شیخ اجل سعدی شیرازی اینچنین زیبا برای شهرش دعا می کند: به حق کعبه و آن کس که کرد کعبه بنا / که دار مردم شیراز در تجمل و ناز، هر آن کسی که کند قصد قبةالاسلام / بریده باد سرش همچو زر و نقره به گاز، که سعدی از حق شیراز روز و شب می گفت / که شهرها همه بازند و شهر ما شهباز.

وی همچنین در جایی دیگر نیز اذعان می دارد که دیگر شهر های شهره جهان درمقابل فرهنگ شهر ی چون شیراز همچون روستا هستند:

چه شام و چه روم و چه بر و چه بحر / همه روستایند و شیراز شهر.

به مناسبت هفته بزرگداشت شیراز، سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز نیز با غبار روبی حرم احمدی و محمدی با مسئولان شهری و استانی به استقبال این هفته رفتند و در ادامه مسابقه دو و میدانی برگزار شد.

اهتزاز پرچم شیراز در سطح شهر، اختتامیه آواها و نواها، انتشار ویدیو مپ بر روی برج آزادی تهران را از دیگر ویژه برنامه های هفته گرامیداشت شیراز است. همچنین روزهای ۱۶ تا ۱۸ اردیبهشت در سطح شهر کارگاه های نقاشی برگزار می شود و نقاشان به صورت زنده به کشیدن نقاشی مشغول می شوند.

در روز ۱۷ اردیبهشت نیز اختتامیه فوتسال محلات در سالن پهلوان نصیری برگزار و آیین نکوداشت سردیس پیشکسوتان هنرمند شیراز در باغ جهان نما، فراخوان نذر هنر به منظور آزادی زندانیان غیر عمد، برگزاری نشست علمی شیراز شناسی، جشن بزرگ شبانه در روزهای ۲۰، ۲۱ و ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در باغ عفیف آباد، برگزاری دو نشست ملی با حضور روسای شورای کلانشهرهای ایران و رییس شورای هیات مذهبی کل کشور در شیراز از دیگر ویژه برنامه هاست.

گزارش از مریم رضایی

انتهای پیام/۴۲۴/ن