به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام سید عبدالله فاطمی نیا در ادامه جلسات «سیری در صحیفه سجادیه» به دعای شانزدهم اشاره کرد و گفت: در این فرازها به پیشگاه خداوند اقرار به گناه می کنیم. در فرازی از این دعا می خوانیم و أنا یا إلهی عبدک الذی أمرته بالدعاء فقال لبیک و سعدیک ها أنا ذا یا رب مطروح بین یدیک؛ یعنی من ای خدایم، بنده ی توام که او را به دعا امر فرمودی و گفت: «اطاعت می کنم و فرمانت بجا می آورم». اینک منم- ای پروردگار- بنده ای که در پیشگاهت افتاده است.

وی افزود: اقرار به گناه خیلی مهم است؛ خدا بالاتر از این است که بنده اش بگوید بد کردم و خداوند خوشش بیاید. خدا مثل ما نیست. ما می گوییم تا فلانی معذرت نخواهد، او را نمی بخشم. بنده ی خدا این حرف را می زند. خدا که به ما می گوید اعتراف کنید، برای پیشرفت خودمان است. در ماجرای یونس نبی وقتی خداوند ایشان را در شکم ماهی حبس می کند، با خداوند اینگونه مناجات می کند: «لا إله إلا أنت سبحانک إنی کنت من الظالمین.» در آیه بعد خداوند می فرماید «فاستجبنا له و نجیناه من الغم.» یعنی ما دعای او را اجابت کردیم و از غم نجاتش دادیم. در ادامه می فرمایید «و کذلک ننجی المؤمنین» یعنی اینچنین مؤمنان را نجات می دهیم. اگر می گفت انبیاء را نجات می دهیم، یعنی راه نجات فقط برای انبیاء باز است، اما منظور این است که هرکه ایمان بیاورد، او را نجات می دهیم. در جای دیگر می فرماید اگر اهل تسبیح نبود، للبث فی بطنه إلی یوم یبعثون. پس خداوند قادر است در شکم ماهی یک نفر را تا قیامت نگه دارد. حالا خداوند خواسته عمر امام زمان عجل الله تعالی فرجه در این هوای آزاد طولانی شود؛ چرا باید تعجب کرد؟

انتهای پیام/