گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم سعید شیری: اصل موضوع نابودی اسرائیل مبتنی بر آیات ابتدایی سوره ی اسراء است. در این سوره، خداوند به بنی اسرائیل هشدار می دهد که دو بار در زمین فساد می کنند و در هر بار توسط قومی نیرومند دچار سرکوبی می شوند. عده ای معتقدند این وعده ی الهی به بنی اسرائیل قدیم اشاره دارد و سرکوبی اول آنها به بخت النصر ارتباط پیدا می کند، اما بسیاری از مفسران و اندیشمندان اسلامی معتقدند که این هشدارها می تواند به شرایط امروز نیز تعمیم داده شود، به ویژه با توجه به ظلم ها و جنایت هایی که رژیم صهیونیستی در حق مردم فلسطین روا داشته و فسادی که در کل دنیا بپا کرده است.

این موضوع در دیدگاه انقلابی ما، یعنی در دیدگاه های انقلابی امام خمینی رحمت الله علیه و رهبر معظم انقلاب و برخی اندیشمندان اسلامی، به عنوان یک باور استراتژیک مطرح شده است. آنان معتقدند که رژیم صهیونیستی به عنوان نماد ظلم و تجاوز، سرنوشتی جز نابودی نخواهد داشت و این وعده ی الهی در آینده ای نه چندان دور محقق خواهد شد. این دیدگاه بر پایه ی ایمان به عدالت الهی و پیروزی نهایی حق بر باطل استوار است.

با این حال ضروری است مروری بر اندیشه ی تفسیری اهل بیت علیهم السلام دربارۀ این آیات داشته باشیم تا اصل تأویل کلام خدا را متوجه شویم. در دیدگاه حدیثی، دو باره فساد بنی اسرائیل در آیه ی «و قضینا إلی بنی إسرائیل فی الکتاب- لتفسدن فی الأرض مرتین …» به قتل امیرالمؤمنین علیه السلام و نیزه زدن به امام حسن مجتبی علیه السلام و نیز سرکشی بزرگ یهودیان در فراز «و لتعلن علوا کبیرا»، به قتل امام حسین علیه السلام اشاره دارد. عبدالله بن قاسم بطل گوید امام صادق علیه السلام فرمود «و قضینا إلی بنی إسرائیل فی الکتاب لتفسدن فی الأرض مرتین» قال قتل علی و طعن الحسن «و لتعلن علوا کبیرا» قال قتل الحسین ع. (کامل الزیارات، ص۶۴) همچنان که موضوع توطئه ی یهود در قتل هر یک از ائمه علیهم السلام یکی از موضوعات مغفول است که البته تحقیقاتی در این باره صورت گرفته است.

درباره ی زمان تحقق سرکوبی بنی اسرائیل، خداوند در دو آیه از سوره ی اسراء از آن سخن گفته است. در آیۀ۵ می فرماید «فإذا جاء وعد أولاهما بعثنا علیکم عبادا لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار و کان وعدا مفعولا»؛ پس آنگاه که وعده [تحقق] نخستین آن دو فرا رسد، بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما می گماریم، تا میان خانه ها[یتان برای قتل و غارت شما] به جستجو درآیند، و این تهدید تحقق یافتنی است. در آیۀ۷ می فرماید «إن أحسنتم أحسنتم لأنفسکم و إن أسأتم فلها فإذا جاء وعد الآخرة لیسوؤا وجوهکم و لیدخلوا المسجد کما دخلوه أول مرة و لیتبروا ما علوا تتبیرا»؛ یعنی اگر نیکی کنید، به خود نیکی کرده اید، و اگر بدی کنید، به خود [بد کرده اید]. و چون تهدید آخر فرا رسد [بیایند] تا شما را اندوهگین کنند و در معبد[تان] چنانکه بار اول داخل شدند [به زور] درآیند و بر هر چه دست یافتند یکسره [آن را] نابود کنند.

امام صادق علیه السلام درباره زمان تحقق اولین سرکوبی بنی اسرائیل ذیل آیۀ۵ فرمود «بعثنا علیکم عبادا لنا أولی بأس شدید فجاسوا خلال الدیار» بر مردمی دلالت دارد که خداوند پیش از ظهور امام قائم عجل الله تعالی فرجه می فرستد و هیچ کس را که مسئول خونی در خاندان محمد صلی الله علیه و آله است وانگذارند مگر آنکه او را بکشند؛ و این وعده ایست قطعی؛ قوم یبعثهم الله قبل خروج القائم فلا یدعون وترا لآل محمد إلا قتلوه و دربارۀ فراز آیۀ «و کان وعدا مفعولا» فرمودند خروج القائم. (کامل الزیارات، ص۶۴) امام باقر علیه السلام نیز اولی بأشدید به عنوان سرکوبگران اسرائیل را قائم عجل الله تعالی فرجه و یارانشان معرفی کردد. و هو القائم و أصحابه أولی بأس شدید. (العیاشی، ج۲، ص۲۸۱)

در جمع بندی این دو حدیث می توان گفت:

۱- موضوع فساد بنی اسرائیل و علو کبیر آنها به ماجرای شهادت سه امام اول ما اختصاص دارد.

۲- ماجرای سرکوبی بنی اسرائیل به آستانه ی ظهور و یا زمان ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه باز می گردد. شاید سؤال پیش بیاید که امام صادق علیه السلام فرمود این سرکوبگران اسرائیل قومی قبل از خروج قائم عجل الله تعالی فرجه هستند، چرا که امام فرمود قوم یبعثهم الله قبل خروج القائم فلا یدعون وترا لآل محمد إلا قتلوه؟

۱- استدلال اول این است که در این حدیث آمده «هیچ کس را که مسئول خونی در خاندان محمد صلی الله علیه و آله است وانگذارند مگر آنکه او را بکشند.» یعنی تمام کسانی که به نحوی در ریختن خون آل محمد صلی الله تعالی فرجه شریک بوده اند و یا راضی به قتل ایشان بودند، از دم تیغ گذرانده می شوند. آیا با وجود سفیانی می توان گفت چنین رویدادی قابل حصول است؟ بنابراین حداقل تا زمان خروج سفیانی چنین امری میسر نمی شود، چرا که سفیانی حتی کسانی که نام شیعه روی خود می گذارند، از دم تیغ می گذراند و قتل و غارتی بی سابقه در کشتار شیعیان راه می اندازد. بنابراین این حدیث حداقل مربوط به پس از سرکوبی سفیانی است.

۲- پاسخ دوم اینکه احادیث ما حاکی از این است که ظهور امام عصر عجل الله تعالی فرجه ۶ ماه پس از خروج سفیانی است؛ یعنی ماجرای سرکوبی بنی اسرائیل حداقل پس از سرکوبی سفیانی آغاز می شود و امتدادش به ظهور امام عصر و قیام ایشان می رسد و در اینجاست که حدیث امام باقر علیه السلام مکمل این حدیث است که فرمود، اولی بأس شدید یا صاحبان قوای خاص، قائم و اصحابش هستند «و هو القائم و أصحابه أولی بأس شدید.»

۳- استدلال دیگر آن است که احادیثی مبنی بر نهی از قیام شیعیان قبل از قیام امام عصر عجل الله تعالی فرجه در منابع روایی مان به صورت تواتر معنوی وجود دارد؛ البته به استثنای قیام سید خراسانی که علیه سفیانی یعنی در آستانۀ ظهور از ایران خروج می کند و به نقلی امام عصر عجل الله تعالی فرجه در آن سپاه به صورت مخفیانه حضور دارند. نقل است رسول الله صلی الله علیه و اله فرمود «إذا رأیتم الرایات السود قد أقبلت من خراسان فأتوها و لو حبوا علی الثلج فإن فیها خلیفة الله المهدی.» یعنی «هنگامی که پرچمهای سیاه را دیدید که از سوی خراسان خارج شده اند، به سوی آنها بروید، حتی اگر به روی برف بخزید، زیرا در میان آنها خلیفه خدا، مهدی (عج) است» (کشف الغمة فی معرفة الأئمة (ط - القدیمة) ج۲، ص۴۷۲)

بنابراین قومی که علیه اسرائیلیان خروج می کنند، با این استدلال به احتمال فراوان در آستانۀ ظهور قرار دارند و گمانه می رود که همان سپاه سید خراسانی باشند. به این نسبت باید زمان سرکوبی دوم را پس از ظهور دانست که همزمان با رجعت معصومان علیهم السلام است و روایات بر این موضوع تصریح دارند. (بحار الانوار، ج۵۱، ص۴۶)

انتهای پیام/