بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

موضوع: آیات کتاب آسمانی قرآن در رابطه با نعمتهای و خلقتهای خداوند برای هدایت شدن و شاکر بودن و آفرینش وزنه و اندازه برای پرهیز از کم گذاشتن در سنجش و منصف بودن.

الرَّحْمَنُ ﴿۱﴾

[خداى] رحمان (۱)

عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿۲﴾

قرآن را ياد داد (۲)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ ﴿۳﴾

انسان را آفريد (۳)

عَلَّمَهُ الْبَيَانَ ﴿۴﴾

به او بيان آموخت (۴)

الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿۵﴾

خورشيد و ماه بر حسابى [روان]اند (۵)

وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿۶﴾

و بوته و درخت چهره ‏سايانند (۶)

وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ﴿۷﴾

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت (۷)

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ ﴿۸﴾

تا مبادا از اندازه درگذريد (۸)

وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ ﴿۹﴾

و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد (۹)

وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿۱۰﴾

و زمين را براى مردم نهاد (۱۰)

فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ ﴿۱۱﴾

در آن ميوه [ها] و نخلها با خوشه ‏هاى غلاف دار (۱۱)

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ ﴿۱۲﴾

و دانه ‏هاى پوست‏ دار و گياهان خوشبوست (۱۲)

سوره الرحمن ( سوره پنجاه و پنجم) کتاب آسمانی قرآن، جزء بیست و هفتم، آیات اول تا دوازدهم.