به گزارش خبرگزاری مهر، اباصلت هروی* می گوید: امام در محراب به انتظار نشسته بود. بعد از مدتی مأمون غلامش را فرستاد که امام را نزد او ببرد. امام به مجلس مأمون رفت و من هم دنبالش بودم. در جلوی او طبقی از خرما و انواع میوه بود. خود مأمون خوشه ای از انگور به دست داشت که تعدادی از آن را خورده و مقداری باقی مانده بود.

با دیدن امام، برخاست و او را در آغوش کشید و پیشانی اش را بوسید و کنار خود نشاند. سپس آن خوشه انگور را به امام تعارف کرد و گفت: «من از این انگور بهتر ندیده ام.»

امام فرمود: «چه بسا انگورهای بهشتی بهتر باشد.»

مأمون گفت: «از این انگور میل کنید.»

امام فرمود: «مرا معذور بدار.»

مأمون گفت: «هیچ چاره ای ندارید. مگر می خواهید ما را متهم کنید؟ نه. حتما بخورید.» سپس خودش خوشه انگور را برداشت و از آن خورد و آن را به دست امام داد.

امام سه دانه خورد و بقیه اش را زمین گذاشت و فورا برخاست.

مأمون پرسید: «کجا می روید؟»

فرمود: «همان جا که مرا فرستادی.»

سپس عبایش را به سر انداخت و به خانه رفت و به من فرمود: «در را ببند.»

سپس در بستر افتاد.

حضور امام جواد (ع) بر بالین پدر در لحظه شهادت

من در وسط خانه محزون و ناراحت ایستاده بودم که ناگهان دیدم جوانی بسیار زیبا پیش رویم ایستاده که شبیه ترین کس به حضرت رضا علیه السلام است.

جلو رفتم و عرض کردم: «از کجا داخل شدید؟ درها که بسته بود.»

فرمود: «آن کس که مرا از مدینه تا اینجا آورد، از در بسته هم وارد کرد.»

پرسیدم: «شما کیستید؟»

فرمود: «من حجت خدا بر تو هستم، ای اباصلت! من محمد بن علی الجواد هستم.»

سپس به طرف پدر گرامیش رفت و فرمود: «تو هم داخل شو!»

تا چشم مبارک حضرت رضا علیه السلام به فرزندش افتاد، او را در آغوش کشید و پیشانی اش را بوسید.

حضرت جواد علیه السلام خود را روی بدن امام رضا انداخت و او را بوسید. سپس آهسته شروع کردند به گفتگو که من چیزی نشنیدم. اسراری بین آن پدر و پسر گذشت تا زمانی که روح ملکوتی امام رضا علیه السلام به عالم قدس پر کشید.

طراح: حسن روح الامین

* به نقل از امالی شیخ صدوق و عیون اخبار الرضا