ایسنا/خراسان رضوی درمان بیماری عروق کرونر در افراد دیابتی نوع ۲ نسبت به درمان آن در افراد غیر دیابتی ممکن است تهاجمی تر باشد.

به گزارش ساینس دیلی، براساس بیانیه علمی جدید انجمن قلب آمریکا، بیماری دیابت نوع ۲ بر گزینه های درمانی در بیمارانی که هر دو بیماری عروق کرونر و دیابت نوع ۲ را همزمان دارند، مؤثر است. این بیانیه علمی مروری بر جدیدترین پیشرفت های مربوط به معالجه افرادی که هر دو بیماری را دارند و پیچیدگی های مراقبت از این شرایط را با هم ارائه می دهد.

بیانیه علمی جدید، مدیریت همزمان بیماری دیابت و عروق کرونر را به طور خلاصه توضیح می دهد و داروها، رویه ها و اصلاحات شیوه زندگی را که ممکن است خطر حمله قلبی و عوارض آن را در بین افراد دیابتی با بیماری کرونر کاهش دهد، به تفصیل ذکر کرده است.

دکتر سوزان وی آرنولد، نویسنده مسؤول این بیانیه علمی گفت: «مطالعات علمی اخیر نشان داده است که افراد دیابتی نوع ۲ در مقایسه با افراد غیر دیابتی که مبتلا به بیماری عروق کرونری هستند، ممکن است ازنظر پزشکی و جراحی به درمان های تهاجمی یا متفاوتی نیاز داشته باشند.»

در فرد دیابتی نوع ۲ ، بدن قادر به استفاده مؤثر از انسولین برای تنظیم گلوکز (قند خون) در سطح طبیعی نیست و افراد مبتلا به دیابت اغلب دارای اضافه وزن، چاقی، فشارخون بالا و کلسترول بالا هستند که این امر خطر بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد. سال های متمادی، کاهش گلوکز به سطح طبیعی مهمترین هدف از درمان دیابت بود.

«آنچه در یک دهه گذشته آموخته ایم، چگونگی کنترل سطح گلوکز و تأثیر زیاد آن بر خطر قلبی عروقی است. کاهش قند خون به میزان معینی کافی نیست. اکنون گزینه های بیشتری برای کنترل گلوکز در افراد دیابتی نوع۲ وجود دارد و هر بیمار باید به دلیل خطر بیماری های قلبی عروقی، سکته و کلیه ارزیابی شود. از این اطلاعات بهداشتی و همچنین سن بیمار برای تعیین روش های درمانی مناسب برای کاهش قند خون استفاده می شود.»

متفورمین رایج ترین دارو برای درمان اولیه کاهش قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع۲ است. متفورمین بعضی اوقات منجر به کاهش وزن خفیف می شود، این دارو حداقل ازنظر اثرات قلبی عروقی خنثی است، ارزان قیمت و دارای کاربرد طولانی و سابقه ایمنی است. بااین حال، در این بیانیه علمی، آخرین تحقیقات نشان می دهد که چندین نوع داروی جدید ممکن است گلوکز و خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهند.

داروهای خوراکی مهارکننده های انتقال دهنده سدیم – گلوکز(مهارکننده های(SGLT۲، اولین گروهی بودند که مزایای روشنی در بیماری قلبی عروقی نشان دادند. در یک مطالعه جدید محققان دریافتند افراد دیابتی نوع ۲ با تشخیص بیماری قلبی، که از مهارکننده های SGLT۲ استفاده می کردند به طور قابل توجهی کمتر از بیماری قلبی عروقی از بین می روند. همچنین خطر ابتلا به نارسایی قلبی، بیماری مزمن کلیه و همچنین کاهش وزن در این بیماران کمتر بود.

موافق های گیرنده شبه پپتیدگلوکاگون یک (موافق گیرنده GLP-۱ ) نوعی از داروهای تزریقی هستند که قند خون را کاهش می دهند و همچنین می توانند باعث کاهش وزن شوند. اما نتایج مطالعات اخیر اثربخشی آنها در کاهش بیماری های قلبی عروقی را مشخص نمی کنند. بااین حال، نشان داده شده است که این دارو می تواند خطر بروز بیماری های قلبی و عروقی ناشی از رسوب کلسترول در شریان ها (مانند حملات قلبی و سکته مغزی) را کاهش دهد.

در سالمندان، کنترل قند خون، خطر افت آن را کاهش می دهد . آرنولد گفت:" افت قند خون برای قلب، فوق العاده خطرناک است و باید از آن به ویژه در بیماران مسن اجتناب شود. برخی داروها مانند متفورمین، مهارکننده های SGLT۲ و موافق های گیرنده GLP-۱، ممکن است خطر افت قند خون را کاهش دهند.

وی افزود: جلوگیری از ایجاد لخته خون نیز هدف مهمی در درمان عروق کرونری است. «آسپرین که رقیق کننده خون است، ممکن است برای بسیاری از افراد مبتلابه بیماری عروق کرونری مناسب باشد، اما ممکن است در افراد دیابتی نوع ۲ مبتلا به بیماری عروق کرونر مؤثر نباشد. بنابراین باید برای این بیماران، داروهای ضد پلاکت جدیدتر و قوی تر (نوعی از رقیق کننده خون) در نظر گرفته شود. ازآنجایی که همه داروهای ضد پلاکت، خطر خونریزی را افزایش می دهند، باید بین خطر خونریزی و فواید کاهش تمایل خون به لخته شدن تعادل ایجاد شود. »

همچنین دیابت نوع ۲ ممکن است بر نوع روش مداخله در باز کردن مجدد شریان برای افزایش جریان خون تأثیرگذار باشد. مطالعات نشان داده اند در بیماران مبتلابه دیابت نوع ۲ با عروق کرونری هنگامی که تحت عمل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) قرار می گیرند، خطر مرگ ومیر، حمله قلبی یا درد مکرر سینه (آنژین) کمتری داشتند. در مقابل، مزیت عمل بای پس نسبت به استنت گذاری در بیماران عروق کرونری فاقد دیابت چشمگیر نیست.

علاوه بر این، سطوح کلسترول ناسالم، مانند LDL بالا (کلسترول بد)، HDL کم (کلسترول خوب) و تری گلیسیرید بالا (چربی خون)، که از مهمترین عوامل خطر ابتلا به بیماری عروق کرونری هستند، در بین مبتلایان به دیابت نوع۲ شایع است. در بسیاری از بیماران، حتی اگر سطح LDL به طور استثنایی زیاد نباشد، در افراد دیابتی نوع۲ معمولا نوعی ذراتLDL وجود دارد که احتمال خطر ابتلا به تصلب شرایین( باریک شدن شریان هایی که زمینه ساز بیماری های قلبی است) را افزایش می دهد.

بسیاری از بیماران دیابتی نوع ۲ ، فشارخون بالا دارند. کنترل فشارخون در درمان عروق کرونری بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ بسیار مهم است.

آرنولد گفت: «ممکن است اقدامات تهاجمی تری برای بهبود سطح کلسترول در افراد مبتلابه دیابت نوع ۲ لازم باشد. استاتین ها، داروی اصلی در درمان کاهش دهنده کلسترول، ممکن است اندکی قند خون را افزایش دهند، بااین حال، کاهش کلی خطر قلبی و عروقی که آنها ایجاد می کنند به مراتب سودمندتر است. تغییرات قند خون دلیلی برای جلوگیری از تجویز استاتین به مبتلایان به دیابت نوع ۲ نیست. »

همچنین برخی از بیمارانی که همزمان مبتلابه بیماری عروق کرونری و دیابت نوع ۲ هستند، ممکن است از کاهش کلسترول با انواعی از داروها، مانند مهارکننده های جذب کلسترول خوراکی یا داروهای تزریقی جدیدتر، که نشان داده شده است در افراد دیابتی سودمند هستند، بهره مند شوند.





وی گفت: «درحالی که دارودرمانی در افرادی که همزمان به بیماری عروق کرونری و دیابت نوع ۲ مبتلا هستند، بسیار مهم است، هیچ قرصی جایگزین یک شیوه زندگی سالم نیست. مهم نیست که چه داروهای جدیدی وجود دارد، یک رژیم غذایی سالم، دستیابی و حفظ وزن ایده آل، فعالیت بدنی منظم و درمان اختلالات خواب همچنان اصلی ترین گزینه های درمان بیماری دیابت نوع۲ و بیماری های قلبی عروقی است. »

این بیانیه در مجله the Association's flagship journal Circulation منتشرشده است.

انتهای پیام