۱۶ سال از برگزاری جشن تصویر سال می گذرد و در این سال ها عکاسان زیادی با عقاید و سبک های مختلف کارهایشان را در کنار هم روی یک دیوار گذاشته اند. هر سال به تعداد شرکت کنندگان این جشنواره عکاسی اضافه می شود؛ به گونه ای که برگزارکنندگان خواهان اختصاص فضایی بزرگتر برای نمایش آثار هستند. جشنواره امسال از سوم اسفند ماه آغاز شده و با مروری بر آثار می توان گفت، فضای عکس های امسال بیشتر برگرفته از مشکلات جامعه است؛ فضایی که شاید بتوان آن را به شرایط موجود ربط داد و البته کمتر عکسی را هم می توان یافت که در همین شرایط از فضایی شاد برخوردار نباشد و امید را به بیننده اش منتقل نکند.

در نمایشگاه عکس تصویر سال که تا هجدهم فروردین ماه برپاست، ۹۱۱ قاب در حوزه های عکس، کاریکاتور و گرافیک در تمامی گالری های خانه هنرمندان با موضوعات مختلف به روی دیوار رفته اند. در جشن تصویر سال بخشی از عکس ها به یاد «محسن رسول اف» به عکاسان جوان زیر ۲۵ سال اختصاص داده شده است.

خبرنگار ایسنا با حضور در محل برگزاری جشن تصویر سال، گزارشی از بخش عکاسی آن تهیه کرده که می توانید در ادامه این روایت را بخوانید:

به سمت گالری زمستان خانه هنرمندان می رویم. در این گالری آثار بخش عکاسی «نگاهی دیگر» مربوط به جوانان زیر ۲۵ سال و بخش عکاسی «هنر و هنرمند» برای عکاسان زیر ۲۵ سال و بخش آزاد به نمایش گذاشته شده است.

در ابتدا با چند عکس سیاه و سفید از طبیعت مواجه می شویم. در یکی از این عکس ها حبه قندی را می بینیم که چند مورچه به روی آن رفته است. این حبه قند در آن منظره همانند دانه ی حیات برای مورچه ها است.

در دو تصویر دیگر که در بالا و پایین این عکس قرار گرفته اند، دریا به چشم می خورد. در تصویر بالا یک پرنده را می بینیم که بر روی میله ای قرار گرفته و درست بالای سر او یک ابر تیره دیده می شود. این پرنده در وسط تصویر قرار گرفته و فضای کار به گونه ایست که انگار پرنده تنها موجود زنده آن منطقه است. با این حال در تصویر پایین تر تنها دریا، آسمان و یک دیوار به چشم می خورد. در این سه تصویر هیچ انسانی دیده نمی شود و طبیعت بدون حضور انسان ها به تصویر کشیده شده است.

در کنار همین عکس ها تصویری از یک بیابان، صندوق و گیاه می بینیم. در این عکس، گیاه تنها نمونه حیات در آن بیابان است که به سمت مسیر تابش خورشید متمایل شده. در ادامه تصویری از پسر بچه ای روبه روی یک دیوار کثیف دیده می شود که روی دیوار نوشته، «بچه ها می بینند و تکرار می کنند»؛ پسر به حالت خمیده ایستاده و به زمین نگاه می کند. عکس القاکننده این منظور است که کارهای اشتباه کودکان ناشی از الگوبرداری آنها از بزرگترهاست.

تعداد بالایی از عکس های بخش «نگاهی دیگر» از عکاسان زیر ۲۵ سال مربوط به طبیعت است. همچنان که جلوتر می رویم یک تصویر سیاه و سفید از یک نوازنده ویولن می بینیم که در فضایی مه آلود روی یک تنه درخت ایستاده و در حال نواختن است. در پس زمینه مرد نوازنده درختان از فاصله ای دور در فضایی گنگ و مبهم به چشم می خورند. این تصویر تداعی کننده نواختن سرود مرگ برای طبیعت از دست رفته است.

یکی از تصاویر جالب این بخش، عکس دو فرش بر روی یک بام است که با گرافیک طراحی شده اند. در یکی از تصاویر فرشی روی بام پهن شده و روی آن باران می بارد ولی در تصویر دیگر که کاملا مشابه عکس قبلی است، گل های قالی با تابش نور خورشید از روی آن بلند شده و در هوا شناورند.

در ادامه در بخش «هنر و هنرمند»، تصاویری از برخی چهره های سینما، عکاسی و موسیقی را می بینیم. در بین این عکس ها تصاویری از محمود دولت آبادی، افشین شاهرودی، فریدون شهبازیان، داریوش ارجمند، شهاب حسینی، محمدرضا شجریان، عزت الله انتظامی و … دیده می شود.

کمی که جلوتر می رویم عکس چهار مستندساز ایرانی را در یک اتاق سبز رنگ می بینیم. چهره این مستندسازان غرق در تفکر به تصویر کشیده شده و در عین حال غمی مشترک در چهره تمامی آنها موج می زند. محل قرارگیری این افراد در عکس در زاویه سمت راست و مسیر نگاه آنها نیز همه به یک سو است.

در بین این عکس ها تصاویری از صحنه های تئاترهای مختلفی همچون «آقا محمدخان»، «بینوایان»، «افسون معبد»، «طرحی نو در اندازیم»، «تو کجا بودی وقتی اوفلیا خودشو کشت؟» و … را هم می بینیم.

در بخش پایانی عکس های این گالری، عکسی سیاه و سفید از خانه سینما دیده می شود که مردم با چهره های متأثر از پنجره ها به مراسم تشییع ناصر ملک مطیعی نگاه می کنند یا از آن فیلم و عکس می گیرند.

همچنین در گالری «ممیز» تعداد ۳۲۷ عکس از مسابقه «ایران ما» به صورت پروجکشن در مدت زمان ۳۰ دقیقه و ۱۵ ثانیه به نمایش گذاشته شده اند.

گزارش ایسنا از گالری پاییز

از بخش غربی خانه هنرمندان خارج می شویم و به گالری پاییز می رویم. اینجا عکس های خبری، ورزشی و مستند اجتماعی جوانان زیر ۲۵ سال را به نمایش گذاشته اند.

تصاویری از حمله تروریستی اهواز و آلودگی هوای این شهر بخشی از موضوعات این عکس ها را شامل می شود. کمی آن ورتر عکس ها بیشتر از قشر ضعیف جامعه هستند. ابتدا در چهار قاب، تصاویری از کارگران ساختمانی را می بینیم که در پس زمینه همه آنها دیواری آجری به چشم می خورد و رو به دوربین لبخند می زنند.

در ادامه تصویر خانواده ای فقیر در دو قاب به چشممان می خورد. در قاب اول دختر بچه ای سعی دارد در خانه کاه گلی کاسه آبی را از روی دیوار به دست فرد دیگری برساند. در پایین این عکس تصویری را از بالای همان دیوار می بینیم که زنی در حال لباس پوشاندن به پسر خود است. در توضیح این عکس ها گفته شده: «این زن سرپرست خانواده، دو فرزندش معلولیت ذهنی دارند که یکی از آنها سال گذشته با ریزش کوه از دنیا رفت. او همسرش را هم شش سال پیش به خاطر ناتوانی در تأمین هزینه های درمان از دست داد.»

دراین بخش از نمایشگاه تصاویر دیگری از خانواده هایی با وضعیت مالی نه چندان خوب هم می بینیم که در کنار هم نشسته و خوشحال به دوربین لبخند زده و عکس آنها ثبت شده است.

یکی از تصاویر این نمایشگاه، مردی را نشان می دهد که با چهره ای خسته و درمانده در ایستگاه روی چند ورق روزنامه نشسته است. در کنار همین عکس تصویر دیگری از یک مرد و یک پسر بچه را می بینیم که در فضایی تیره در راهروی قطار ایستاده اند.

کمی که جلوتر می رویم تصویری از یک پیرزن پرتلاش را می بینیم که علیرغم سن بالایش، در حال انجام کارهایی چون خیاطی، کشاورزی، رانندگی و دوشیدن شیر گاو است. در توضیحات این عکس آورده شده: «این زن مستقل «حوا» نام دارد و از نوجوانی تا امروز امورات زندگی خود و خانواده اش را به تنهایی می گذراند.»

بیشتر عکس ها تصاویر مستند اجتماعی از فقر، تنهایی، محرومیت و معتادان کارتن خواب است.

در ادامه به عکس های ورزشی می رسیم که تصاویری از ورزش های سوارکاری، تیراندازی، فوتبال، اسکی، رالی و… را به تصویر کشیده است.

۸۰ قاب تصویر با موضوع محرومیت

به گالری میرمیران می رویم. این بخش دارای ۸۰ قاب تصویر با موضوع محرومیت است. در توضیح این نمایشگاه آورده شده: «مجموعه حاضر گزیده ای از چندین سفر گروهی عکاسان ایرانی به مناطق دورافتاده و محروم است که با هدف ایجاد بستر حرفه ای برای ارتقا دانش و تجربه عملی عکاسان در ارتباط مستقیم با شرایط زیستی و اقلیمی زندگی اقشار مختلف مردم ایران به ویژه در مناطق محروم طراحی و با همراهی و حمایت مالی و معنوی کمیته امداد از سال ۱۳۹۴ آغاز شده است.»

در بخشی از آثار این گالری تصاویر کودکان مناطق محروم جنوب کشور را می بینیم که در زمین خاکی و با حداقل امکانات در حال بازی کردن هستند. در ادامه تصاویر دیگری از شرایط تحصیل دانش آموزان نمایش داده شده است. فقر مردم این مناطق محروم به وضوح در عکس ها قابل رؤیت است. مردمی را می بینیم که به خاطر بیماری و از کار افتادگی سرپرست خانواده دچار بحران مالی شده و برای ادامه زندگی با تنگنا مواجه شده اند.

تصویری سیاه و سفید از یک دختر در خانه ای کاه گلی را می بینیم که در کنار یک آینه قرار گرفته و نیم رخ او در آینه به چشم می خورد؛ دختر در تصویر به آئینه نگاهی نمی اندازد چراکه صورت او در آتش سوخته است.

در این تصاویر طبیعتی خشک و بی جان به چشم می خورد که به حس اندوه برانگیز کارها دامن می زند.

پایان بخش نمایشگاه تصویر سال، گالری نامی است. در این بخش ۲۷۵ عکس موبایلی به نمایش گذاشته است که برخی از آنها توسط چهره هایی چون محمود کلاری، امیرحسین کیارستمی، رضا کیانیان، بابک چمن آرا و… به تصویر کشیده است.

انتهای پیام