به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره نساء چهارمین سوره قرآن است و در جزء چهارم آن قرار دارد.

این سوره بیشتر از احکام زناشویی و ارث سخن می گوید و در میان آن ها به احکام نماز، جهاد و شهادت هم می پردازد.

در سوره نساء مطالبی به صورت خلاصه درباره اهل کتاب و سرگذشت پیشینیان آمده و خداوند درباره منافقان هشدار داده است.

آیه ۵۹ از آیات مشهور سوره نساء است که به آیه اولی الامر شهرت دارد و به اطاعت از «اولی الامر» دستور می دهد. بنا بر احادیث منظور از «اولی الامر» امامان شیعه هستند؛ از آیات دیگر مشهور این سوره، آیه تیمم و آیه محارم است.

پیامبر (ص) درباره فضیلت خواندن سوره نساء می فرماید: هر کس سوره نساء را قرائت کند، مانند آن است که به همه مؤمنانی که میراثی بر جای گذاشته اند صدقه داده و اجری همانند آزاد کردن بنده به او خواهند داد و از شرک به دور خواهد بود و در مشیت الهی از کسانی خواهد بود که خداوند از آن ها در گذشته است.

امام علی (ع) نیز در این باره فرمودند: اگر فردی سوره نساء را در روز های جمعه تلاوت کند، از فشار قبر در امان خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱ تا ۵۰ سوره نسا با صدای شهریار پرهیزگار

متن آیاتی از سوره نساء همراه با ترجمه

بسم الله الر حمٰن الر حیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یا أیها الناس اتقوا ر بکم الذی خلقکم من نفس واحدة و خلق منها زوجها و بث منهما ر جالا کثیر ا و نساء ۚ و اتقوا الله الذی تساءلون به و الأر حام ۚ إن الله کان علیکم ر قیبا ﴿١﴾

ای مردم، از پروردگارتان که شما را از «نفس واحدی» آفرید و جفتش را نیز از او آفرید و از آن دو مردان و زنان بسیاری پراکنده کرد پروا دارید و از خدایی که به نام او از همدیگر درخواست می کنید پروا نمایید و زنهار از خویشاوندان مبرید که خدا همواره بر شما نگهبان است(۱)

و آتوا الیتامیٰ أموالهم ۖ و لا تتبدلوا الخبیث بالطیب ۖ و لا تأکلوا أموالهم إلیٰ أموالکم ۚ إنه کان حوبا کبیر ا ﴿٢﴾

و اموال یتیمان را به آنان باز دهید و مال پاک و مرغوب آنان را با مال ناپاک خود عوض نکنید و اموال آنان را همراه با اموال خود مخورید که این گناهی بزرگ است (۲)

و إن خفتم ألا تقسطوا فی الیتامیٰ فانکحوا ما طاب لکم من النساء مثنیٰ و ثلاث و ر باع ۖ فإن خفتم ألا تعدلوا فواحدة أو ما ملکت أیمانکم ۚ ذٰلک أدنیٰ ألا تعولوا ﴿٣﴾

و اگر در اجرای عدالت میان دختران یتیم بیمناکید هر چه از زنان دیگر که شما را پسند افتاد دو دو، سه سه، چهار چهار، به زنی گیرید پس اگر بیم دارید که به عدالت رفتار نکنید به یک زن آزاد یا به آنچه از کنیزان مالک شده اید اکتفا کنید این خودداری نزدیکتر است تا به ستم گرایید و بیهوده عیال وار گردید (۳)

و آتوا النساء صدقاتهن نحلة ۚ فإن طبن لکم عن شیء منه نفسا فکلوه هنیئا مر یئا ﴿٤﴾

و مهر زنان را به عنوان هدیه ای از روی طیب خاطر به ایشان بدهید و اگر به میل خودشان چیزی از آن را به شما واگذاشتند آن را حلال و گوارا بخورید (۴)

و لا تؤتوا السفهاء أموالکم التی جعل الله لکم قیاما و ار زقوهم فیها واکسوهم و قولوا لهم قولا معر وفا ﴿٥﴾

و اموال خود را که خداوند آن را وسیله قوام زندگی شما قرار داده به سفیهان مدهید ولی از عواید آن به ایشان بخورانید و آنان را پوشاک دهید و با آنان سخنی پسندیده بگویید (۵)

و ابتلوا الیتامیٰ حتیٰ إذا بلغوا النکاح فإن آنستم منهم ر شدا فادفعوا إلیهم أموالهم ۖ و لا تأکلوها إسر افا و بدار ا أن یکبر وا ۚ و من کان غنیا فلیستعفف ۖ و من کان فقیر ا فلیأکل بالمعر وف ۚ فإذا دفعتم إلیهم أموالهم فأشهدوا علیهم ۚ و کفیٰ بالله حسیبا ﴿٦﴾

و یتیمان را بیازمایید تا وقتی به سن زناشویی برسند پس اگر در ایشان رشد فکری یافتید اموالشان را به آنان رد کنید و آن را از بیم آنکه مبادا بزرگ شوند به اسراف و شتاب مخورید و آن کس که توانگر است باید از گرفتن اجرت سرپرستی خودداری ورزد و هر کس تهیدست است باید مطابق عرف از آن بخورد پس هر گاه اموالشان را به آنان رد کردید بر ایشان گواه بگیرید خداوند حسابرسی را کافی است (۶)

للر جال نصیب مما تر ک الوالدان و الأقر بون و للنساء نصیب مما تر ک الوالدان و الأقر بون مما قل منه أو کثر ۚ نصیبا مفر وضا ﴿٧﴾

برای مردان از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان آنان بر جای گذاشته اند سهمی است و برای زنان نیز از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان آنان بر جای گذاشته اند سهمی خواهد بود خواه آن مال کم باشد یا زیاد نصیب هر کس مفروض شده است (۷)

و إذا حضر القسمة أولو القر بیٰ و الیتامیٰ و المساکین فار زقوهم منه و قولوا لهم قولا معر وفا ﴿٨﴾

و هر گاه خویشاوندان یتیمان و مستمندان در تقسیم ارث حاضر شدند چیزی از آن را به ایشان ارزانی دارید و با آنان سخنی پسندیده گویید (۸)

ولیخش الذین لو تر کوا من خلفهم ذر یة ضعافا خافوا علیهم فلیتقوا الله ولیقولوا قولا سدیدا ﴿٩﴾

و آنان که اگر فرزندان ناتوانی از خود بر جای بگذارند بر آینده آنان بیم دارند باید از ستم بر یتیمان مردم نیز بترسند پس باید از خدا پروا دارند و سخنی بجا و درست گویند (۹)

إن الذین یأکلون أموال الیتامیٰ ظلما إنما یأکلون فی بطونهم نار ا ۖ و سیصلون سعیر ا ﴿١٠﴾

در حقیقت کسانی که اموال یتیمان را به ستم می خورند جز این نیست که آتشی در شکم خود فرو می برند و به زودی در آتشی فروزان درآیند (۱۰)

یوصیکم الله فی أولادکم ۖ للذکر مثل حظ الأنثیین ۚ فإن کن نساء فوق اثنتین فلهن ثلثا ما تر ک ۖ وإن کانت واحدة فلها النصف ۚ ولأبویه لکل واحد منهما السدس مما تر ک إن کان له ولد ۚ فإن لم یکن له ولد وور ثه أبواه فلأمه الثلث ۚ فإن کان له إخوة فلأمه السدس ۚ من بعد وصیة یوصی بها أو دین ۗ آباؤکم وأبناؤکم لا تدر ون أیهم أقر ب لکم نفعا ۚ فر یضة من الله ۗ إن الله کان علیما حکیما ﴿١١﴾

خداوند به شما در باره فرزندانتان سفارش می کند: سهم پسر، چون سهم دو دختر است؛ و اگر [همه ورثه]دختر [و]از دو تن بیشتر باشند، سهم آنان دو سوم ماترک است؛ و اگر [دختری که ارث می برد]یکی باشد، نیمی از میراث از آن اوست، و برای هر یک از پدر و مادر وی [متوفی]یک ششم از ماترک [مقرر شده]است، این در صورتی است که [متوفی]فرزندی داشته باشد. ولی اگر فرزندی نداشته باشد و [تنها]پدر و مادرش از او ارث برند، برای مادرش یک سوم است [و بقیه را پدر می برد]؛ و اگر او برادرانی داشته باشد، مادرش یک ششم می برد، [البته همه اینها]پس از انجام وصیتی است که او بدان سفارش کرده یا دینی [که باید استثنا شود]. شما نمی دانید پدران و فرزندانتان کدام یک برای شما سودمندترند. [این]فرضی است از جانب خدا، زیرا خداوند دانای حکیم است. (۱۱)

ولکم نصف ما تر ک أزواجکم إن لم یکن لهن ولد ۚ فإن کان لهن ولد فلکم الر بع مما تر کن ۚ من بعد وصیة یوصین بها أو دین ۚ ولهن الر بع مما تر کتم إن لم یکن لکم ولد ۚ فإن کان لکم ولد فلهن الثمن مما تر کتم ۚ من بعد وصیة توصون بها أو دین ۗ وإن کان ر جل یور ث کلالة أو امر أة وله أخ أو أخت فلکل واحد منهما السدس ۚ فإن کانوا أکثر من ذٰلک فهم شر کاء فی الثلث ۚ من بعد وصیة یوصیٰ بها أو دین غیر مضار ۚ وصیة من الله ۗ والله علیم حلیم ﴿١٢﴾

و نیمی از میراث همسرانتان از آن شما [شوهران]است اگر آنان فرزندی نداشته باشند؛ و اگر فرزندی داشته باشند یک چهارم ماترک آنان از آن شماست، [البته]پس از انجام وصیتی که بدان سفارش کرده اند یا دینی [که باید استثنا شود]، و یک چهارم از میراث شما برای آنان است اگر شما فرزندی نداشته باشید؛ و اگر فرزندی داشته باشید، یک هشتم برای میراث شما از ایشان خواهد بود، [البته]پس از انجام وصیتی که بدان سفارش کرده اید یا دینی [که باید استثنا شود]، و اگر مرد یا زنی که از او ارث می برند کلاله [بی فرزند و بی پدر و مادر]باشد و برای او برادر یا خواهری باشد، پس برای هر یک از آن دو، یک ششم [ماترک]است؛ و اگر آنان بیش از این باشند در یک سوم [ماترک]مشارکت دارند، [البته]پس از انجام وصیتی که بدان سفارش شده یا دینی که [باید استثنا شود، به شرط آنکه از این طریق]زیانی [به ورثه]نرساند. این است سفارش خدا و خداست که دانای بردبار است. (۱۲)

تلک حدود الله ۚ ومن یطع الله ور سوله یدخله جنات تجر ی من تحتها الأنهار خالدین فیها ۚ وذٰلک الفوز العظیم ﴿١٣﴾

این ها احکام الهی است، و هر کس از خدا و پیامبر او اطاعت کند، وی را به باغهایی درآورد که از زیر [درختان]آن نهر ها روان است. در آن جاودانه اند، و این همان کامیابی بزرگ است. (۱۳)

ومن یعص الله ور سوله ویتعد حدوده یدخله نار ا خالدا فیها وله عذاب مهین ﴿١٤﴾

و هر کس از خدا و پیامبر او نافرمانی کند و از حدود مقرر او تجاوز نماید، وی را در آتشی درآورد که همواره در آن خواهد بود و برای او عذابی خفت آور است. (۱۴)

واللاتی یأتین الفاحشة من نسائکم فاستشهدوا علیهن أر بعة منکم ۖ فإن شهدوا فأمسکوهن فی البیوت حتیٰ یتوفاهن الموت أو یجعل الله لهن سبیلا ﴿١٥﴾

و از زنان شما، کسانی که مرتکب زنا می شوند، چهار تن از میان خود [مسلمانان]بر آنان گواه گیرید؛ پس اگر شهادت دادند، آنان [زنان]را در خانه ها نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد یا خدا راهی برای آنان قرار دهد. (۱۵)

واللذان یأتیانها منکم فآذوهما ۖ فإن تابا وأصلحا فأعر ضوا عنهما ۗ إن الله کان توابا ر حیما ﴿١٦﴾

و از میان شما، آن دو تن را که مرتکب زشتکاری می شوند، آزارشان دهید؛ پس اگر توبه کردند و درستکار شدند از آنان صرفنظر کنید، زیرا خداوند توبه پذیر مهربان است. (۱۶)

إنما التوبة علی الله للذین یعملون السوء بجهالة ثم یتوبون من قر یب فأولٰئک یتوب الله علیهم ۗ وکان الله علیما حکیما ﴿١٧﴾

توبه، نزد خداوند، تنها برای کسانی است که از روی نادانی مرتکب گناه می شوند، سپس به زودی توبه می کنند؛ اینانند که خدا توبه شان را می پذیرد، و خداوند دانای حکیم است. (۱۷)

ولیست التوبة للذین یعملون السیئات حتیٰ إذا حضر أحدهم الموت قال إنی تبت الآن ولا الذین یموتون وهم کفار ۚ أولٰئک أعتدنا لهم عذابا ألیما ﴿١٨﴾

و توبه کسانی که گناه می کنند، تا وقتی که مرگ یکی از ایشان دررسد، می گوید: «اکنون توبه کردم»، پذیرفته نیست؛ و [نیز توبه]کسانی که در حال کفر می میرند، پذیرفته نخواهد بود، آنانند که برایشان عذابی دردناک آماده کرده ایم. (۱۸)

یا أیها الذین آمنوا لا یحل لکم أن تر ثوا النساء کر ها ۖ ولا تعضلوهن لتذهبوا ببعض ما آتیتموهن إلا أن یأتین بفاحشة مبینة ۚ وعاشر وهن بالمعر وف ۚ فإن کر هتموهن فعسیٰ أن تکر هوا شیئا ویجعل الله فیه خیر ا کثیر ا ﴿١٩﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، برای شما حلال نیست که زنان را به اکراه ارث برید؛ و آنان را زیر فشار مگذارید تا بخشی از آنچه را به آنان داده اید [از چنگشان به در]برید، مگر آنکه مرتکب زشتکاری آشکاری شوند، و با آن ها بشایستگی رفتار کنید؛ و اگر از آنان خوشتان نیامد، پس چه بسا چیزی را خوش نمی دارید و خدا در آن مصلحت فراوان قرار می دهد. (۱۹)

وإن أر دتم استبدال زوج مکان زوج وآتیتم إحداهن قنطار ا فلا تأخذوا منه شیئا ۚ أتأخذونه بهتانا وإثما مبینا ﴿٢٠﴾

و اگر خواستید همسری [دیگر]به جای همسر [پیشین خود]ستانید، و به یکی از آنان مال فراوانی داده باشید، چیزی از او پس مگیرید. آیا می خواهید آن [مال]را به بهتان و گناه آشکار بگیرید؟ (۲۰)

وکیف تأخذونه وقد أفضیٰ بعضکم إلیٰ بعض وأخذن منکم میثاقا غلیظا ﴿٢١﴾

و چگونه آن [مهر]را می ستانید با آنکه از یکدیگر کام گرفته اید، و آنان از شما پیمانی استوار گرفته اند؟ (۲۱)

ولا تنکحوا ما نکح آباؤکم من النساء إلا ما قد سلف ۚ إنه کان فاحشة ومقتا وساء سبیلا ﴿٢٢﴾

و با زنانی که پدرانتان به ازدواج خود درآورده اند، نکاح مکنید؛ مگر آنچه که پیشتر رخ داده است، چرا که آن، زشتکاری و [مایه]دشمنی، و بد راهی بوده است. (۲۲)

حر مت علیکم أمهاتکم وبناتکم وأخواتکم وعماتکم وخالاتکم وبنات الأخ وبنات الأخت وأمهاتکم اللاتی أر ضعنکم وأخواتکم من الر ضاعة وأمهات نسائکم ور بائبکم اللاتی فی حجور کم من نسائکم اللاتی دخلتم بهن فإن لم تکونوا دخلتم بهن فلا جناح علیکم وحلائل أبنائکم الذین من أصلابکم وأن تجمعوا بین الأختین إلا ما قد سلف ۗ إن الله کان غفور ا ر حیما ﴿٢٣﴾

نکاح اینان بر شما حرام شده است: مادرانتان، و دخترانتان، و خواهرانتان، و عمه هایتان، و خاله هایتان، و دختران برادر، و دختران خواهر، و مادرهایتان که به شما شیر داده اند، و خواهران رضاعی شما، و مادران زنانتان، و دختران همسرانتان که [آن ها دختران]در دامان شما پرورش یافته اند و با آن همسران همبستر شده اید -پس اگر با آن ها همبستر نشده اید بر شما گناهی نیست [که با دخترانشان ازدواج کنید]- و زنان پسرانتان که از پشت خودتان هستند، و جمع دو خواهر با همدیگر -مگر آنچه که در گذشته رخ داده باشد- که خداوند آمرزنده مهربان است. (۲۳)

والمحصنات من النساء إلا ما ملکت أیمانکم ۖ کتاب الله علیکم ۚ وأحل لکم ما ور اء ذٰلکم أن تبتغوا بأموالکم محصنین غیر مسافحین ۚ فما استمتعتم به منهن فآتوهن أجور هن فر یضة ۚ ولا جناح علیکم فیما تر اضیتم به من بعد الفر یضة ۚ إن الله کان علیما حکیما ﴿٢٤﴾

و زنان شوهردار [نیز بر شما حرام شده است]به استثنای زنانی که مالک آنان شده اید؛ [این]فریضه الهی است که بر شما مقرر گردیده است؛ و غیر از این [زنان نامبرده]، برای شما حلال است که [زنان دیگر را]به وسیله اموال خود طلب کنید -در صورتی که پاکدامن باشید و زناکار نباشید- و زنانی را که متعه کرده اید، مهرشان را به عنوان فریضه ای به آنان بدهید، و بر شما گناهی نیست که پس از [تعیین مبلغ]مقرر، با یکدیگر توافق کنید [که مدت عقد یا مهر را کم یا زیاد کنید]؛ مسلما خداوند دانای حکیم است. (۲۴)

ومن لم یستطع منکم طولا أن ینکح المحصنات المؤمنات فمن ما ملکت أیمانکم من فتیاتکم المؤمنات ۚ والله أعلم بإیمانکم ۚ بعضکم من بعض ۚ فانکحوهن بإذن أهلهن وآتوهن أجور هن بالمعر وف محصنات غیر مسافحات ولا متخذات أخدان ۚ فإذا أحصن فإن أتین بفاحشة فعلیهن نصف ما علی المحصنات من العذاب ۚ ذٰلک لمن خشی العنت منکم ۚ وأن تصبر وا خیر لکم ۗ والله غفور ر حیم ﴿٢٥﴾

و هر کس از شما، از نظر مالی نمی تواند زنان [آزاد]پاکدامن با ایمان را به همسری [خود]درآورد، پس با دختران جوانسال با ایمان شما که مالک آنان هستید [ازدواج کند]؛ و خدا به ایمان شما داناتر است. [همه]از یکدیگرید. پس آنان را با اجازه خانواده شان به همسری [خود]درآورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید [به شرط آنکه]پاکدامن باشند نه زناکار، و دوست گیران پنهانی نباشند. پس، چون به ازدواج [شما]درآمدند، اگر مرتکب فحشا شدند، پس بر آنان نیمی از عذاب [مجازات]زنان آزاد است. این [پیشنهاد زناشویی با کنیزان]برای کسی از شماست که از آلایش گناه بیم دارد؛ و صبر کردن، برای شما بهتر است، و خداوند آمرزنده مهربان است. (۲۵)

یر ید الله لیبین لکم ویهدیکم سنن الذین من قبلکم ویتوب علیکم ۗ والله علیم حکیم ﴿٢٦﴾

خدا می خواهد برای شما توضیح دهد، و راه [و رسم]کسانی را که پیش از شما بوده اند به شما بنمایاند، و بر شما ببخشاید، و خدا دانای حکیم است. (۲۶)

والله یر ید أن یتوب علیکم ویر ید الذین یتبعون الشهوات أن تمیلوا میلا عظیما ﴿٢٧﴾

خدا می خواهد تا بر شما ببخشاید؛ و کسانی که از خواسته ها [ی نفسانی]پیروی می کنند می خواهند شما دستخوش انحرافی بزرگ شوید. (۲۷)

یر ید الله أن یخفف عنکم ۚ وخلق الإنسان ضعیفا ﴿٢٨﴾

خدا می خواهد تا بارتان را سبک گرداند؛ و [می داند که]انسان، ناتوان آفریده شده است. (۲۸)

یا أیها الذین آمنوا لا تأکلوا أموالکم بینکم بالباطل إلا أن تکون تجار ة عن تر اض منکم ۚ ولا تقتلوا أنفسکم ۚ إن الله کان بکم ر حیما ﴿٢٩﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، اموال همدیگر را به ناروا مخورید -مگر آنکه داد و ستدی با تراضی یکدیگر، از شما [انجام گرفته]باشد- و خودتان را مکشید، زیرا خدا همواره با شما مهربان است. (۲۹)

ومن یفعل ذٰلک عدوانا وظلما فسوف نصلیه نار ا ۚ وکان ذٰلک علی الله یسیر ا ﴿٣٠﴾

و هر کس از روی تجاوز و ستم چنین کند، به زودی وی را در آتشی درآوریم، و این کار بر خدا آسان است. (۳۰)

إن تجتنبوا کبائر ما تنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم وندخلکم مدخلا کر یما ﴿٣١﴾

اگر از گناهان بزرگی که از آن [ها]نهی شده اید دوری گزینید، بدیهای شما را از شما می زداییم، و شما را در جایگاهی ارجمند درمی آوریم. (۳۱)

ولا تتمنوا ما فضل الله به بعضکم علیٰ بعض ۚ للر جال نصیب مما اکتسبوا ۖ وللنساء نصیب مما اکتسبن ۚ واسألوا الله من فضله ۗ إن الله کان بکل شیء علیما ﴿٣٢﴾

و زنهار، آنچه را خداوند به [سبب]آن، بعضی از شما را بر بعضی [دیگر]برتری داده آرزو مکنید. برای مردان از آنچه [به اختیار]کسب کرده اند بهره ای است، و برای زنان [نیز]از آنچه [به اختیار]کسب کرده اند بهره ای است؛ و از فضل خدا درخواست کنید، که خدا به هر چیزی داناست. (۳۲)

ولکل جعلنا موالی مما تر ک الوالدان والأقر بون ۚ والذین عقدت أیمانکم فآتوهم نصیبهم ۚ إن الله کان علیٰ کل شیء شهیدا ﴿٣٣﴾

و از آنچه پدر و مادر و خویشاوندان، و کسانی که شما [با آنان]پیمان بسته اید، بر جای گذاشته اند، برای هر یک [از مردان و زنان]، وارثانی قرار داده ایم. پس نصیبشان را به ایشان بدهید، زیرا خدا همواره بر هر چیزی گواه است. (۳۳)

الر جال قوامون علی النساء بما فضل الله بعضهم علیٰ بعض وبما أنفقوا من أموالهم ۚ فالصالحات قانتات حافظات للغیب بما حفظ الله ۚ واللاتی تخافون نشوزهن فعظوهن واهجر وهن فی المضاجع واضر بوهن ۖ فإن أطعنکم فلا تبغوا علیهن سبیلا ۗ إن الله کان علیا کبیر ا ﴿٣٤﴾

مردان، سرپرست زنانند، به دلیل آنکه خدا برخی از ایشان را بر برخی برتری داده و [نیز]به دلیل آنکه از اموالشان خرج می کنند. پس، زنان درستکار، فرمانبردارند [و]به پاس آنچه خدا [برای آنان]حفظ کرده، اسرار [شوهران خود]را حفظ می کنند؛ و زنانی را که از نافرمانی آنان بیم دارید [نخست]پندشان دهید و [بعد]در خوابگاه ها از ایشان دوری کنید و [اگر تاثیر نکرد]آنان را بزنید؛ پس اگر شما را اطاعت کردند [دیگر]بر آن ها هیچ راهی [برای سرزنش]مجویید، که خدا والای بزرگ است. (۳۴)

وإن خفتم شقاق بینهما فابعثوا حکما من أهله وحکما من أهلها إن یر یدا إصلاحا یوفق الله بینهما ۗ إن الله کان علیما خبیر ا ﴿٣٥﴾

و اگر از جدایی میان آن دو [: زن و شوهر]بیم دارید پس داوری از خانواده آن [شوهر]و داوری از خانواده آن [زن]تعیین کنید. اگر سر سازگاری دارند، خدا میان آن دو سازگاری خواهد داد. آری! خدا دانای آگاه است. (۳۵)

واعبدوا الله ولا تشر کوا به شیئا ۖ وبالوالدین إحسانا وبذی القر بیٰ والیتامیٰ والمساکین والجار ذی القر بیٰ والجار الجنب والصاحب بالجنب وابن السبیل وما ملکت أیمانکم ۗ إن الله لا یحب من کان مختالا فخور ا ﴿٣٦﴾

و خدا را بپرستید، و چیزی را با او شریک مگردانید؛ و به پدر و مادر احسان کنید؛ و در باره خویشاوندان و یتیمان و مستمندان و همسایه خویش و همسایه بیگانه و همنشین و در راه مانده و بردگان خود [نیکی کنید]، که خدا کسی را که متکبر و فخرفروش است دوست نمی دارد (۳۶)

الذین یبخلون ویأمر ون الناس بالبخل ویکتمون ما آتاهم الله من فضله ۗ وأعتدنا للکافر ین عذابا مهینا ﴿٣٧﴾

همان کسانی که بخل می ورزند، و مردم را به بخل وامی دارند، و آنچه را خداوند از فضل خویش بدان ها ارزانی داشته پوشیده می دارند؛ و برای کافران عذابی خوارکننده آماده کرده ایم. (۳۷)

والذین ینفقون أموالهم ر ئاء الناس ولا یؤمنون بالله ولا بالیوم الآخر ۗ ومن یکن الشیطان له قر ینا فساء قر ینا ﴿٣٨﴾

و کسانی که اموالشان را برای نشان دادن به مردم انفاق می کنند، و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند؛ و هر کس شیطان یار او باشد، چه بد همدمی است. (۳۸)

وماذا علیهم لو آمنوا بالله والیوم الآخر وأنفقوا مما ر زقهم الله ۚ وکان الله بهم علیما ﴿٣٩﴾

و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان می آوردند، و از آنچه خدا به آنان روزی داده، انفاق می کردند، چه زیانی برایشان داشت؟ و خدا به [کار]آنان داناست. (۳۹)

إن الله لا یظلم مثقال ذر ة ۖ وإن تک حسنة یضاعفها ویؤت من لدنه أجر ا عظیما ﴿٤٠﴾

در حقیقت، خدا هم وزن ذره ای ستم نمی کند و اگر [آن ذره، کار]نیکی باشد دو چندانش می کند، و از نزد خویش پاداشی بزرگ می بخشد. (۴۰)

فکیف إذا جئنا من کل أمة بشهید وجئنا بک علیٰ هٰؤلاء شهیدا ﴿٤١﴾

پس چگونه است [حالشان]آنگاه که از هر امتی گواهی آوریم، و تو را بر آنان گواه آوریم؟ (۴۱)

یومئذ یود الذین کفر وا وعصوا الر سول لو تسویٰ بهم الأر ض ولا یکتمون الله حدیثا ﴿٤٢﴾

آن روز، کسانی که کفر ورزیده اند، و از پیامبر [خدا]نافرمانی کرده اند، آرزو می کنند که ای کاش با خاک یکسان می شدند؛ و از خدا هیچ سخنی را پوشیده نمی توانند داشت. (۴۲)

یا أیها الذین آمنوا لا تقر بوا الصلاة وأنتم سکار یٰ حتیٰ تعلموا ما تقولون ولا جنبا إلا عابر ی سبیل حتیٰ تغتسلوا ۚ وإن کنتم مر ضیٰ أو علیٰ سفر أو جاء أحد منکم من الغائط أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتیمموا صعیدا طیبا فامسحوا بوجوهکم وأیدیکم ۗ إن الله کان عفوا غفور ا ﴿٤٣﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید، در حال مستی به نماز نزدیک نشوید تا زمانی که بدانید چه می گویید؛ و [نیز]در حال جنابت [وارد نماز نشوید]-مگر اینکه راهگذر باشید- تا غسل کنید؛ و اگر بیمارید یا در سفرید یا یکی از شما از قضای حاجت آمد یا با زنان آمیزش کرده اید و آب نیافته اید، پس بر خاکی پاک تیمم کنید، و صورت و دستهایتان را مسح نمایید، که خدا بخشنده و آمرزنده است. (۴۳)

ألم تر إلی الذین أوتوا نصیبا من الکتاب یشتر ون الضلالة ویر یدون أن تضلوا السبیل ﴿٤٤﴾

آیا به کسانی که بهره ای از کتاب یافته اند ننگریستی؟ گمراهی را می خرند و می خواهند شما [نیز]گمراه شوید. (۴۴)

والله أعلم بأعدائکم ۚ وکفیٰ بالله ولیا وکفیٰ بالله نصیر ا ﴿٤٥﴾

و خدا به حال دشمنان شما داناتر است؛ کافی است که خدا سرپرست شما باشد و کافی است که خدا یاور شما باشد (۴۵)

من الذین هادوا یحر فون الکلم عن مواضعه ویقولون سمعنا وعصینا واسمع غیر مسمع ور اعنا لیا بألسنتهم وطعنا فی الدین ۚ ولو أنهم قالوا سمعنا وأطعنا واسمع وانظر نا لکان خیر ا لهم وأقوم ولٰکن لعنهم الله بکفر هم فلا یؤمنون إلا قلیلا ﴿٤٦﴾

برخی از آنان که یهودی اند، کلمات را از جاهای خود برمی گردانند، و با پیچانیدن زبان خود و به قصد طعنه زدن در دین [اسلام، با درآمیختن عبری به عربی]می گویند: «شنیدیم و نافرمانی کردیم؛ و بشنو [که کاش]ناشنوا گردی.» و [نیز از روی استهزا می گویند:]«راعنا» [که در عربی یعنی: به ما التفات کن، ولی در عبری یعنی: خبیث ما]و اگر آنان می گفتند: «شنیدیم و فرمان بردیم، و بشنو و به ما بنگر»، قطعا برای آنان بهتر و درست تر بود، ولی خدا آنان را به علت کفرشان لعنت کرد، در نتیجه جز [گروهی]اندک ایمان نمی آورند. (۴۶)

یا أیها الذین أوتوا الکتاب آمنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل أن نطمس وجوها فنر دها علیٰ أدبار ها أو نلعنهم کما لعنا أصحاب السبت ۚ وکان أمر الله مفعولا ﴿٤٧﴾

ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آنچه فرو فرستادیم و تصدیق کننده همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آنکه چهره هایی را محو کنیم و در نتیجه آن ها را به قهقرا بازگردانیم؛ یا همچنانکه «اصحاب سبت» را لعنت کردیم؛ آنان را [نیز]لعنت کنیم، و فرمان خدا همواره تحقق یافته است. (۴۷)

إن الله لا یغفر أن یشر ک به ویغفر ما دون ذٰلک لمن یشاء ۚ ومن یشر ک بالله فقد افتر یٰ إثما عظیما ﴿٤٨﴾

مسلما خدا، این را که به او شرک ورزیده شود نمی بخشاید و غیر از آن را برای هر که بخواهد می بخشاید، و هر کس به خدا شرک ورزد، به یقین گناهی بزرگ بربافته است. (۴۸)

ألم تر إلی الذین یزکون أنفسهم ۚ بل الله یزکی من یشاء ولا یظلمون فتیلا ﴿٤٩﴾

آیا به کسانی که خویشتن را پاک می شمارند ننگریسته ای؟ [چنین نیست]بلکه خداست که هر که را بخواهد پاک می گرداند، و به قدر نخ روی هسته خرمایی ستم نمی بینند. (۴۹)

انظر کیف یفتر ون علی الله الکذب ۖ وکفیٰ به إثما مبینا ﴿٥٠﴾

ببین چگونه بر خدا دروغ می بندند؛ و بس است که این، یک گناه آشکار باشد. (۵۰)

انتهای پیام/