عرفه و گشایش درهای آسمان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، خداوند متعال انسان را معجونی از جسم و روح آفرید و در او هم نیازهای مادی را قرار داد و هم نیازهای معنوی را. جسم انسان مانند سایر حیوانات در این دنیای فانی نیازهایی دارد از قبیل خوراک و پوشاک و خواب و تولید مثل و … . روح آدمی نیز مانند جسم او، نیازهای زیادی دارد که اگر به آن ها توجه نشود، روح بیمار شده و در نهایت از مسیر خود منحرف شده و به بیراهه خواهد رفت.
یکی از مهم ترین نیازهای روح بشر، ارتباط با خداوند متعال و سرچشمه هستی و وجود بی نهایت است؛ انسان در دنیا به دنبال گمشده خود می گردد و گاهی گمشده خود در مال و ثروت دنبال می کند، گاهی در چهره ای زیبا، گاهی در تفریح و لذت، گاهی در پست و مقام و شهرت و … اما به هر کدام از اینها که می رسد، باز خود را تهی می بیند و به آرامش درون نمی رسد.
نهاد و فطرت آدمی چیز دیگری را فریاد می زند، او موجودی بی نهایت و تمام نشدنی را طلب می کند، سرچشمه هستی و قدرتی نابود نشدنی را دنبال می کند، فریادی از درون آدمی که به بلندای تاریخ است، او را مطالبه می کند و گاهی بیراهه می رود و به اشتباه، معشوق خود را در امور پست دنیایی جستجو می کند و وقتی به آن می رسد، به عیان می بیند که سرابی بیش نبوده و خبری از معشوق و محبوب نیست و همچنان در وجودش تلاطم و جوش و خروش موج می زند.
اینجاست که وقتی به خداوند متعال وصل می شود، آن نیاز فطری و درونی او پاسخی مناسب و دلچسب می یابد و به نهایت مقصود خود می رسد و گمشده این نفس مرده را می یابد و زنده می شود، حیات پیدا می کند و به آرامش درون خواهد رسید. قرآن کریم هم به زیبایی تلنگری به آدمی زده و فرموده است: «ألا بذکر الله تطمئن القلوب [رعد/۲۸] آگاه باشید! دل ها فقط به یاد خدا آرام می گیرد.»
آری به راستی که آدمی تنها و تنها با ارتباط با محبوب، راز و نیاز با او و اعتماد و توکل بر او به آرامش می رسد و بدون شک هر چه این ارتباط بیشتر باشد، انسان به صلابت و قوت و استواری بیشتری دست پیدا خواهد کرد.
در این میان برخی از ایام برای ارتباط با سرچشمه هستی و ذات بی پایان الهی مناسب تر است و انگار در آن روزها خداوند سبحان نیز منتظر انسان است و بیش از پیش او را تحویل گرفته و ناز او را خریدار است. یکی از این ایام روز عرفه است؛ عرفه روزی است که دست های نیازمند ما باید به درگاه بی نیاز او بلند باشد و از او، خود او را طلب کند تا شاید با اشاره و نازی از طرف محبوب، قلب آدمی به تلاطم درآید و درهای آسمان به روی او باز شود.
وقتی به سراغ روایات معصومین علیهم السلام - که به حق معلمان بشریت اند و راه بلد مسیر هدایت و انسانیت- می رویم، می بینیم از این روز به بزرگی و عظمت یاد کرده اند و از ما نیز خواسته اند آن روز را به غفلت نگذرانیم و چند ساعتی را با محبوب خلوت کنیم و به دعا و راز و نیاز و صحبت با او بپردازیم.
به طور مثال پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: «گناه کارترین افراد در عرفات، کسی است که از آنجا بازگردد، در حالی که گمان کند آمرزیده نشده است».[۱] همچنین حضرت در حدیث دیگری فرمودند: «در میان گناهان، گناهانی وجود دارد که جز در عرفات بخشیده نمی شوند».[۲] وقتی حضرت می فرماید برخی از گناهان جز در روز عرفه بخشیده نمی شوند، نشان دهنده این است که این روز بسیار عظیم است و حتی امکان دارد به عظمت شب های قدر باشد.
امام صادق نیز در این رابطه فرمود: «هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن] بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.»[۳]
با توجه به این روایات و مشابه آنها، بدون شک روز عرفه، روزی خاص و مورد توجه خداوند متعال است؛ بنابراین ما نیز باید این فرصت را غنیمت شمرده و در این روز به دعا و مناجات با خداوند متعال بپردازیم و از گناهان گذشته توبه کرده و از خداوند عاقبت به خیری و عافیت و سلامت دین و دنیایمان را طلب کنیم.
در این روز درهای آسمان باز است و عبادت خدا سبب خشنودی بیشتر خدا می شود و اجر و مزد اعمال دو چندان خواهد بود. یکی از اعمال بسیار با فضیلت این روز عظیم، خواندن دعای عرفه امام حسین علیه السلام است، دعایی با مضامین عالی و بسیار بلند و عارفانه، در این دعا هم نعمت های الهی یاد آوری می شود و هم شکر آن نعمت ها بیان شده و هم توبه و انابه به سمت خداوند متعال وجود دارد.
* حجت الاسلام محمد فرضی پوریان استاد حوزه علمیه
_______________________
پی نوشت:
[۱].ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص ۳۲۰.
[۲]. ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، مکتبة النینوی الحدیثة، تهران، چاپ اول، بی تا، ص ۶۵.
[۳].طوسی، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ۱۰جلد، دار الکتب الإسلامیه - تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص: ۱۸۲.
انتهای پیام/
یکی از مهم ترین نیازهای روح بشر، ارتباط با خداوند متعال و سرچشمه هستی و وجود بی نهایت است؛ انسان در دنیا به دنبال گمشده خود می گردد و گاهی گمشده خود در مال و ثروت دنبال می کند، گاهی در چهره ای زیبا، گاهی در تفریح و لذت، گاهی در پست و مقام و شهرت و … اما به هر کدام از اینها که می رسد، باز خود را تهی می بیند و به آرامش درون نمی رسد.
نهاد و فطرت آدمی چیز دیگری را فریاد می زند، او موجودی بی نهایت و تمام نشدنی را طلب می کند، سرچشمه هستی و قدرتی نابود نشدنی را دنبال می کند، فریادی از درون آدمی که به بلندای تاریخ است، او را مطالبه می کند و گاهی بیراهه می رود و به اشتباه، معشوق خود را در امور پست دنیایی جستجو می کند و وقتی به آن می رسد، به عیان می بیند که سرابی بیش نبوده و خبری از معشوق و محبوب نیست و همچنان در وجودش تلاطم و جوش و خروش موج می زند.
اینجاست که وقتی به خداوند متعال وصل می شود، آن نیاز فطری و درونی او پاسخی مناسب و دلچسب می یابد و به نهایت مقصود خود می رسد و گمشده این نفس مرده را می یابد و زنده می شود، حیات پیدا می کند و به آرامش درون خواهد رسید. قرآن کریم هم به زیبایی تلنگری به آدمی زده و فرموده است: «ألا بذکر الله تطمئن القلوب [رعد/۲۸] آگاه باشید! دل ها فقط به یاد خدا آرام می گیرد.»
آری به راستی که آدمی تنها و تنها با ارتباط با محبوب، راز و نیاز با او و اعتماد و توکل بر او به آرامش می رسد و بدون شک هر چه این ارتباط بیشتر باشد، انسان به صلابت و قوت و استواری بیشتری دست پیدا خواهد کرد.
در این میان برخی از ایام برای ارتباط با سرچشمه هستی و ذات بی پایان الهی مناسب تر است و انگار در آن روزها خداوند سبحان نیز منتظر انسان است و بیش از پیش او را تحویل گرفته و ناز او را خریدار است. یکی از این ایام روز عرفه است؛ عرفه روزی است که دست های نیازمند ما باید به درگاه بی نیاز او بلند باشد و از او، خود او را طلب کند تا شاید با اشاره و نازی از طرف محبوب، قلب آدمی به تلاطم درآید و درهای آسمان به روی او باز شود.
وقتی به سراغ روایات معصومین علیهم السلام - که به حق معلمان بشریت اند و راه بلد مسیر هدایت و انسانیت- می رویم، می بینیم از این روز به بزرگی و عظمت یاد کرده اند و از ما نیز خواسته اند آن روز را به غفلت نگذرانیم و چند ساعتی را با محبوب خلوت کنیم و به دعا و راز و نیاز و صحبت با او بپردازیم.
به طور مثال پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: «گناه کارترین افراد در عرفات، کسی است که از آنجا بازگردد، در حالی که گمان کند آمرزیده نشده است».[۱] همچنین حضرت در حدیث دیگری فرمودند: «در میان گناهان، گناهانی وجود دارد که جز در عرفات بخشیده نمی شوند».[۲] وقتی حضرت می فرماید برخی از گناهان جز در روز عرفه بخشیده نمی شوند، نشان دهنده این است که این روز بسیار عظیم است و حتی امکان دارد به عظمت شب های قدر باشد.
امام صادق نیز در این رابطه فرمود: «هر دعایی که دوست داری برای خود بخوان و [در دعا کردن] بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.»[۳]
با توجه به این روایات و مشابه آنها، بدون شک روز عرفه، روزی خاص و مورد توجه خداوند متعال است؛ بنابراین ما نیز باید این فرصت را غنیمت شمرده و در این روز به دعا و مناجات با خداوند متعال بپردازیم و از گناهان گذشته توبه کرده و از خداوند عاقبت به خیری و عافیت و سلامت دین و دنیایمان را طلب کنیم.
در این روز درهای آسمان باز است و عبادت خدا سبب خشنودی بیشتر خدا می شود و اجر و مزد اعمال دو چندان خواهد بود. یکی از اعمال بسیار با فضیلت این روز عظیم، خواندن دعای عرفه امام حسین علیه السلام است، دعایی با مضامین عالی و بسیار بلند و عارفانه، در این دعا هم نعمت های الهی یاد آوری می شود و هم شکر آن نعمت ها بیان شده و هم توبه و انابه به سمت خداوند متعال وجود دارد.
* حجت الاسلام محمد فرضی پوریان استاد حوزه علمیه
_______________________
پی نوشت:
[۱].ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، قم، چاپ دوم، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص ۳۲۰.
[۲]. ابن اشعث، محمد بن محمد، الجعفریات (الأشعثیات)، مکتبة النینوی الحدیثة، تهران، چاپ اول، بی تا، ص ۶۵.
[۳].طوسی، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ۱۰جلد، دار الکتب الإسلامیه - تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص: ۱۸۲.
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! میخوای دربارهی «عرفه و گشایش درهای آسمان» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.