سوغات برزیل؛ تحفه اشتغال برای جوانان بجنوردی!
قهوه های کشورهای خط استوا، این بار به کمک اقتصاد و معیشت جوانان بجنوردی آمده تا با راه اندازی کارگاه فرآوری این محصول پرطرفدار، روزی خود را به این واسطه از حضرت باری تعالی بگیرند.
خبرگزاری فارس، خراسان شمالی؛ با شنیدن قهوه ناخودآگاه ذهن آدم به سوی سرزمین مجانین توپ و مستطیل سبز (فوتبال) برزیل می رود. اما این روزها به همت الیاس و دوستانش، بجنورد به محلی برای فرآوری قهوه تبدیل شده است. به قول تصویربردار ما دیگر برای استشمام بوی تلخ قهوه و سوغات کشورهای کمربند خط استوا فقط کافی است تا شهرک صنعتی بجنورد بیایی!
وقتی خبر کشف ۱۲ تن قهوه قاچاق در بجنورد را از زبان فرمانده ناجای استان شنیدم، ابتدا گفتم: حتما اشتباه شده! آخر ۱۲ تن قهوه در بجنورد چه می کند؟! اما یک شب که در کافه یکی از دوستان در حال گپ و گفت پیرامون برنامه های خبرگزاری بودیم، محمد همان طور که قوه را در فنجان می ریخت، گفت: « قهوه های یکی از دوستانم را به جرم قاچاق بودن، ضبط کردند» همان جا پرسیدم: مغازه قهوه فروشی داشت؟ محمد با تعجب سرش را بالا گرفت و گفت: مرد مؤمن؛ مغازه قهوه فروشی؟! کارگاه فرآوری قهوه داشت.
کارخانه قهوه در بجنورد! این بار تعجب من بود که در قالب آن جمله محمد را حساس کرد. گفت: بله، چندهفته ای بود، که چند جوان با اجاره یک سوله در شهرک صنعتی علاوه بر اشتغال خودشان، کار هم صنفی های ما را هم برای خرید قهوه مرغوب راحت کرده بودند؛ اما متأسفانه فعلا گیر قانونی پیداکرده اند! همان شب هماهنگی ها برای ضبط گزارش را انجام دادیم.
غروب یک روز گرم به سمت کارگاه فرآوری قهوه رفتیم. الیاس زیر درخت بید کارگاه منتظر ما بود. سلام علیکی کردیم. وارد کارگاه شدیم. می گفت: کارگاه تعطیل است، اما خوشبختانه پلمپ نشده است! پرسیدم: پس بهتر است، برای گزارش به داخل کارگاه برویم.
کلید را انداخت و در را که باز کرد، بوی تلخ قهوه بود که به مشام می رسید! تلخی که شاید در مقابل تعطیلی کارگاه الیاس و دوستانش به واسطه اژدهای بوروکراسی کشور جز شیرین ترین بوهایی بود که تا آن موقع استشمام کرده بودم. الیاس از همان ابتدا باروحیه و پرانرژی گفت: خواهش دارم اگر می شود درباره عزم ما در احداث کارگاه صحبت کنیم. نمی خواهم، خبر چند روز تعطیلی کاری ما اوقات شما و مخاطبانتان را تلخ کند.
حرف هایش برایم جالب بود. یک جوان بیست وچهار، پنج ساله عجب نگاهی بسیطی دارد. ای کاش مسئولین ما در سال رونق اولید و وضعیت اقتصادی با امثال الیاس قدری با تأمل رفتار می کردند. بگذریم. از او درباره ایده راه اندازی این کار عجیب پرسیدم. الیاس گفت: شناخت من از قهوه به سال های قبل که قهوه فروشی کوچکی در بجنورد داشتم، برمی گردد. همان سال ها ایده تأسیس یک کارگاه کوچک رؤیای دست نیافتنی من بود. همیشه با خودم می گفتم: چرا باید همشهری های من قهوه را این قدر گران بخرند. اگر یک کارگاه فرآوری بزنم، چقدر خوب می شود.
او با شور و حرارت همچنان می داد و می گفت: سال ها در همین رؤیا بودم. بالاخره یک روز این ایده را با چند تا از دوستان و اقوام مطرح کردند. بنا به لطف و شناختی که داشتند، اعتماد کردند. تا این که الآن که با شما صحبت می کنم؛ یک شرکت تعاونی خانوادگی با حضور ۳۰ سرمایه گذار ثبت کرده ایم.
از میزان سرمایه شروع کار پرسیدم. الیاس گفت: نزدیک یک میلیارد سرمایه ابتدایی ما بود. نکته جالبی که او اشاره کرد؛ میزان متفاوت سرمایه ها و محل جور شدن این پول ها بود. به طوری که الیاس گفت: میزان سرمایه ها از ۵ میلیون تا ۳۰ میلیون متفاوت است. مثلا حسابدار شرکت ما چند روز پس از اشتغال در کارگاه گردنبند خودش را به من داد، تا او هم در این کار سهیم باشد. بالاخره پس از جور شدن پول اقدام به خرید دستگاه های موردنظر و اجاره سوله برای شروع کارکردیم. همه چیز ظرف کم تر از یک ماه انجام شد. کار را بانام خدا و همت عالی شروع کردیم.
به اینجا که رسید، بغضی گلویش را گرفت. یک جوان سرحال و سرزنده کاری را شروع می کند. نه باهدف جذب اعتبار و وام دولتی که با سرمایه های خانوادگی و دوستان خود؛ اما به جای دست گیری و کمک نهادهای دولتی سنگ بر مسیر پیشرفتش می ریزند! الیاس به خودش مسلط می شود. در مورد کارکرد دستگاه ها و نوع قهوه ها توضیح می دهد. قهوه های برزیلی، ویتنامی و کلمبیایی را با ذکر ویژگی های هرکدام معرفی می کند.
در میان صحبت هایش چند باری از عزم جزم خود و دوستانش می گوید. صحبت های پرحرارت و پرانگیزه او، روحیه بالای او برای رسیدن به آینده ای روشن، تردیدی برای من نگذاشته! همان طور که به الیاس قول داده بودیم از مشکل پیش آمده برای او صحبتی به میان نیاوردیم، اما این چند نکته را جهت تنویر ذهن مخاطبان خود عرض می کنیم.
کارگاه فرآوری قهوه الیاس و دوستانش را چند روز پیش پلیس مبارزه با کالای قاچاق به جرم نداشتن اسناد کافی ضبط می کند. سازمان غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی استان رأی به عدم مشکلات بهداشتی و صحه بر این گفتار که قهوه ها از مبادی اصلی و قانونی وارد کشور شده اند، می دهد! اما کش وقوس اداری چند روزی است، خاطر جوانان پرانرژی این شرکت تعاونی را مکدر کرده است که بایستی برای سرپا نگه داشتن این کارگاه تولیدی، پیچ وخم های اداری که دیگر در حال بریدن نفس این سرمایه گذاران جوان و خوش آتیه هم استانی هستند را از میان برداشت.
انتهای پیام/ر
خبرگزاری فارس، خراسان شمالی؛ با شنیدن قهوه ناخودآگاه ذهن آدم به سوی سرزمین مجانین توپ و مستطیل سبز (فوتبال) برزیل می رود. اما این روزها به همت الیاس و دوستانش، بجنورد به محلی برای فرآوری قهوه تبدیل شده است. به قول تصویربردار ما دیگر برای استشمام بوی تلخ قهوه و سوغات کشورهای کمربند خط استوا فقط کافی است تا شهرک صنعتی بجنورد بیایی!
وقتی خبر کشف ۱۲ تن قهوه قاچاق در بجنورد را از زبان فرمانده ناجای استان شنیدم، ابتدا گفتم: حتما اشتباه شده! آخر ۱۲ تن قهوه در بجنورد چه می کند؟! اما یک شب که در کافه یکی از دوستان در حال گپ و گفت پیرامون برنامه های خبرگزاری بودیم، محمد همان طور که قوه را در فنجان می ریخت، گفت: « قهوه های یکی از دوستانم را به جرم قاچاق بودن، ضبط کردند» همان جا پرسیدم: مغازه قهوه فروشی داشت؟ محمد با تعجب سرش را بالا گرفت و گفت: مرد مؤمن؛ مغازه قهوه فروشی؟! کارگاه فرآوری قهوه داشت.
کارخانه قهوه در بجنورد! این بار تعجب من بود که در قالب آن جمله محمد را حساس کرد. گفت: بله، چندهفته ای بود، که چند جوان با اجاره یک سوله در شهرک صنعتی علاوه بر اشتغال خودشان، کار هم صنفی های ما را هم برای خرید قهوه مرغوب راحت کرده بودند؛ اما متأسفانه فعلا گیر قانونی پیداکرده اند! همان شب هماهنگی ها برای ضبط گزارش را انجام دادیم.
غروب یک روز گرم به سمت کارگاه فرآوری قهوه رفتیم. الیاس زیر درخت بید کارگاه منتظر ما بود. سلام علیکی کردیم. وارد کارگاه شدیم. می گفت: کارگاه تعطیل است، اما خوشبختانه پلمپ نشده است! پرسیدم: پس بهتر است، برای گزارش به داخل کارگاه برویم.
کلید را انداخت و در را که باز کرد، بوی تلخ قهوه بود که به مشام می رسید! تلخی که شاید در مقابل تعطیلی کارگاه الیاس و دوستانش به واسطه اژدهای بوروکراسی کشور جز شیرین ترین بوهایی بود که تا آن موقع استشمام کرده بودم. الیاس از همان ابتدا باروحیه و پرانرژی گفت: خواهش دارم اگر می شود درباره عزم ما در احداث کارگاه صحبت کنیم. نمی خواهم، خبر چند روز تعطیلی کاری ما اوقات شما و مخاطبانتان را تلخ کند.
حرف هایش برایم جالب بود. یک جوان بیست وچهار، پنج ساله عجب نگاهی بسیطی دارد. ای کاش مسئولین ما در سال رونق اولید و وضعیت اقتصادی با امثال الیاس قدری با تأمل رفتار می کردند. بگذریم. از او درباره ایده راه اندازی این کار عجیب پرسیدم. الیاس گفت: شناخت من از قهوه به سال های قبل که قهوه فروشی کوچکی در بجنورد داشتم، برمی گردد. همان سال ها ایده تأسیس یک کارگاه کوچک رؤیای دست نیافتنی من بود. همیشه با خودم می گفتم: چرا باید همشهری های من قهوه را این قدر گران بخرند. اگر یک کارگاه فرآوری بزنم، چقدر خوب می شود.
او با شور و حرارت همچنان می داد و می گفت: سال ها در همین رؤیا بودم. بالاخره یک روز این ایده را با چند تا از دوستان و اقوام مطرح کردند. بنا به لطف و شناختی که داشتند، اعتماد کردند. تا این که الآن که با شما صحبت می کنم؛ یک شرکت تعاونی خانوادگی با حضور ۳۰ سرمایه گذار ثبت کرده ایم.
از میزان سرمایه شروع کار پرسیدم. الیاس گفت: نزدیک یک میلیارد سرمایه ابتدایی ما بود. نکته جالبی که او اشاره کرد؛ میزان متفاوت سرمایه ها و محل جور شدن این پول ها بود. به طوری که الیاس گفت: میزان سرمایه ها از ۵ میلیون تا ۳۰ میلیون متفاوت است. مثلا حسابدار شرکت ما چند روز پس از اشتغال در کارگاه گردنبند خودش را به من داد، تا او هم در این کار سهیم باشد. بالاخره پس از جور شدن پول اقدام به خرید دستگاه های موردنظر و اجاره سوله برای شروع کارکردیم. همه چیز ظرف کم تر از یک ماه انجام شد. کار را بانام خدا و همت عالی شروع کردیم.
به اینجا که رسید، بغضی گلویش را گرفت. یک جوان سرحال و سرزنده کاری را شروع می کند. نه باهدف جذب اعتبار و وام دولتی که با سرمایه های خانوادگی و دوستان خود؛ اما به جای دست گیری و کمک نهادهای دولتی سنگ بر مسیر پیشرفتش می ریزند! الیاس به خودش مسلط می شود. در مورد کارکرد دستگاه ها و نوع قهوه ها توضیح می دهد. قهوه های برزیلی، ویتنامی و کلمبیایی را با ذکر ویژگی های هرکدام معرفی می کند.
در میان صحبت هایش چند باری از عزم جزم خود و دوستانش می گوید. صحبت های پرحرارت و پرانگیزه او، روحیه بالای او برای رسیدن به آینده ای روشن، تردیدی برای من نگذاشته! همان طور که به الیاس قول داده بودیم از مشکل پیش آمده برای او صحبتی به میان نیاوردیم، اما این چند نکته را جهت تنویر ذهن مخاطبان خود عرض می کنیم.
کارگاه فرآوری قهوه الیاس و دوستانش را چند روز پیش پلیس مبارزه با کالای قاچاق به جرم نداشتن اسناد کافی ضبط می کند. سازمان غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی استان رأی به عدم مشکلات بهداشتی و صحه بر این گفتار که قهوه ها از مبادی اصلی و قانونی وارد کشور شده اند، می دهد! اما کش وقوس اداری چند روزی است، خاطر جوانان پرانرژی این شرکت تعاونی را مکدر کرده است که بایستی برای سرپا نگه داشتن این کارگاه تولیدی، پیچ وخم های اداری که دیگر در حال بریدن نفس این سرمایه گذاران جوان و خوش آتیه هم استانی هستند را از میان برداشت.
انتهای پیام/ر
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «سوغات برزیل؛ تحفه اشتغال برای جوانان بجنوردی!» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.