چهل حدیث درباره امانتداری

«امام جعفرصادق(عليه السلام)»: الأمينُ مَن خَشِيَ الله. شخص امين آن کسي است که از خدا مي ترسد. (بحار، ج ٧٥، ص ٩٩)

١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
أَدِّ الأَمانَةَ اِلی مَنِ ائْتمَنَكَ وَ لا تَخُن مَن خانَكَ.
اگر کسی تو را امین دانست و امانتی به تو سپرد آن را به او برگردان و اگر کسی به تو خیانت و دغلكاری کرد تو به او خیانت مکن. (شهاب الاخبار، ص ٣٢٦)

٢ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
اَفضُل الایمانِ، اَلأمانةُ.
برترین درجات ایمان یک انسان، امانت داری و امین بودن او است. (فهرست غرر، ص ٢٧)

٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
صِحَّةُ الأَمانةِ عُنوانُ حُسن المُعتَقَد.
صداقت عمل شخص امین، نشانة صداقت عقیده و ایمان او است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

٤ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
الأمینُ مَن خَشِیَ الله.
شخص امین آن کسی است که از خدا می ترسد. (بحار، ج ٧٥، ص ٩٩)

٥ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
لَیسَ مِنّا مَن خانَ بِالأمانَة.
هر کس در امانت خیانت کند پیرو ما نیست. (سفینه، ص ٤٣٣)

٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
مَن عَمِلَ بِالأمانةِ فَقَد اكمَلَ الدِّیانَةَ.
کسی که امانت داری را به خوبی رعایت کند دین و ایمان خود را به حد کمال رسانده است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

٧ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
اَدُّوا الأمانَةَ الی اَهِلها وَ إن كانَ مجَوسیّاً.
امانت را به صاحبانش برگردانید هر چند که آن ها (کافر) زردشتی باشند. (وسائل، ج ١٣، ص ٢٢٣)

٨ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
لَیسَ مِنّا مَن یُحَقِّرُ الأمانَةَ حَتّی یَستهلِكَها اِذا استُودِعَها.
کسی که امانتی را که در دست او است اهمیت ندهد و سهل انگاری کند تا از دست برود، پیرو ما نیست. (بحار، ج ٧٥، ص ١٧٢)

٩ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
اذا اَحَبَّ اللهُ عَبداً حَبَّبَ اِلیهِ الأَمانَةَ.
خداوند بنده ای را که دوست ب دارد او را به حفظ امانت و امانتداری علاقمند می نماید. (فهرست غرر، ص ٢٦)

١٠ـ «امام زین العابدین(علیه السلام)»:
المؤمِنُ لایُحدِّثُ بِالأَمانةِ الأَصدِقاءَ.
یک مؤمن، امانتی که به او سپرده اند حرفی از آن را (حتّی) به دوستان خود در میان نمی گذارد. (تحف العقول، ص ٢٨٧)

١١ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
الأَمانَةُ وَ الوَفاءُ، صِدقُ الأفعالِ.
امانت داری و وفای به عهد، نشانة صداقت و درستی اعمال انسان است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

١٢ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
منَ خانَ أمانةً فی الدُّنیا و لَم یَرُدَّها اِلی اَهلِها ثُمَّ اَدْرَكَهُ المَوتُ ماتَ علی غَیرِ مِلّتی!
کسی که در دنیا در یک امانت خیانت ورزد و به صاحبانش رد نکند تا اینکه مرگ او فرا برسد، او بر آئین من (اسلام) نمرده است! (بحار، ج ٧٥، ص ١٧١)

١٣ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
ما أقبَحَ الخیانَةَ لِمَنِ ائْتَمَنَكَ.
به راستی تا چه اندازه قباحت دارد کسی که تو را امین دانسته و امانت به تو سپرده نسبت به او خیانت کنی! (تحف العقول، ص ٧٩)

١٤ـ «امام محمدباقر(علیه السلام)»:
الأمانَةُ تَجلِبُ الغَناءَ والخِیانَةُ تَجلِبُ الفَقرَ.
امانت داری باعث غنی و بی نیازی انسان می شود در صورتی که خیانت، فقر و بینوائی را به دنبال خواهد داشت. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)

١٥ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
لاتَخُن مَنِ ائْتَمَنَكَ و إنْ خانَكَ.
به کسی که تو را امین دانسته خیانت مکن هرچند او به تو خیانت کرده است. (تحف العقول، ص ٧٧)

١٦ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
المَجالِسُ بِالأَمانَةِ وَ إفشاءُ سِرِّ أخیكَ خیانةٌ.
محفل و مجالس (خصوصی) مردم برای افراد آن یك امانت است (و تا مجاز نباشند نباید از آن بازگو نمایند) فاش کردن راز برادر دینی خود یک خیانت به شمار می آید. (بحار، ج ٧٧، ص ٨٩)

١٧ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
صَدرُ العاقِلِ صُندوُق سِرّه.
سینة یک انسان عاقل، صندوقچه و خزانة اسرار او است. (نهج البلاغه، کلمة ٥)

١٨ـ «امام حسن عسكری(علیه السلام)»:
اِیّاكَ وَالاِذاعَةَ وَ طَلَبَ الرِّئاسَةِ فَاِنَّهما یَدعُوانِ اِلَی الهَلَكَةِ.
برحذر باش! مبادا اسرار کسی را فاش کنی و یا به دنبال ریاست طلبی باشی مُسلّماً این دو خصلت هر دو مایة نیستی و هلاکت انسان به شمار می آیند. (تحف العقول، ص ٥١٦)

١٩ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه السلام)»:
رَأسُ الاِسلامِ اَلأمانَةُ.
امانت داری اساس و پایة اسلام است. (فهرست غرر، ص ٢٦)

٢٠ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
مَنِ اؤْتُمِنَ علی اَمانَةٍ فأداّها فَقَد حَلَّ اَلفَ عُقدَةٍ مِن عُنُقِهِ مِن عُقَدِ النّار!
کسی که امانت دار امانتی شد و آن را به صاحبانش مسترد کرد هزار بند و گره از بندهای آتش جهنم را از گردنش آزاد کرده است! (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)

٢١ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
لا تَخُن مَن خانَكَ فَتَكُن مِثلَهُ.
به کسی که به تو خیانت کرده خیانت نکن وگرنه تو مثل او خواهی بود. (الشهاب فی الحِکم والآداب، ص ٦١)

٢٢ـ امام موسی بن جعفر(ع):
لا ایمانَ لِمَن لا أَمانَةَ لَهُ.
کسی که امانت دار نباشد دین و ایمان ندارد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٦)

٢٣ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
لَو أَنّ قاتِلَ علیٍّ عَلیه السلامُ اِئْتَمَنَنی علَی الأمانةِ لَأَدیَّتُ اِلَیه!
اگر قاتل علی(ع) امانتی به من می سپرد حتماً آن را به او مسترد می کردم! (بحار، ج ٧٥، ص ١١٧)

٢٤ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
اَلمَلكْرُ بمَنِ ائْتَمَنَكَ، كفرٌ!
مکر و نیرنگ به کسی که تو را امین دانسته و امانت به تو سپرده، کفر و بیدینی است! (فهرست غرر، ص ٣٦٥)

٢٥ـ «امام زین العابدین(علیه السلام)»:
عَلَیكُم بِأداءِ الأمانَةِ فَوَالَّذی بَعَثَ مُحمداً (صَلّی اللهُ عَلَیه و آله) بِالحَقّ نَبیّاً لَو أنّ قاتِلَ أَبی اَلحُسینِ بنِ علّیٍ علیه السلام اِئْتَمَنَنی عَلَی السَّیف الّذی قَتلُه بِهِ لَأَدَّیتُه اِلَیه!
بر شما باد که امانت را (به صاحبانش) برگردانید. قَسم به آن کس که محمد(صلی الله علیه و آله) را به حق به پیامبری فرستاد اگر قاتل پدرم امام حسین(ع) شمشیری که با آن پدرم را شهید کرد به من امانت می سپرد آن را به او مسترد می کردم! (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)

٢٦ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
مَنِ اؤْتُمِنَ عَلی اَمانَةٍ وَكَّلَ ابلیسُ بِه مأَةَ شیطانٍ مِن مَرَدَةِ اَعوانِهِ لِیُضِلّوهُ و یُوَسوِسوا و یُهلِكوه، الاّ مَن عَصَمَهُ اللهُ.
هر گاه کسی امانتی را به عهده گرفت، ابلیس صد شیطان سرکش خود را بر او می گمارد تا آنچنان وی را اغوا و وسوسه کنند تا به شقاوت و نگون بختی اش منتهی گردد، مگر آن کس که خدا او را حفظ و مصونیت بخشد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٦)

٢٧ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
لَیسَ الخیانَةُ و الِكذْبُ فی الدّین.
در دین و آئین، خیانت و دروغ راه ندارد. (مواعظ عددیّه، ص ١٠)

٢٨ـ «پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم»:
اِنَّ المُؤمنَ ینطَبعُ عَلی كُلِّ شَیءٍ الاّ علَی الكِذبِ والخیانَةِ!
مؤمن به هر خُلق و خوئی شکل می گیرد جز بر دروغ و خیانت! (مستدرک، ج ١٤، ص ١٣)

٢٩ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
لَیسَ لَكَ أَن تَتًّهِمَ مَن قَدِ ائْتَمنتَهُ و لا تأتَمِنَ الخائِنَ وَ قَد جَرَّبْتَه.
کسی که او را امین دانستی حق نداری او را به خیانت متهم کنی و (از طرفی) شخص خائنی هم که خیانت او برایت محرز شده دیگر نباید او را امین بدانی. (وسائل، ج ١٣، ص ٢٢٧)

٣٠ـ امیرالمؤمنین(ع):
اَلخیانَةُ دَلیلٌ علی قِلَّةِ الوَرَعِ وَ عَدَمِ الدِّیانَة.
خیانت کردن نشانة کمبود تقوی و عدم پایبندی به دین و دیانت است. (مستدرک، ج ١٤، ص ١٤)

٣١ـ «امام رضا(علیه السلام)»:
لَیسَ مِنّا مَن خانَ مُسلماً.
کسی که به یک مسلمانی خیانت کند پیرو ما نیست. (بحار، ج ٧٥، ص ٢٨٤)

٣٢ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه السلام)»:
مِنْ أفحَشِ الخِیانَةِ خِیانَةُ الودایع.
یكی از بزرگترین خیانَتها، خیانت در ودیعه و امانت های مردم است. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٣ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
اذا كانَ العَرْضُ علی اللهِ عزَّوجلَّ حَقّاً فَالمَكرُ لِماذا؟!
اگر حضور در محضر خدای متعال (فردا) مسلّم و حق است پس این همه مکر و نیرنگ چرا؟! (بحار، ج ٧٥، ص ٢٨٤)

٣٤ـ «مولی امیرالمؤمنین(علیه السلام)»:
غایةُ الخِیانَةِ خِیانَةُ الخِلِّ الوَدودِ وَ نَقضِ العُهود!
سرانجام کار خیانت، منتهی به پیمان شکنی و خیانت (حتّی) به دوستان بسیار صمیمی خواهد شد. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٥ـ «امام محمدباقر(علیه السلام)»:
علی حافَّتَیِ الصراطِ یومَ القیامة اَلرَّحِمُ وَ الأَمانَةُ، فَاِذا مرَّ عَلَیه الوَصولُ لِلرّحِمِ، اَلمُؤَدی لِلأمانَةِ لَمْ یُتَكَفّأْ بِه فی النّار.
در روز قیامت، رحم و امانت دو کنارة پل صراط خواهند بود. کسی که (در دنیا) صلة ارحام بسیار به جا آورده و امانت دار امین باشد از نگونساری در آتش جهنم مصون خواهد ماند. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٦)

٣٦ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
ایّاكَ والخیانَةَ فَاِنّها شَرُّ مَعصِیَةٍ، و اِنَّ الخائِنَ لَمُعذَّبٌ بِالنّارِ عَلی خِیانَتِه.
برحذر باش و از خیانت كردن بپرهیز كه خیانت بدترین گناهان است. آدم خیانكار به خاطر نامردی و خیانتش كیفر و عذاب او بدون تردید آتش جهنم خواهد بود. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٧ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
اَحَبُّ الْعِبادِ اِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ رَجُلٌ صَدوقٌ فی حَدیثِهِ مُحافِظٌ عَلی‏ صَلواته وَ مَا افتَرَضَ اللهُ علیه مع اداءِ الأمانةِ.
محبوبترین بندگان نزد خداوند متعال كسی است كه در گفتارش صادق، بر نماز و دستورات الهی پایدار و در امانت داری امین و درستكار باشد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٤)
٣٨ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
لاتَجتَمِعُ الخیانةُ و الأُخُوَّةُ.
خیانت با اُخوّت و برادری در یک جا جمع نمی شوند. (فهرست غرر، ص ١٠٠)

٣٩ـ «امام جعفرصادق(علیه السلام)»:
مَن كانَ مِنّا فَلیَقتَدِ بِنا فَإنَّ مِن شَأنِنَا الوَرَعَ والاِجتهادَ واَداءَ الأمانةِ لِلبَرِّ وَالفاجِر.
هر کس که پیرو ما است باید که به ما اقتدا کند و بداند که شأن و سیرة ما پارسایی و سعی و کوشش و ادای امانت به صاحبانش چه خوب باشند چه بد. (بحار، ج ٧٥، ص ١١٥)

٤٠ـ «مولی امیرالمؤمنین علیه السلام»:
شَرُّ النّاس مَن لایَعْتَقِدُ الأمانةَ ولایَجْتَنِبُ الخِیانَةَ.
بدترین مردم کسی است که پای بند به امانت داری نیست و از خیانت و تعدّی به دیگران هم دست بردار نیست. (فهرست غُرر، ص ٢٦)

منبع: شکوفه های حکمت

https://hedayatgar.ir/fa/news/139/%DA%86%D9%87%D9%84-%D8%AD%D8%AF%DB%8C%D8%AB-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C