به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پنجشنبه هفتم فروردین مصادف با نخستین روز از ماه شعبان المعظم است. این ماه از آن جهت حائز اهمیت است که فرصتی روحی و معنوی جهت آمادگی برای ورود به باارزش ترین ماه سال یعنی ماه مبارک رمضان فراهم می کند. برای این ماه شریف اعمال و توصیه هایی در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی ذکر شده است که در ادامه به آنها اشاره می شود.

* اعمال مشترک این ماه به شرح زیر است:

اول:

هر روز هفتاد مرتبه بگوید:

أستغفر اللٰه وأسأله التوبة.

از خدا آمرزش و توبه می خواهم.

دوم:

هر روز هفتاد مرتبه بخواند:

أستغفر اللٰه الذی لاإلٰه إلا هو الرحمٰن الرحیم الحی القیوم وأتوب إلیه.

آمرزش می خواهم از خدا که معبودی جز او نیست، بخشندۀ مهربان، زنده به خود، پاینده و به سوی او بازمی گردم.

در بعضی روایات «الحی القیوم» پیش از «الرحمٰن الرحیم» است و عمل به هر دو خوب است.

و از روایات استفاده می شود که بهترین دعاها و ذکرها در این ماه استغفار است و هرکه در هر روز این ماه هفتاد مرتبه استغفار کند، مانند این است که در ماه های دیگر هفتاد هزار مرتبه استغفار به جا آورد.

سوم:

در این ماه صدقه بدهد، گرچه نصف دانه خرمایی باشد تا حق تعالی بدن او را بر آتش دوزخ حرام کند.

از امام صادق علیه السلام روایت شده: که از وجود مبارک ایشان درباره فضیلت روزه رجب سؤال کردند، فرمود: چرا از روزه شعبان غافل هستید؟ راوی عرض کرد: یابن رسول الله، کسی که یک روز از شعبان را روزه بدارد، چه ثوابی دارد؟ فرمود: به خدا سوگند بهشت پاداش آن است. عرض کرد: یابن رسول الله، بهترین اعمال در این ماه چیست؟ فرمود: صدقه و استغفار، هرکه در ماه شعبان صدقه دهد حق تعالی آن را رشد و نمو دهد همان گونه که یکی از شما بچه شترش را رشد می دهد تا آنکه در قیامت، درحالی که به اندازه کوه احد شده باشد به صاحبش بازگردد.

چهارم:

در تمام این ماه هزار مرتبه بگوید:

لاإلٰه إلا اللٰه ولانعبد إلا إیاه مخلصین له الدین ولو کره المشرکون.

معبودی جز خدا نیست و نپرستیم جز او را درحالی که عبادت را برای او خالص می کنیم، گرچه مشرکان را خوش نیاید.

این ذکر پاداش بسیاری دارد، از جمله اینکه در نامه عملش عبادت هزارساله بنویسند.

پنجم:

در هر پنجشنبه این ماه دو رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از سوره حمد، صد مرتبه سوره توحید خوانده و بعد از سلام نماز، صد مرتبه صلوات بفرستد تا حق تعالی هر حاجتی که در امر دین و دنیا دارد روا کند.

و نیز روزه هر پنجشنبه این ماه فضیلت بسیار دارد. روایت شده: که در هر پنجشنبه ماه شعبان آسمان ها را زینت می کنند، پس ملائکه عرض می کنند: خدایا! روزه داران این روز را بیامرز و دعای آنان را اجابت فرما. در خبر نبوی است: هرکه روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه بدارد، حق تعالی بیست حاجت از حوایج دنیا و بیست حاجت از حوایج آخرت او را برآورد.

ششم:

در این ماه بسیار صلوات فرستد.

هفتم:

در هر روز شعبان در وقت زوال [وقت ظهر شرعی] و در شب نیمۀ آن این صلوات را که از حضرت زین العابدین علیه السلام روایت شده بخواند:

اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد شجرة النبوة، وموضع الرسالة، ومختلف الملائکة، ومعدن العلم، وأهل بیت الوحی. اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد الفلک الجاریة فی اللجج الغامرة، یأمن من رکبها، ویغرق من ترکها، المتقدم لهم مارق، والمتأخر عنهم زاهق، واللازم لهم لاحق.

خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، درخت نبوت و جایگاه رسالت و محل آمد و شد فرشتگان و معدن دانش و خانواده وحی، خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، کشتی روان در اقیانوس های عمیق، هرکه به آن توسل جوید ایمنی یابد و هرکه آن را رها کند غرق شود، پیش افتاده از آن ها از دین خارج است و عقب مانده از آنان نابود است و همراه آنان ملحق به حق است.

اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد الکهف الحصین، وغیاث المضطر المستکین، وملجا الهاربین، وعصمة المعتصمین. اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد صلاة کثیرة تکون لهم رضا، و لحق محمد وآل محمد أداء وقضاء بحول منک وقوة یا رب العالمین. اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد الطیبین الأبرار الأخیار، الذین أوجبت حقوقهم، وفرضت طاعتهم وولایتهم.

خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، پناهگاه محکم و فریادرس بیچارگان درمانده و پناه گریختگان و دستاویز استوار برای چنگ اندازان، خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، درودی فراوان که برای آنان موجب خشنودی و برای ما مایه اداکردن و بجا آوردن حق محمد و خاندان محمد باشد، به حول و نیرویت ای پروردگار جهانیان. خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، آن پاکان و نیکان و خوبان که حقوقشان را بر همه واجب کردی و پیروی ولایتشان را بر همگان فرض نمودی.

اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد واعمر قلبی بطاعتک، ولاتخزنی بمعصیتک، وارزقنی مواساة من قترت علیه من رزقک؛ بما وسعت علی من فضلک، ونشرت علی من عدلک، وأحییتنی تحت ظلک، وهٰذا شهر نبیک سید رسلک شعبان الذی حففته منک بالرحمة والرضوان الذی کان رسول اللٰه صلی اللٰه علیه وآله وسلم یدأب فی صیامه وقیامه فی لیالیه وأیامه بخوعا لک فی إکرامه و إعظامه إلیٰ محل حمامه.

خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست و دلم را با طاعتت آباد کن و به نافرمانی از خود رسوایم مساز و همیاری با آن که رزقت را بر او تنگ گرفتی؛ به مدد آنچه از فضلت بر من وسعت دادی و از عدلت بر من گستردی و مرا در سایه رحمتت زنده داشتی روزی من فرما، این است ماه پیامبرت، آن سرور فرستادگان، شعبانی که آن را به رحمت و رضوانت پوشاندی، ماهی که رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) در روزه داری و بپاداری عبادت در شب ها و روزهایش تا هنگام مرگ، با تمام توان کوشش می کرد، تنها برای فروتنی در برابرت و گرامی داشت و بزرگداشت ماه شعبان.

اللٰهم فأعنا علی الاستنان بسنته فیه، ونیل الشفاعة لدیه. اللٰهم واجعله لی شفیعا مشفعا، وطریقا إلیک مهیعا، واجعلنی له متبعا حتیٰ ألقاک یوم القیامة عنی راضیا، وعن ذنوبی غاضیا، قد أوجبت لی منک الرحمة والرضوان، وأنزلتنی دار القرار ومحل الأخیار.

خدایا! ما را در این ماه به پیروی از روشش و رسیدن به شفاعتش یاری فرما، خدایا! او را برای من شفیعی با شفاعت پذیرفته و راهی روشن به سویت قرار ده و ما را پیروی او گردان تا آنگاه که تو را در قیامت دیدار کنم، درحالی که از من خشنود باشی و از گناهانم چشم پوشی و رحمت و رضوانت را بر من واجب کنی و مرا در بهشت و جایگاه خوبان درآورده باشی.

هشتم (مناجات شعبانیه):

این مناجات را که از ابن خالویه روایت شده بخواند؛ به گفته او این مناجات حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و امامان پس از اوست که در ماه شعبان می خواندند:

اللٰهم صل علیٰ محمد وآل محمد واسمع دعائی إذا دعوتک، واسمع ندائی إذا نادیتک، وأقبل علی إذا ناجیتک، فقد هربت إلیک، ووقفت بین یدیک مستکینا لک، متضرعا إلیک، راجیا لما لدیک ثوابی، وتعلم ما فی نفسی، وتخبر حاجتی، وتعرف ضمیری، ولایخفیٰ علیک أمر منقلبی ومثوای، وماأرید أن أبدئ به من منطقی، وأتفوه به من طلبتی، وأرجوه لعاقبتی، وقد جرت مقادیرک علی یا سیدی فیما یکون منی إلیٰ آخر عمری من سریرتی وعلانیتی وبیدک لابید غیرک زیادتی ونقصی ونفعی وضری.

خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست و شنوای دعایم باش آنگاه که می خوانمت و صدایم را بشنو گاهی که صدایت می کنم و به من توجه کن هنگامی که با تو مناجات می نمایم، همانا به سوی تو گریختم و در حال درماندگی و زاری در برابرت ایستادم، پاداشی را که نزد توست امیدوارم، آنچه را که در درون دارم می دانی، بر حاجتم خبر داری، نهانم را می شناسی، کار بازگشت به آخرت و خانه ابدی ام بر تو پوشیده نیست و آنچه می خواهم به زبان آرم و خواهش خویش را بازگو کنم و هم آنچه را که برای عاقبتم امید دارم، بر تو پنهان نیست، همانا آنچه تقدیر نموده ای بر من ای آقای من، در آنچه تا پایان عمر بر من فرود می آید از نهان و آشکارم جاری شده است و تنها به دست توست نه به دست غیر تو، فزونی و کاستی ام و سود و زیانم،

إلٰهی إن حرمتنی فمن ذا الذی یرزقنی؟ و إن خذلتنی فمن ذا الذی ینصرنی؛ إلٰهی أعوذ بک من غضبک وحلول سخطک. إلٰهی إن کنت غیر مستأهل لرحمتک فأنت أهل أن تجود علی بفضل سعتک. إلٰهی کأنی بنفسی واقفة بین یدیک وقد أظلها حسن توکلی علیک فقلت ما أنت أهله وتغمدتنی بعفوک.

خدایا! اگر محرومم کنی پس کیست آن که به من روزی دهد؟ و اگر خوارم سازی پس کیست آن که به من یاری رساند؛ خدایا! به تو پناه می آورم از خشمت و از فرود آمدن غضبت. خدایا! اگر شایسته رحمتت نیستم، تو سزاواری که بر من با فراوانی فضلت بخشش نمایی، خدایا! گویی من با همه هستی ام در برابرت ایستاده ام، درحالی که حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سایه افکنده است و آنچه را تو شایسته آنی بر من جاری کرده ای و مرا با عفوت پوشانده ای،

إلٰهی إن عفوت فمن أولیٰ منک بذٰلک؟ و إن کان قد دنا أجلی ولم یدننی منک عملی فقد جعلت الإقرار بالذنب إلیک وسیلتی. إلٰهی قد جرت علیٰ نفسی فی النظر لها فلها الویل إن لم تغفر لها. إلٰهی لم یزل برک علی أیام حیاتی فلا تقطع برک عنی فی مماتی.

خدایا! اگر گذشت کنی، چه کسی از تو سزاوارتر به آن است؟ و اگر مرگم نزدیک شده باشد و عملم مرا به تو نزدیک نکرده، اعترافم را به گناه، وسیله خویش به بارگاهت قرار دادم. خدایا بر نفسم در فرمان بری از آن گناه بار کردم، پس وای بر او اگر او را نیامرزی، خدایا نیکی ات بر من در روزهای زندگی ام پیوسته بود، پس نیکی خویش را در هنگام مرگم از من قطع مکن.

إلٰهی کیف آیس من حسن نظرک لی بعد مماتی وأنت لم تولنی إلا الجمیل فی حیاتی؛ إلٰهی تول من أمری ما أنت أهله، وعد علی بفضلک علیٰ مذنب قد غمره جهله. إلٰهی قد سترت علی ذنوبا فی الدنیا وأنا أحوج إلیٰ سترها علی منک فی الأخریٰ.

خدایا چگونه از حسن توجهت پس از مرگم ناامید شوم؟ درحالی که در طول زندگی ام مرا جز به نیکی سرپرستی نکردی؛ خدایا کارم را چنان که سزاوار آنی به عهده گیر، خدایا به سوی من با فضلت بازگرد، به سوی گناهکاری که جهلش سراپایش را پوشانده، خدایا گناهانی را در دنیا بر من پوشاندی که بر پوشاندن آن ها در آخرت محتاج ترم،

إلٰهی قد أحسنت إلی إذ لم تظهرها لأحد من عبادک الصالحین فلاتفضحنی یوم القیامة علیٰ رؤوس الأشهاد. إلٰهی جودک بسط أملی ، وعفوک أفضل من عملی. إلٰهی فسرنی بلقائک یوم تقضی فیه بین عبادک. إلٰهی اعتذاری إلیک اعتذار من لم یستغن عن قبول عذره فاقبل عذری یا أکرم من اعتذر إلیه المسیئون؛

خدایا، به من نیکی کردی چرا که گناهم را در دنیا برای هیچ یک از بندگان شایسته ات آشکار نکردی، پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن، خدایا، جود تو آرزویم را گسترده ساخت و عفو تو از عمل من برتری گرفت. بارخدایا، روزی که در آن میان بندگانت حکم می کنی، مرا به دیدارت خوشحال کن. خدایا، عذرخواهی من از پیشگاهت عذرخواهی کسی است که از پذیرفتن عذرش بی نیاز نگشته، پس عذرم را بپذیر، ای کریم ترین کسی که بدکاران از او پوزش خواستند.

إلٰهی لاترد حاجتی، ولاتخیب طمعی، ولاتقطع منک رجائی وأملی. إلٰهی لو أردت هوانی لم تهدنی، ولو أردت فضیحتی لم تعافنی. إلٰهی ماأظنک تردنی فی حاجة قد أفنیت عمری فی طلبها منک. إلٰهی فلک الحمد أبدا أبدا دائما سرمدا یزید ولایبید کما تحب وترضیٰ.

خدایا، حاجتم را برمگردان و طمعم را قرین نومیدی مساز و امید و آرزویم را از خود مبر. خدایا، اگر خواری ام را می خواستی، هدایتم نمی نمودی و اگر رسوایی ام را خواسته بودی عافیتم نمی بخشیدی، خدایا، این گمان را به تو ندارم که مرا در حاجتی که عمرم را در طلبش سپری کرده ام، از درگاهت بازگردانی. خدایا، تو را سپاس، سپاسی ابدی و جاودانه، همیشگی و بی پایان، سپاسی که افزون شود و نابود نگردد، آن گونه که پسندی و خشنود گردی،

إلٰهی إن أخذتنی بجرمی أخذتک بعفوک، و إن أخذتنی بذنوبی أخذتک بمغفرتک، و إن أدخلتنی النار أعلمت أهلها أنی أحبک. إلٰهی إن کان صغر فی جنب طاعتک عملی فقد کبر فی جنب رجائک أملی.

خدایا، اگر مرا بر جرمم بگیری، من نیز تو را به عفوت بگیرم و اگر به گناهانم بنگری، جز به آمرزشت ننگرم و اگر مرا وارد دوزخ کنی، به اهل آن آگاهی دهم که تو را دوست دارم. خدایا، اگر عملم در برابر طاعتت کوچک بوده، همانا از سر امید به تو آرزویم بزرگ است.

إلٰهی کیف أنقلب من عندک بالخیبة محروما وقد کان حسن ظنی بجودک أن تقلبنی بالنجاة مرحوما؟! إلٰهی وقد أفنیت عمری فی شرة السهو عنک، وأبلیت شبابی فی سکرة التباعد منک. إلٰهی فلم أستیقظ أیام اغتراری بک، ورکونی إلیٰ سبیل سخطک؛

خدایا، چگونه از بارگاهت با نومیدی و محرومیت بازگردم، درحالی که خوش گمانی ام به بخشش و وجودت این بوده که مرا نجات یافته و بخشیده بازمی گردانی، خدایا، عمرم را در آزمندی غفلت از تو نابود ساختم و جوانی ام را در مستی دوری از تو پیر نمودم. خدایا، در روزگار غرور نسبت به تو، بیدار نشدم و گاه تمایلم به سوی خشم تو آگاه نگشتم؛

إلٰهی وأنا عبدک وابن عبدک قائم بین یدیک، متوسل بکرمک إلیک. إلٰهی أنا عبد أتنصل إلیک مما کنت أواجهک به من قلة استحیائی من نظرک، وأطلب العفو منک إذ العفو نعت لکرمک. إلٰهی لم یکن لی حول فأنتقل به عن معصیتک إلا فی وقت أیقظتنی لمحبتک، وکما أردت أن أکون کنت فشکرتک بإدخالی فی کرمک، و لتطهیر قلبی من أوساخ الغفلة عنک.

خدایا، و من بنده تو و فرزند بنده توأم، در برابرت ایستاده ام، به کرمت به حضرت تو متوسلم. خدایا، بنده ای هستم که به درگاهت از آنچه با آن با تو روبه رو بوده ام از کمی حیایم از مراقبتت نسبت به من بیزاری می جویم و از تو درخواست گذشت می کنم، زیرا گذشت صفتی درخور کرم توست. خدایا برایم نیرویی نیست که خود را به وسیله آن از عرصه نافرمانی ات بیرون برم، مگر آنگاه که به محبتت بیدارم سازی و آن چنان که خواستی باشم، پس تو را شکرگزارم، برای اینکه در آستان کرمت واردم کردی و هم اینکه دلم را از آلایه های غفلت از حضرتت پاک نمودی.

إلٰهی انظر إلی نظر من نادیته فأجابک، واستعملته بمعونتک فأطاعک، یا قریبا لایبعد عن المغتر به، ویا جوادا لایبخل عمن رجا ثوابه. إلٰهی هب لی قلبا یدنیه منک شوقه، و لسانا یرفع إلیک صدقه، ونظرا یقربه منک حقه. إلٰهی إن من تعرف بک غیر مجهول، ومن لاذبک غیر مخذول، ومن أقبلت علیه غیر مملوک؛

خدایا، بر من نظر کن، نظر به کسی که صدایش کردی و تو را اجابت کرد و به یاری ات به کارش گماشتی و او از تو اطاعت کرد، ای نزدیکی که از فریفتگان دور نمی شود و ای سخاوتمندی که از امید بستگان به پاداشش دریغ نمی ورزد. خدایا، قلبی به من عنایت کن که اشتیاقش او را به تو نزدیک کند و زبانی که صدقش به جانب تو بالا برده شود و نگاهی که حق بودنش او را به تو نزدیک نماید، خدایا، کسی که به تو شناخته شد، ناشناخته نیست و آن که به تو پناهنده شد خوار نیست و هرکه را تو به او روی آوری برده نیست؛

إلٰهی إن من انتهج بک لمستنیر، و إن من اعتصم بک لمستجیر، وقد لذت بک یا إلٰهی فلاتخیب ظنی من رحمتک، ولاتحجبنی عن رأفتک. إلٰهی أقمنی فی أهل ولایتک مقام من رجا الزیادة من محبتک. إلٰهی وألهمنی ولها بذکرک إلیٰ ذکرک، وهمتی فی روح نجاح أسمائک ومحل قدسک. إلٰهی بک علیک إلا ألحقتنی بمحل أهل طاعتک، والمثوی الصالح من مرضاتک، فإنی لاأقدر لنفسی دفعا، ولاأملک لها نفعا.

خدایا، آن که به تو راه جوید راهش روشن است و آن که به تو پناه جوید در پناه توست و من به تو پناه آوردم ای خدای من، پس گمانم را از رحمتت ناامید مساز و از مهربانی ات محرومم مکن، خدایا، در میان اهل ولایتت برنشانم، نشاندن آن که به افزون شدن محبتت امید بسته، خدایا، شیفتگی به ذکرت را پیوسته به من الهام فرما و همتم را در نسیم کامیابی نام هایت و جایگاه قدست قرار ده. خدایا به حق خودت بر خودت، مرا به جایگاه اهل طاعتت و جایگاه شایسته بر ساخته از خشنودی ات برسان، زیرا که من نه بر دفعی از خود قدرت دارم و نه بر نفع خویش مالک هستم.

إلٰهی أنا عبدک الضعیف المذنب، ومملوکک المنیب فلاٰتجعلنی ممن صرفت عنه وجهک، وحجبه سهوه عن عفوک. إلٰهی هب لی کمال الانقطاع إلیک، وأنر أبصار قلوبنا بضیاء نظرها إلیک، حتیٰ تخرق أبصار القلوب حجب النور فتصل إلیٰ معدن العظمة، وتصیر أرواحنا معلقة بعز قدسک. إلٰهی واجعلنی ممن نادیته فأجابک، ولاحظته فصعق لجلالک، فناجیته سرا وعمل لک جهرا؛

خدایا، من بنده ناتوان گنه کار توأم و مملوک توبه کننده به پیشگاهت، مرا از کسانی که رویت را از آنان برگرداندی قرار مده و نه از کسانی که غفلتشان از بخششت محرومشان نموده. خدایا، کمال جدایی از مخلوقات را، برای رسیدن کامل به خودت به من ارزانی کن و دیدگان دل هایمان را به پرتو نگاه به سوی خویش روشن کن تا دیدگان دل، پرده های نور را دریده و به سرچشمه عظمت دست یابد و جان هایمان آویخته به شکوه قدست گردد، خدایا، مرا از کسانی قرار ده که آوازشان دادی، پس پاسخت دادند، به آن ها توجه فرمودی، پس در برابر بزرگی ات مدهوش شدند و با آنان راز پنهان گفتی و آنان آشکارا برای تو کار کردند؛

إلٰهی لم أسلط علیٰ حسن ظنی قنوط الأیاس، ولا انقطع رجائی من جمیل کرمک. إلٰهی إن کانت الخطایا قد أسقطتنی لدیک فاصفح عنی بحسن توکلی علیک. إلٰهی إن حطتنی الذنوب من مکارم لطفک فقد نبهنی الیقین إلیٰ کرم عطفک. إلٰهی إن أنامتنی الغفلة عن الاستعداد للقائک فقد نبهتنی المعرفة بکرم آلائک.

خدایا، بر خوش بینی ام ناامیدی و یأس را چیره نسازم و امیدم از زیبایی کرمت نبرد. خدایا، اگر خطاهایم مرا از نظرت انداخته، به خاطر حسن اعتمادم بر تو از من چشم پوشی کن. خدایا، اگر گناهان از جایگاه مکارم لطفت مرا پایین آورده، اما یقین به کرم عنایتت هشیارم نموده. خدایا، اگر غفلت از آماده شدن برای دیدارت به خوابم فرو برده، ولی معرفت به نعمت های کریمانه ات مرا بیدار ساخته است.

إلٰهی إن دعانی إلی النار عظیم عقابک فقد دعانی إلی الجنة جزیل ثوابک. إلٰهی فلک أسأل و إلیک أبتهل وأرغب، وأسألک أن تصلی علیٰ محمد وآل محمد وأن تجعلنی ممن یدیم ذکرک، ولاینقض عهدک، ولایغفل عن شکرک ، ولایستخف بأمرک.

خدایا، اگر بزرگی مجازاتت مرا به سوی آتش فرا خوانده، هرآینه ثواب برجسته ات مرا به سوی بهشت خوانده است، خدایا، از تو درخواست می کنم و به پیشگاهت زاری نموده و رغبت می ورزم و از تو می خواهم که بر محمد و خاندان محمد درود فرستی و مرا از کسانی قرار دهی که ذکرت را همواره بر زبان دارند و پیمانت را نمی شکنند و از سپاست غافل نمی شوند و فرمانت را سبک نمی شمارند،

إلٰهی وألحقنی بنور عزک الأبهج فأکون لک عارفا، وعن سواک منحرفا، ومنک خائفا مراقبا، یا ذا الجلال والإکرام، وصلی اللٰه علیٰ محمد رسو له وآله الطاهرین وسلم تسلیما کثیرا.

خدایا، مرا به نور عزت بسیار زیبایت برسان تا عارف به وجودت گردم و از غیر تو روی گردان شوم و از تو هراسان و برحذر باشم، ای دارای بزرگی و بزرگواری و درود خدا و سلام بسیار او بر محمد فرستاده اش و بر خاندان پاکش باد.

این رازونیاز از مناجات های جلیل القدر ائمه علیهم السلام بوده و مشتمل بر مضامین بسیار بلندی است و هرگاه که حضور قلبی باشد، خواندن آن مناسب است.

انتهای پیام/+