به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، عاشورا واقعه ای است که تاریخ فراموشش نمی کند. این واقعه چنان عمیق و پایدار است که در سخنان بزرگان نیز منعکس و ماندگار شده است.

مهاتما گاندی، رهبر استقلال هند درباره عاشورا گفته است: «من زندگی امام حسین، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده ام و توجه کافی به صفحات کربلا نموده ام و بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از امام حسین پیروی کند.»

ادوارد براون، مستشرق معروف انگلیسی نیز به غم و اندوه انکارناپذیر کسانی که داستان وعاشورا را خوانده و شنیده اند، اشاره کرده و گفته است: «آیا قلبی پیدا می شود که وقتی درباره کربلا می شنود، آغشته با حزن و الم نگردد؟»

به گفته لیاقت علی خان نخستین نخست وزیر پاکستان محرم برای مسلمانان سراسر جهان معنی بزرگی دارد. او باور دارد که شهادت حضرت امام حسین (ع) در عین حزن، نشانه فتح نهایی روح واقعی اسلام بود.

محمد علی جناح نیز آنچه را که امام حسین (ع) از لحاظ فداکاری و تهور نشان داد، بهترین نمونه شجاعت در عالم دانست و گفت: «به عقیده من تمام مسلمین باید از شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربانی کرد، پیروی نمایند.»

آیت الله بهجت نیز گفته است: «گریه بر سید الشهدا (ع) از نماز شب بالاتر است.»

چارلز دیکنز نویسنده معروف انگلیسی گفته است: «اگر منظور امام حسین جنگ در راه خواسته های دنیایی بود، من نمی فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند؟ پس عقل چنین حکم می نماید که او فقط به خاطر اسلام، فداکاری خویش را انجام داد.»

مسیو ماربین، دانشمند و محقق آلمانی معتقد است حسین بن علی (ع) - نوه محمد (ص)، که از دختر محبوبش فاطمه (س) متولد شده - تنها کسی است که در چهارده قرن پیش در برابر حکومت جور و ظلم قد علم کرد. در فرزند علی (ع)، همه اخلاق و صفاتی که در دوران حکومت عرب پسندیده و قابل احترام بود، مشاهده می شد. حسین (ع) شجاعت و دلاوری را از پدر خود به ارث برده بود و به احکام و دستورات اسلام تسلطی کامل داشت. او اذعان دارد حسین (ع) اولین شخص سیاستمداری بود که تا به امروز، احدی سیاستی به مؤثری سیاست او اتخاذ ننموده است.



حاج ابراهیم دولابی (ره) گفته است: «محبت و عزاداری برای امام حسین (ع) انسان را زود به مقصد می رساند.»

موریس دو کبری، دانشمند مسیحی نیز با اشاره به اینکه حسین (ع) برای شرف و ناموس و اجرای احکام اسلام و از بین بردن ظلم و ستم و جلوگیری از حیف و میل مسلمین و حمایت از مستضعفین و بینوایان و به خاطر خدا از جان و مال و فرزند گذشت؛ اما زیر بار استعمار نرفت، گفته است: «بیایید ما نیز شیوه او را سرمشق خود قرار داده از زیر دست استعمارگران خلاصی یابیم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم؛ زیرا مرگ با عزت بهتر از زندگی همراه با ذلت است.»

از نظر بروکلمان کارل، خاورشناس و پژوهشگر آلمانی شهادت حسین علاوه بر نتایج و اثرات سیاسی، موجب تحکیم و اشاعه مذهب شیعه گردید و این مذهب، مرکز و مظهر تمایلات ضد غرب شد.

آیت الله علامه طباطبایی (ره) هم گفته است: «هیچ کس به هیچ مرحله ای از معنویت نرسید، مگر در حرم مطهر امام حسین (ع) و یا در توسل به آن حضرت.»

گیبون، مورخ مشهور نیز معتقد است در طی قرون گذشته و در سرزمین های مختلف، بشریت صحنه های حزن آوری به عظمت قیام حسینی که موجب بیداری قلب خونسردترین خوانندگان خواهد شد، به خود ندیده است.

آیت الله گلپایگانی (ره) گفت: «دلم می خواهد نام مرا هم جزو روضه خوان های حضرت سید الشهداء (ع) ثبت نمایند.»

آیت الله عبدالکریم حائری (ره) گفت: «روضه خوانی و گریه بر سیدالشهدا (ع) عمل مستحبی است که هزار واجب در آن است.»

آیت الله بهاءالدینی (ره) نیز گفته است: «دستگاه امام حسین (ع) فوق فقه است … نباید به دستگاه امام حسین (ع) اهانت شود، این عزاداری ها احیا کننده نماز و مساجد است.»

آیت الله قاضی (ره) گفت: «در عزاداری و زیارت حضرت سیدالشهدا (ع) مسامحه ننمایید. روضه هفتگی ولو دو سه نفر باشد، اسباب گشایش امور است و اگر هفتگی هم نشد دهه اول محرم ترک نشود.»

آنتون بارا، دانشمند مسیحی سوری تبار در کتاب الحسین (ع) فی الفکر المسیحی نوشته است: «شمع فروزان اسلام؛ حسین (ع) راه رهایی را برای میلیون ها مسلمان روشن کرد. مسیر حرکت و گام برداشتن را به آنان شناساند و آنان را از افتادن در گودال ضلالت و سقوط در دام گناه و خفت برحذر داشت. با پرتو نور همیشه درخشان خود، راه حق را پیش چشم آنان آشکار کرد و نشانه های ترس و تنهایی را از این راه زدود و از آن پس انسان های مؤمن، با بهره گیری از نور شمعی که او با سوختن خود در سرزمین کربلا برافروخت و تا آنگاه که خداوند اراده کند پرفروغ خواهد ماند، از این راه عبور خواهند کرد.»

او در جای دیگر گفته است «اگر حسین از آن ما بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی بر می افراشتیم و در هر روستایی برای او منبری برپا می کردیم و مردم را با نام حسین به مسیحیت فرا می خواندیم.»

جرج جرداق، دانشمند و ادیب مسیحی نیز گفته است: «وقتی یزید، مردم را تشویق به قتل امام حسین (ع) و مأمور به خون ریزی می کرد، آن ها می گفتند: چه مبلغی به ما می دهی؟ اما انصار حسین (ع) به او گفتند: ما با تو هستیم و اگر هفتاد بار کشته شویم، باز می خواهیم در رکابت جنگ کنیم و کشته شویم.»

آیت الله کمپانی (ره) نیز در مجلس روضه خوانی سیدالشهدا مقید بودند که خودشان پای سماور بنشینند و خودشان همه کفش ها را جفت کنند.



انتهای پیام/