به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم آباد، آفتاب دی تازه در بروجرد از بالای کوه ها بیرون آمده بود. گنجشک ها در دشت فراخ، یکنواخت پرواز می کردند. ۲۰ دی ۱۳۶۵ بود و دانش آموزان در کلاس های درس.

صدای آژیر آمد. طیاره ای در آسمان پیدا شد، در روزی شبیه همۀ روزهای وضعیت قرمز. هواپیماها مدرسه های شیهد فیاض بخش و امام حسن(ع) بروجرد را نشانه رفتند.

پیکرهای کودکان، کمی بعد مانند پرنده ای از روی نیمکت ها بال گرفت. ترکش که باریدن گرفت، حتی به سرهای دانش آموزان هم رحم نکرد. بی سر شدند، خفته در خون.

۶۸ دانش آموز در بمباران آن سال در بروجرد نشان شهید گرفتند؛ نشان «بأی ذنب قتلت»؛ نشان ابراهیم در آتش و همین کافی بود که دانش آموزان روزهای آژیر و بمب هنوز هم در پای تخته سیاه کلاس ها مشق شهادت را هجی کنند.

.

نشان شهادت در آن سال ها فقط در بین دانش آموزان بروجرد باقی نماند، ۱۱۰۰ دانش آموز و معلم در لرستان حالا به جمع خونین کفنان پیوسته اند تا ما نشانی آن شاه شمشادقدان را گم نکنیم.

حالا در اجلاسیه نسل سرافراز لرستان، چشم ها رنگ حزن دارد، رنگ اشک ها از صورت مادرانی که هنوز هم بیخ گلوی شان کمین زده است؛ رنگ پرنده ای غریب در آسمان بی فرزند.

انتهای پیام/ ۶۴۴/.