پرستاران؛ شاگرد اولی های مکتب مقاومت

ایسنا/گیلان پرستاران با شیوع ویروس کرونا علی رغم تشدید تلاش ها و خستگی ها نه تنها از پای ننشستند بلکه با تمام قوا ایستادگی کردند و شاگرد اولی های مکتب مقاومت شدند.
روز پرستار بهانه ای است برای تجلیل از مجاهدانی که با شیوع ویروس کرونا علی رغم تشدید تلاش ها و خستگی ها نه تنها از پای ننشستند بلکه با تمام قوا ایستادگی کردند و شاگرد اولی های مکتب مقاومت و مجاهدت این بار در لباس سفید پرستاری شدند.
«مقاومت» فقط به حضور در خط مقدم نبرد و مبارزه تن به تن نیست، همین که در وطن و خانه خویش با ویروس ناشناخته و نادیده و دشمن نفوذی مبارزه کنی و از جان خود بگذری، بیانگر این است که شاگرد خوبی برای این مکتب بوده ای.
«نرجس خانعلی زاده»، «غلامرضا وثوقی کیا»، «علی شیخ مرادی»، «ناهید نوشاد» و «تهمینه ادیبی» سرمشق شهادت در عرصه سلامت شدند و حال در هفته پرستار با اینکه جای خالی آنها بغض های نهفته را آشکار می کند اما یادشان جاودانه است و راهشان ادامه دارد.
پرستاران، سفیدپوشانی که تمام تلاش شان این است تا رنگ سفید زندگی را نشر دهند و سدی برای رنگ غم شوند، هر کدام از آنها مصداق بارز پروانه هایی هستند که می چرخند و می سوزند تا تنی نسوزد و چشمی خاموش نشود و دلسوزانه و غمخوارانه برای زندگی بیماران با دشمن نادیده ای به نام کووید ۱۹ مبارزه و ازخودگذشتگی می کنند.
غم تلخ دوری از خانواده، تجربه تلخ از دست دادن عزیزان شان، پر کشیدن همکاران شان، ایستاده خوابیدن ها، تنفس سخت و عذاب آور بیماران، بغض هایی که پشت شیلد و ماسک و عینک پنهان کرده اند و حتی تجربه سقط فرزند تنها بخشی از رنج و مشقت ۱۰ ماه گذشته این عزیزان است.
شاید روز پرستار سنوات قبل اگر از خواسته های شان جویا می شدیم، رویکرد صحبت هایشان وضعیت شغلی و معوقات شان بود اما امسال که به سراغ این قشر زحمتکش در بیمارستان رازی رشت به عنوان یکی از مراکز اصلی پذیرش بیماران کرونایی رفتم، خواسته هایشان رنگ و بوی متفاوت تری داشت.
پرستاران که این روزها چونان مادران دلسوز وطن، تنها و بزرگترین خواسته ای که از ما برخی فرزندان بازیگوش و گاها سرکش دارند«در خانه ماندن و پرهیز از حضور در دورهمی های خانوادگی» است.
بزرگترین خواسته آنان، کمترین و راحت ترین هدیه ای است که ما می توانیم به این مدافعان سلامت به پاس قدردانی از تلاش های شان در ۱۰ ماه گذشته تقدیم کنیم و آن هم رعایت دستورالعمل های بهداشتی است.
به واقع پرستاران سیمرغ گونه ایستاده اند، حتی سوختند تا تنی تبدار نسوزد و رود جاری زندگی نخشکد. ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای عرصه سلامت، با مدد از حافظ شیرازی «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد - وجود نازکت آزرده گزند مباد/ سلامت همه آفاق در سلامت توست - به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد» برای کادر درمان کشور آرزوی سلامتی و توفیق داریم.
انتهای پیام
روز پرستار بهانه ای است برای تجلیل از مجاهدانی که با شیوع ویروس کرونا علی رغم تشدید تلاش ها و خستگی ها نه تنها از پای ننشستند بلکه با تمام قوا ایستادگی کردند و شاگرد اولی های مکتب مقاومت و مجاهدت این بار در لباس سفید پرستاری شدند.
«مقاومت» فقط به حضور در خط مقدم نبرد و مبارزه تن به تن نیست، همین که در وطن و خانه خویش با ویروس ناشناخته و نادیده و دشمن نفوذی مبارزه کنی و از جان خود بگذری، بیانگر این است که شاگرد خوبی برای این مکتب بوده ای.
«نرجس خانعلی زاده»، «غلامرضا وثوقی کیا»، «علی شیخ مرادی»، «ناهید نوشاد» و «تهمینه ادیبی» سرمشق شهادت در عرصه سلامت شدند و حال در هفته پرستار با اینکه جای خالی آنها بغض های نهفته را آشکار می کند اما یادشان جاودانه است و راهشان ادامه دارد.
پرستاران، سفیدپوشانی که تمام تلاش شان این است تا رنگ سفید زندگی را نشر دهند و سدی برای رنگ غم شوند، هر کدام از آنها مصداق بارز پروانه هایی هستند که می چرخند و می سوزند تا تنی نسوزد و چشمی خاموش نشود و دلسوزانه و غمخوارانه برای زندگی بیماران با دشمن نادیده ای به نام کووید ۱۹ مبارزه و ازخودگذشتگی می کنند.
غم تلخ دوری از خانواده، تجربه تلخ از دست دادن عزیزان شان، پر کشیدن همکاران شان، ایستاده خوابیدن ها، تنفس سخت و عذاب آور بیماران، بغض هایی که پشت شیلد و ماسک و عینک پنهان کرده اند و حتی تجربه سقط فرزند تنها بخشی از رنج و مشقت ۱۰ ماه گذشته این عزیزان است.
شاید روز پرستار سنوات قبل اگر از خواسته های شان جویا می شدیم، رویکرد صحبت هایشان وضعیت شغلی و معوقات شان بود اما امسال که به سراغ این قشر زحمتکش در بیمارستان رازی رشت به عنوان یکی از مراکز اصلی پذیرش بیماران کرونایی رفتم، خواسته هایشان رنگ و بوی متفاوت تری داشت.
پرستاران که این روزها چونان مادران دلسوز وطن، تنها و بزرگترین خواسته ای که از ما برخی فرزندان بازیگوش و گاها سرکش دارند«در خانه ماندن و پرهیز از حضور در دورهمی های خانوادگی» است.
بزرگترین خواسته آنان، کمترین و راحت ترین هدیه ای است که ما می توانیم به این مدافعان سلامت به پاس قدردانی از تلاش های شان در ۱۰ ماه گذشته تقدیم کنیم و آن هم رعایت دستورالعمل های بهداشتی است.
به واقع پرستاران سیمرغ گونه ایستاده اند، حتی سوختند تا تنی تبدار نسوزد و رود جاری زندگی نخشکد. ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای عرصه سلامت، با مدد از حافظ شیرازی «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد - وجود نازکت آزرده گزند مباد/ سلامت همه آفاق در سلامت توست - به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد» برای کادر درمان کشور آرزوی سلامتی و توفیق داریم.
انتهای پیام
پرسش و پاسخ در
پرستاران؛ شاگرد اولی های مکتب مقاومت
گفتگو با هوش مصنوعی