همه ما به دلیل فعالیت های تکراری روزانه و نوع کارمون دچار عدم تعادل های عضلانی میشیم (اگر زمینه وراثتی هم داشته باشیم که این مسئله بدتر هم می شود) و این عدم تعادل های عضلانی میتوانند مشکلات متعددی از جمله قوز پشتی، گردن به جلو، شانه نابرابر، گودی کمر، زانوی ضربدری، زانوی ایکس، زانوی پرانتزی یا کمانی یا پرانتز، کف پای صاف و … رو برامون به همراه داشته باشند اما نگران نباشید رشته و روش جدید حرکات اصلاحی اینجا میتونه به کمکتون بیاد.

برنامه حرکات اصلاحی که برای فرد تجویز می شود باید با اطلاع از وضعیت ساختار بدنی و آناتومیکی فرد که توسط متخصص حرکات اصلاحی بررسی می شود تهیه و تنظیم شود و برای نتیجه بهتر نیز زیر نظر یک متخصص پیش بروید تا بتواند وضعیت شما را کنترل و بهبود بخشد. در تهیه برنامه حرکات اصلاحی به این نکته حتما توجه کنید که برنامه حرکت اصلاحی کاملا تخصصی و فردی است و برنامه شما می تواند برای فرد دیگر خطرناک و نامناسب باشد و حتی وضعیت فرد را بدتر هم بکند! با توجه به این موضوع برای تهیه برنامه حرکات اصلاحی حتما به متخصصین مجرب این حیطه مراجعه کنید.

حرکت واقعیتی از زندگی روزمره است بدون توجه به اینکه در یک ساختمان اداری کار می کنید یا یک ورزشکار حرفه ای هستید. حرکات اصلاحی در شناسایی و برطرف کردن عدم تعادل هایی که باعث ایجاد مشکلات وضعیتی، ثبات و تحرک می شوند؛ ضروری است. درک درست به متخصصان تناسب اندام این امکان را می دهد که مشکلات و محدودیت های احتمالی حرکات بیمار را تشخیص دهند.

آموزش حرکات اصلاحی پای پرانتزی

ژنو واروم اصطلاحی لاتین است که برای توصیف پاهای پرانتزی استفاده می شود. این وضعیت ممکن است از نوزادی تا بزرگسالی بروز کند و علل بسیار متنوعی داشته باشد. با شدت گرفتن، بیمار ممکن است چرخش جانبی زانو و راه رفتن اردکی را نشان دهد. ممکن است اثرات ثانویه در مفصل ران و مچ پا نیز به وجود آورد. پای پرانتزی ممکن است با اختلاف عملکرد اندام به صورت یک طرفه و یا عملکرد دو طرفه ایجاد شود. سابقه خانوادگی و سابقه پزشکی ممکن است سرنخ هایی را برای احتمال تداوم یا پیشرفت زانوی پرانتزی در فرد نشان دهد. در افراد مبتلا به این بیماری ، وضعیت قرارگیری استخوان ساق پا (درشت نی) با استخوان ران، نامناسب و نادرست است. پای پرانتزی در نوزادان تازه متولد شده رایج است. در کودکان بزرگ تر و بزرگسالان، این بیماری معمولا به دلیل استخوان بندی نامناسب ناشی از راشیتیسم، سرطان یا آرتروز ایجاد می شود. مشاغل خاص می تواند خطر ابتلا به زانو را افزایش دهد.

وقتی که فرد در حالت پا جفت ایستاده ولی بین زانوها فاصله وجود داره، می گیم این فرد زانوی پرانتزی داره. از جمله عللی که در به وجود آمدن و تشدید این مشکل نقش دارند:

کمبود کلسیم

کمبود ویتامین D۳

ضعف عضلانی

عفونت و تومور

آرتروز در بزرگسالان

مادرزادی

به طور گسترده ای شناخته شده است که تا سن ۲ سالگی، نوزادان ممکن است از قسمت اندام تحتانی به حالت زانوی پرانتزی فیزیولوژیکی درآیند و این وضعیت در نوزادان به دلیل موقعیت نامناسب آن ها در رحم نسبتا شایع است. مشخصه بارز این حالت، عدم تقارن و بدون درد بودن است که معمولا با چرخش زانو به داخل و تمایل به افتادن حین راه رفتن در کودکان همراه است.

در بیشتر موارد، هیچ عارضه جانبی ماندگاری وجود ندارد. اگر کودک بیش از ۲ سال دارد و مشکل زانوی پرانتزی هنوز رفع نشده است حتما برای درمان به متخصص حرکات اصلاحی باید مراجعه شود. در سن رشد و قبل از شکل گیری استخوان ها درمان پای پرانتزی بسیار راحت تر از سن بزرگسالی است.

پای پرانتزی، همچنین با عنوان ژنوواروم هم شناخته می شود، وضعیتی است که روی تراز بندی استخوان های پای فرد تأثیر می گذارد. تمرینات اصلاحی و ورزشی مختلفی می تواند به کاهش درد ناشی از این بیماری و بهبود این بیماری کمک کند. ورزش های کششی و تقویت کننده می توانند به طور بالقوه از نیاز به جراحی برای اصلاح پای پرانتزی جلوگیری کنند. مشخص شده است که ورزش هایی که عضلات چرخاننده خارجی ران را تقویت می کنند، تأثیر مثبتی بر زانوهای پرانتزی دارند.

چرخش خارجی ران

این ورزش به افزایش انعطاف پذیری مفصل ران کمک می کند و می تواند کمردرد ناشی از هم ترازی ضعیف پا را به حداقل برساند.

چگونگی انجام این تمرین:

مرحله ۱: رو به جلو بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه از هم باز کنید.

مرحله ۲: پای چپ خود را تقریبا شش تا هشت اینچ به سمت کناری خود حرکت دهید.

مرحله ۳: پای چپ خود را از زمین یک تا دو اینچ بلند کنید.

مرحله ۴: سر خود را به سمت راست بچرخانید.

مرحله ۵: پای چپ را بالا نگه دارید و سپس آن را به آرامی تا جایی که راحت هستید بچرخانید.

مرحله ۶: این وضعیت را به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه حفظ کنید.

مرحله ۷: این کار را با سمت راست تکرار کنید.

مرحله ۸: سه تا پنج تکرار از این تمرین را برای هر طرف از بدن خود انجام دهید.

مرحله ۹: اگر در تعادل مشکل ندارید، پاشنه پای چپ خود را در طول تمرین از روی زمین بردارید.

چرخش داخلی ران

این تمرین به افزایش انعطاف پذیری مفصل ران کمک می کند و به اصلاح تراز بندی پا کمک می کند.

چگونگی انجام این تمرین:

مرحله ۱: رو به جلو بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه از هم باز کنید.

مرحله ۲: پای چپ خود را یک تا دو اینچ از زمین بلند کنید.

مرحله ۳: سر خود را به سمت چپ بچرخانید.

مرحله ۴: پای چپ را بالا نگه دارید و سپس آن را به آرامی تا جایی که راحت هستید، بچرخانید.

مرحله ۵: این وضعیت را به مدت ۲۰ تا ۳۰ ثانیه حفظ کنید.

مرحله ۶: این کار را با سمت راست تکرار کنید.

مرحله ۷: سه تا پنج تکرار از این تمرین را برای هر طرف از بدن خود انجام دهید.

مرحله ۸: اگر در تعادل مشکل ندارید، پاشنه پای چپ خود را در طول تمرین از روی زمین بردارید.

«این مطلب تبلیغاتی است»