به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان می خوانیم «اللهم اجعلنی فیه محبا لأولیائک، و معادیا لأعدائک، مستنا بسنة خاتم أنبیائک، یا عاصم قلوب النبیین»؛ یعنی خدایا مرا در این ماه دلبسته اولیایت، و دشمن دشمنانت قرار بده، و آراسته به راه و روش خاتم پیامبرانت کن، ای نگهدارنده دل های پیامبران.»

فرازهای ابتدایی این دعا بر محبت نسبت به اولیاءالله و عداوت نسبت به دشمنان خدا تأکید دارد؛ همچنان که آیات متعددی در قرآن دربارۀ این فرازها وجود دارد؛ زیرا در طول تاریخ اسلام، بودند کسانی که با طرد کردن اولیاءالله و روی آوردن به دشمنان خدا، زمینه را برای استحالۀ جامعه فراهم می آوردند. آنها مسلمانان خودباخته ای بودند که با کوچک ترین تهدید دشمن و یا به طمع استفاده از دستاوردهای علمی آنها، دست از عداوت با دشمن بر می داشتند و دست دوستی با آنان می دادند. دشمنان نیز با بهره برداری از این فضا، نفوذ خود در کشورهای اسلامی را تثبیت می کردند.

به عنوان نمونه از مجموعه آیاتی که همواره در طول تاریخ اسلام کاربرد داشته است، نحوه تعامل با دشمنان و یا دشمن شناسی است؛ مثلا خداوند در آیه ۱۴۴ نساء می فرماید «یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا الکافرین أولیاء من دون المؤمنین أتریدون أن تجعلوا لله علیکم سلطانا مبینا» یعنی ای کسانی که ایمان آورده اید، به جای مؤمنان، کافران را به دوستی خود نگیرید. آیا می خواهید علیه خود حجتی روشن برای خدا قرار دهید؟» و یا در آیات مربوط به سورۀ مائده پس از پرهیز دادن مؤمنان نسبت به عدم دوستی با دشمن، در آیۀ ۵۶ این سوره بر تولای خدا، رسول الله و مؤمنان تأکید کرده، می فرماید «و من یتول الله و رسوله و الذین آمنوا فإن حزب الله هم الغالبون؛ و هرکه خدا و پیامبر او و کسانی را که ایمان آورده اند ولی خود بداند، [پیروز است، چرا که] حزب خدا همان پیروزمندانند.»

انتهای پیام/