محمدرضا شفیعی کدکنی برای کاشت بلوطی با نامش در زاگرس شعری سروده است.

به گزارش ایسنا، ادمین صفحه ای به نام این شاعر و استاد پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی با اعلام این خبر نوشته است: «چندی پیش، بر اساس ایده ای که داشتیم و با همکاری و لطف بنیاد الگن [بنیادی بومی که با نام و نشانتان در الگن زاگرس بلوط می کارد و از آن مراقبت می کند] نهال بلوطی با نام استاد محمدرضا شفیعی کدکنی در زاگرس کاشته شد. استاد از این موضوع اطلاع نداشتند، اما، چند روز پس از انتشار خبر آن در کانال، اطلاع یافتند و مهربانانه شعری را برای این اتفاقی که ایشان را عمیقا خوشحال کرد، نوشتند.

ما مطالبی در نوبت انتشار داشتیم و نتوانستیم زودتر این خبر را بدهیم. پوزش می خواهیم. با کمی تأخیر تقدیم می شود:





درخت



درختی که با نام من کاشتید

سر، از فخر، بر عرشم افراشتید



ز پندار نیک شما بود، آنک،

سزاوار نیکیم پنداشتید



یکی شعر سبزی که تا جاودان،

بماناد، زان خامه بنگاشتید



درخت است آرایش شعر من

به خویشم دگرباره برگاشتید۱



منم عاشق باغ و جوبار و گل

درستم بدین خوی انگاشتید



ازین شیوه برداشت کردم که عمر

چو مرد خردپیشه بگذاشتید



وطن را ز کردار نیک شما

سزد فخر کاین مردمی داشتید



بماناد و در سایه اش عاشقان

که خاکش هم از مهر انباشتید



ز گفتار و کردار و پندار نیک

درفشی، درفشان۲، برافراشتید



محمدرضا شفیعی کدکنی

۱۰ شهریور ۱۳۹۹



۱– برگاشتن: برگرداندن، صورت متعدی برگشتن. فردوسی فرموده است:

عنان را بپیچید و برگاشت روی

برآمد ز لشکر یکی های و هوی

شاهنامه خالقی، سخن، ۸۵/۱

۲– درفشان: از مصدر درفشیدن به معنی درخشیدن (درخشان)»

انتهای پیام