نیروی هوایی وابسته؛ میراث شوم آمریکا برای افغانستان

به گزارش دفتر منطقه ای خبرگزاری تسنیم، نیروی هوایی افغانستان یکی از مهمترین ابزارهای برتری دولت این کشور در مبارزه با طالبان بود اما اکنون با خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان مشکلات برای نیروی هوایی افغانستان آغاز شده است.
وبسایت خبری تحلیلی «السریرا» نوشت که آمریکا با جایگزینی هواپیماها و بالگردهای ساخت خود با بالگردهای ساخت روسیه در ناوگان هوایی افغانستان، این کشور را به حضور مستشاران آمریکایی برای تعمیر و نگهداری نیازمند کرده است.
این اقدام آمریکا از چند جهت قابل تامل است؛ نخست اینکه تکنسین های افغان در تعمیر و نگهداری بالگردهای ساخت روسیه از جمله سری Mi ۱۷ که نقش لجستیکی دارد و Mi ۲۴ که در نیروی هوایی افغانستان معمولا برای عملیات تهاجمی استفاده می گردد، تقریبا خودکفا هستند.
با این حال، در سال ۲۰۱۴ میلادی و پس از بروز درگیری های شرق اوکراین، آمریکا حمایت های مالی خود را از طرح خریداری و حمایت مالی از تعمیر و نگهداری بالگردهای Mi ۱۷ از روسیه برای ارتش افغانستان را قطع و اعلام کرد به جای آن بالگردهای آمریکایی سری «بلک هاوک» را در اختیار ارتش افغانستان قرار می دهد.
در حال حاضر چیزی حدود ۹۰ فروند بالگرد Mi ۱۷ ساخت روسیه در اختیار ارتش افغانستان قرار دارد و نیروهای افغان تا حد زیادی با تکیه بر توان داخلی بخشی از این ناوگان را مورد استفاده قرار می دهد.
این بالگردها در بحث تدارکاتی به نقاط دور افتاده و نجات مجروحین ارتش افغانستان بسیار موفق ظاهر شده و در عین حال تجربیات طرف روسی که از دوره جنگ در افغانستان در زمان شوروی سابق به دست آمده است در توسعه توانایی های این بالگردها برای محیطی مثل افغانستان بسیار موثر بوده است.
از سوی دیگر اگرچه شاید بالگردهای بلک هاوک در مقایسه با مدل های روسی از نظر فناوری تا حدی پیشرفته تر باشند ولی استفاده از این بالگردها بسیار گرانتر بوده و در عین حال به تعمیر و نگهداری بیشتری برای عملیاتی باقی ماندن نیاز دارند.
مسئله مهم دیگر نیز این است که براساس توافقنامه آمریکا با طالبان قرار است پیمانکاران آمریکایی و غربی نیز افغانستان را ترک کنند که خبر بسیار بدی برای ناوگان هوایی افغانستان است. آمریکا طی سال های اخیر درحالی برای تعمیر و نگهداری از بالگردهای ساخت خود به افغانستان از نیروهای خود و پیمانکاران خارجی استفاده کرده که با خروج این نیروها عملا ارتش افغانستان از یکی از مهمترین مزیت های خود علیه طالبان محروم خواهد شد.
در بحث بالگردهای تهاجمی MD ۵۳۰ نیز مشکل بزرگ اینجاست که اولا این بالگرد صرفا به راکت انداز مجهز شده و خبری از موشک های دور برد ضد زره هدایت شونده برای آن ها نیست و در عین حال این بالگردها در بخش های کوهستانی این کشور به دلیل قادر نبودن به پرواز در ارتفاع بالا دچار مشکلات زیادی خواهد بود.
هواپیماهای تهاجمی سبک سوپرتوکانو نیز با وجود اینکه پرنده ای مناسب برای شرایط افغانستان هستند اما به دلیل وابستگی به پشتیبانی فنی و حضور نیروهای متخصص تعمیراتی، مشخصا به سرعت بعد از خروج نیروهای آمریکایی از رده عملیاتی خارج خواهد شد و با از دست دادن این عنصر مهم کار برای ارتش افغانستان در روی زمین بسیار مشکل تر از قبل خواهد بود.
با نگاهی به وضعیت امروز افغانستان و بویژه نیروی هوایی آن می توان درک کرد که از ابتدا آمریکا به دنبال ایجاد یک نیروی هوایی مستقل و قدرتمند در افغانستان نبوده است.
انتهای پیام/.
وبسایت خبری تحلیلی «السریرا» نوشت که آمریکا با جایگزینی هواپیماها و بالگردهای ساخت خود با بالگردهای ساخت روسیه در ناوگان هوایی افغانستان، این کشور را به حضور مستشاران آمریکایی برای تعمیر و نگهداری نیازمند کرده است.
این اقدام آمریکا از چند جهت قابل تامل است؛ نخست اینکه تکنسین های افغان در تعمیر و نگهداری بالگردهای ساخت روسیه از جمله سری Mi ۱۷ که نقش لجستیکی دارد و Mi ۲۴ که در نیروی هوایی افغانستان معمولا برای عملیات تهاجمی استفاده می گردد، تقریبا خودکفا هستند.
با این حال، در سال ۲۰۱۴ میلادی و پس از بروز درگیری های شرق اوکراین، آمریکا حمایت های مالی خود را از طرح خریداری و حمایت مالی از تعمیر و نگهداری بالگردهای Mi ۱۷ از روسیه برای ارتش افغانستان را قطع و اعلام کرد به جای آن بالگردهای آمریکایی سری «بلک هاوک» را در اختیار ارتش افغانستان قرار می دهد.
در حال حاضر چیزی حدود ۹۰ فروند بالگرد Mi ۱۷ ساخت روسیه در اختیار ارتش افغانستان قرار دارد و نیروهای افغان تا حد زیادی با تکیه بر توان داخلی بخشی از این ناوگان را مورد استفاده قرار می دهد.
این بالگردها در بحث تدارکاتی به نقاط دور افتاده و نجات مجروحین ارتش افغانستان بسیار موفق ظاهر شده و در عین حال تجربیات طرف روسی که از دوره جنگ در افغانستان در زمان شوروی سابق به دست آمده است در توسعه توانایی های این بالگردها برای محیطی مثل افغانستان بسیار موثر بوده است.
از سوی دیگر اگرچه شاید بالگردهای بلک هاوک در مقایسه با مدل های روسی از نظر فناوری تا حدی پیشرفته تر باشند ولی استفاده از این بالگردها بسیار گرانتر بوده و در عین حال به تعمیر و نگهداری بیشتری برای عملیاتی باقی ماندن نیاز دارند.
مسئله مهم دیگر نیز این است که براساس توافقنامه آمریکا با طالبان قرار است پیمانکاران آمریکایی و غربی نیز افغانستان را ترک کنند که خبر بسیار بدی برای ناوگان هوایی افغانستان است. آمریکا طی سال های اخیر درحالی برای تعمیر و نگهداری از بالگردهای ساخت خود به افغانستان از نیروهای خود و پیمانکاران خارجی استفاده کرده که با خروج این نیروها عملا ارتش افغانستان از یکی از مهمترین مزیت های خود علیه طالبان محروم خواهد شد.
در بحث بالگردهای تهاجمی MD ۵۳۰ نیز مشکل بزرگ اینجاست که اولا این بالگرد صرفا به راکت انداز مجهز شده و خبری از موشک های دور برد ضد زره هدایت شونده برای آن ها نیست و در عین حال این بالگردها در بخش های کوهستانی این کشور به دلیل قادر نبودن به پرواز در ارتفاع بالا دچار مشکلات زیادی خواهد بود.
هواپیماهای تهاجمی سبک سوپرتوکانو نیز با وجود اینکه پرنده ای مناسب برای شرایط افغانستان هستند اما به دلیل وابستگی به پشتیبانی فنی و حضور نیروهای متخصص تعمیراتی، مشخصا به سرعت بعد از خروج نیروهای آمریکایی از رده عملیاتی خارج خواهد شد و با از دست دادن این عنصر مهم کار برای ارتش افغانستان در روی زمین بسیار مشکل تر از قبل خواهد بود.
با نگاهی به وضعیت امروز افغانستان و بویژه نیروی هوایی آن می توان درک کرد که از ابتدا آمریکا به دنبال ایجاد یک نیروی هوایی مستقل و قدرتمند در افغانستان نبوده است.
انتهای پیام/.
پرسش و پاسخ در
نیروی هوایی وابسته؛ میراث شوم آمریکا برای افغانستان
گفتگو با هوش مصنوعی