به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم٬ یکی از مهم ترین اختلافات ترکیه و آمریکا در سال ۲۰۱۸ میلادی٬ اختلاف نظر بر سر چند و چون حمایت آمریکا از نیروهای مسلح کرد وابسته به پ.ک.ک در شمال سوریه و شرق فرات بود.

ترکیه به منظور تضعیف نیروهای ی.پ.گ٬ شهر کردنشین عفرین را در غرب فرات اشغال کرد و در مناطق جرابلس٬ الباب و حومه منبج نیز نیروهای خود را مستقر کرده است و به دنبال آن بود که به شرق فرات نیز حمله کند. به ویژه پس از اعلام ناگهانی تصمیم آمریکا برای خروج از سوریه٬ ترکیه امیدوار شد که مانعی بر سر راه عملیات نظامی جدید نبیند، اما آمریکا با این اقدام ترکیه مخالفت کرد و دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بدون تعارف و رودربایستی های مورد انتظار آنکارا در یک پیام توئیتری نوشت: «اگر ترکیه به کردها حمله کند٬ اقتصادش را نابود خواهیم کرد.»

پس از تهدیدات ترامپ علیه ترکیه٬ سفرهای جان بولتون مشاور ویژه امنیت ملی کاخ سفید و جیمز جفری فرستاده ویژه ترامپ در پرونده سوریه به آنکارا٬ منجر به تصمیمات جدیدی نشد. چرا که ترکیه بر این موضوع اصرار کرد که یا باید به شرق فرات حمله کند و یا این که یک منطقه امن تاسیس شود و کلید کنترل آن در اختیار آنکارا قرار بگیرد، اما در هر دو مورد٬ تاکنون پیشرفتی صورت نگرفته است.

جیمز جفری چند روز پیش اعلام کرد که در مورد تشکیل منطقه امن با ترکیه به نتیجه نرسیده و فعلا بر روی همکاری های مشترک در منبج کار می کنند، اما حالا انتشار جزئیات بودجه پنتاگون برای سال ۲۰۲۰ میلادی٬ نشان می دهد که آنکارا و واشنگتن در سال ۲۰۱۹ میلادی نیز در این خصوص به نتایج جدیدی دست پیدا نمی کنند و اختلافات آنها ادامه خواهد داشت.

رقم اغراق آمیز مورد نظر اردوغان

رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه تاکنون چندین بار اعلام کرده که آمریکا بیست هزار کامیون و تریلی حامل تسلیحات و مهمات را در اختیار ی.پ.گ و پ.ک.ک قرار داده است.

اگر فارغ از قیمت و ارزش دلاری این محوله عظیم٬ تنها وزن آن در نظر گرفته شود٬ اعداد و ارقام نشان می دهد که محموله بیست هزار تریلی٬ نه برای نیروی چند هزار نفری محلی ی.پ.گ٬ بلکه برای یک ارتش بزرگ نیز٬ اغراق آمیز و دور از واقعیت به نظر می رسد. چرا که در اسناد پنتاگون که در مورد جزئیات بودجه سال ۲۰۲۰ منتشر شده در بخش سلاح سبک و انفرادی٬ تنها ۳ هزار قبضه سلاح کلاشینکوف برای این نیروها در نظر گرفته شده و این نشان می دهد که آمارهای نیروی سوریه دموکراتیک با آمار مورد نظر اردوغان٬ از زمین تا آسمان٬ فاصله و تفاوت دارد.

پنتاگون چند دلار خرج می کند؟

بر اساس اعلام رسمی وزارت دفاع آمریکا٬ این کشور در سال ۲۰۲۰ میلادی٬ در نظر دارد که در سوریه و عراق٬ جمعا یک میلیارد و ۲۹۵ میلیون دلار صرف تسلیح٬ تجهیز و آموزش کند. از این مبلغ٬ ۷۴۵ میلیون دلار در عراق هزینه می شود٬ ۳۰۰ میلیون دلار صرف نیروهای کرد – عرب سوریه دموکراتیک می شود و ۲۵۰ میلیون دلار نیز به عنوان کمک هزینه تامین امنیت مرزی در اختیار همسایگان سوریه قرار خواهد گرفت.

پنتاگون به دنبال آن است تا در عراق مبلغ ۷۴۵ میلیون دلار را به این شکل هزینه کند:

۱.کمک هزینه آموزشی و تسلیحاتی برای نیروهای مبارزه با ترور٬ یگان های ویژه٬ نیروهای پیشمرگ اقلیم کردستان عراق٬ پلیس فدرال و نیروهای حافظ امنیت انرژی جمعا به مبلغ ۳۰۸ میلیون دلار.

۲- ۱۲۶ میلیون دلار هزینه عملیاتی.

۳.هزینه تدارکاتی به مبلغ ۱۸۹ میلیون دلار.

۴.تعمیر پایگاه های نظامی باصرف هزینه ۲۸ میلیون دلار.

۵- تعمیر سلاح و جبران نقص کمبود تجهیزات نفرات و گروه ها جمعا به مبلغ ۹۴ میلیون دلار.

همچنین پنتاگون در نظر دارد در سوریه ۳۰۰ میلیون دلار صرف هزینه های تسلیحاتی٬ تجهیزاتی و آموزشی نیروهای سوریه دموکراتیک کند.

جزئیات هزینه های تسلیح و تجهیز نیروهای سوریه دموکراتیک در بودجه پنتاگون به این شرح است:

۱.تامین هزینه تسلیحات و آموزش به مبلغ ۱۷۳ میلیون دلار.

۲.تدارکات ۳۸ میلیون دلار.

۳.تعمیرات و زیرساخت ها ۴۸ میلیون دلار.

۴.هزینه تداوم عملیات های نظامی به مبلغ ۳۲ میلیون دلار.

۵.مهمات و حمل مهمات ۱۰ میلیون دلار.

۶.تامین هزینه خرید خودروهای زرهی٬ ماشین آلات سنگین همچون لودر و بولدوزر به مبلغ ۱۷۳ میلیون دلار.

علاوه بر موارد فوق٬ پنتاگون تصمیم گرفته مبلغ ۲۵۰ میلیون دلار به عنوان کمک هزینه امنیت مرزی در اختیار همسایگان سوریه بگذارد که هیچ اشاره ای به دریافت کنندگان و شرایط دریافت٬ صورت نگرفته است.

نگاهی به ارقام و جزئیات فوق نشان دهنده این واقعیت است که آمریکا حتی در صورت خروج از سوریه نیز از برنامه های خود برای کنترل غیرمستقیم شرق فرات دست نمی کشد و به دنبال آن است تا به همکاری خود با کردهای تحت فرمان پ.ک.ک ادامه دهد و چنین چیزی به معنی تداوم اختلاف نظر با ترکیه و مبهم و معلق ماندن بحث تشکیل منطقه امن در شمال سوریه است.

به عبارتی روشن٬ شواهد نشان می دهد که دست کم تا پایان سال ۲۰۱۹ تغییر بنیادین و مهمی در اختلاف آمریکا و ترکیه در مورد شمال سوریه و شرق فرات به وجود نمی آید و شاید ترکیه ناچار شود در یک شیب ملایم٬ رفته رفته از طرح موضوع حمله ناگهانی به شرق فرات٬ فاصله بگیرد و بعید نیست که تداوم این وضعیت٬ تیم سیاست خارجی دولت اردوغان را به سوی مذاکره جدی با بشار اسد٬ سوق دهد.

ترکیه فعلا سرگرم انتخابات است و طرح موضوعات مهمی همچون بقای ترکیه٬ برجسته شدن مساله گرانی و بیکاری در ترکیه و نگرانی اردوغان از اثرگذاری همراهی کردها با ائتلاف ملت٬ ذهن سران دولت ترکیه را به اندازه ای مشغول کرده که فضا و مجال چندانی برای زوم کردن بر روی مساله شرق فرات باقی نمانده است. اما پس از پایان انتخابات ۳۱ مارس٬ اردوغان تلاش خواهد کرد یکبار دیگر با پیش کشیدن مساله ضرورت بازگرداندن فتح الله گولن به ترکیه٬ به چانه زنی با واشنگتن ادامه دهد. حال باید دید دولت ترامپ در این مسیر تا چه اندازه با ترکیه تعامل می کند و آیا ممکن است مسائل دیگری همچون اختلاف نظر بر سر اس ۴۰۰ و اف ۳۵ بر این مساله نیز تاثیر بگذارد یا خیر.

انتهای پیام/