تاثیر منفی بحران کرونا بر تامین نیازهای روزانه معلولان
ایسنا/خراسان رضوی سوم دسامبر (۱۳ آذر) هرسال، روز جهانی معلولان و روزی برای از بین بردن موانع و مبارزه برای حقوق افراد معلول است. روز جهانی معلولین (IDPWD) اولین بار توسط سازمان ملل متحد در سال ۱۹۹۲ باهدف ارتقاء حقوق معلولیت و حمایت از رفاه افراد معلول در تمام زمینه های جامعه و توسعه و افزایش آگاهی از وضعیت معلولان در هر جنبه از زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی انتخاب شد.
بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، حدود ۱۵ درصد از جمعیت جهان نوعی ناتوانی دارند، اما اغلب اوقات، نیازهای افراد معلول توسط جامعه ای که در آن زندگی می کنند تامین نمی شود. در حال حاضر، افراد معلول از آسیب دیدگان بیماری همه گیرکووید- ۱۹ هستند. با آگاهی از این که بیماری همه گیر کووید- ۱۹ تاثیر شدیدتری بر افراد معلول داشته است. این گروه از افراد که حدود یک میلیارد نفر هستند، در بحران کروناویروس بیشترین آسیب را دیده اند.
بحران جهانی بیماری کووید- ۱۹ در حال افزایش نابرابری های گذشته است، میزان محرومیت را آشکار و تاکید می کند که کار در مورد شمول معلولیت (شرط اساسی حمایت از حقوق بشر، توسعه پایدار و صلح و امنیت) ضروری است. دسترسی محدود به اطلاعات بهداشت عمومی، موانع قابل توجه در اجرای اقدامات اساسی بهداشت و امکانات بهداشتی غیرقابل دسترس ازجمله مواردی است که ممکن است تهدیدهای جدیدی ایجاد کند.
با توجه به اینکه در شرایط عادی، افراد معلول دسترسی کمتری به خدمات بهداشتی، آموزشی، شغلی و مشارکت در اجتماع دارند، برای اطمینان از اینکه معلولان مورد غفلت قرار نگیرند، یک رویکرد یکپارچه لازم است. با توجه به دهه های طولانی فعالیت سازمان ملل در زمینه معلولیت، کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (CRPD) که در سال ۲۰۰۶ تصویب شد، حقوق و رفاه افراد معلول را در اجرای دستور کار ۲۰۳۰ ارتقاء داده است.
تعداد اندکی از کشورها سازوکارهای مناسب برای پاسخگویی کامل به نیازهای معلولان دارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می زند که بیش از یک میلیارد نفر (حدود ۱۵ درصد) از جمعیت جهان، نوعی ناتوانی را تجربه می کنند. پیش بینی می شود با توجه به پیری جمعیت و افزایش شیوع بیماری های غیر واگیر این آمار افزایش یابد. درحالی که معلولیت با آسیب همراه است، اما همه افراد معلول به یک اندازه محروم نیستند؛ بستگی به شرایطی دارد که زندگی می کنند و اینکه که آیا همانند دیگران دسترسی یکسان به بهداشت، تحصیلات و شغل دارند یا خیر.
یونسکو شعار روز جهانی افراد دارای معلولیت را با برنامه ای یک هفته ای از ۲۵ نوامبر تا ۳ دسامبر ۲۰۲۰ تحت عنوان: « بهینه سازی بهتر از قبل کووید- ۱۹، قابل دسترس و پایدار با معلولان، برای آنان و با آنان در پساکرونا» اعلام کرده است.
موضوع روز جهانی معلولان ۲۰۲۰
موضوع امسال این است که همه معلولیت ها قابل مشاهده نیستند. هدف از موضوع این روز، افزایش آگاهی از معلولیت هایی است که ممکن است فورا آشکار نباشند اما می توانند در زندگی افراد تاثیر داشته باشند. این موارد شامل بیماری های روانی، تفاوت های یادگیری، درد مزمن و بینایی یا اختلالات شنوایی است. افراد معلول در بیماری همه گیر کووید- ۱۹، تحت تاثیر انزوا بیشتر و خدمات کمتری هستند. موضوع روز جهانی معلولین امسال، گسترش آگاهی از معلولیت های پنهان و همچنین تاثیری است که بیماری کووید- ۱۹ بر سلامت روان داشته است.
تاثیر شیوع بیماری کووید- ۱۹ بر افراد معلول
افراد معلول معمولا بیش از دیگران نیازهای بهداشتی (نیازهای استاندارد و نیازهای مرتبط با اختلالات) دارند. بنابراین در مقابل تاثیر خدمات بهداشتی و درمانی باکیفیت پایین یا غیرقابل دسترسی نسبت به سایر گروه ها آسیب پذیرترند.
معلولیت به تنهایی ممکن است عاملی برای احتمال بیشتر ابتلا به بیماری کووید- ۱۹ یا ابتلا به نوع شدید بیماری کووید- ۱۹ نباشد. بااین حال، برخی از افراد معلول ممکن است در معرض خطر بیشتری از عفونت یا بیماری شدید به دلیل شرایط پزشکی زمینه ای خود باشند. افراد در صورت ابتلا به بیماری های مزمن پزشکی مانند بیماری مزمن ریه، بیماری قلبی جدی یا ضعف سیستم ایمنی، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نوع شدید بیماری کووید- ۱۹ هستند. بزرگسالان معلول سه برابر بیشتر از بزرگسالان بدون معلولیت به بیماری قلبی، سکته، دیابت یا سرطان مبتلا می شوند.
گروه های معلولیت و خطر
بر اساس گزارش منتشرشده سازمان ملل در ماه مه سال ۲۰۲۰، در حال حاضر در سطح جهان یک میلیارد نفر معلول وجود دارد و ۸۰ درصد از آنان در کشورهای درحال توسعه زندگی می کنند.
گروه های معلول شامل افرادی هستند که تحرک محدودی دارند یا نمی توانند از تماس نزدیک با دیگران (ارائه دهندگان پشتیبانی مستقیم و اعضای خانواده که ممکن است به بیماری مبتلا شوند) اجتناب کنند، افرادی که در درک اطلاعات یا انجام اقدامات پیشگیرانه مانند شستن دست و فاصله اجتماعی با مشکل مواجه هستند و افرادی که ممکن است قادر به انتقال علائم بیماری نباشند.
بیماری همه گیر کووید- ۱۹ نقاط ضعف های زیادی در سیستم های مراقبت در سراسر جهان نشان داده است. درحالی که این بیماری، همه بخش های جمعیتی جهان را تحت تاثیر قرار داده، اما تهدید همه گیری به ویژه در مورد افراد مسن و افراد معلول بسیار بیشتر است.
سالمندان بالای ۶۵ سال، ۹ درصد و افراد بالای ۸۰ سال تقریبا دو درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند. سن بالاتر با بروز ضعف و ناتوانی بیشتر مرتبط است. برخی از موارد ازجمله فقر، تحصیلات کمتر و قرار گرفتن بیشتر در معرض ناامنی و شوک اقتصادی برای افراد معلول بیشتر است. همچنین این افراد در معرض ابتلا به عفونت بیشتر و بهبودی کمتر هستند.
شرایط اقامتی و نیازهای مراقبت از جمعیت آسیب پذیر به ویژه در برابر بیماری همه گیر کروناویروس چالش برانگیز است. افرادی که مجبور به زندگی در مراکز مراقبتی هستند، در مکان های نزدیک به هم و گاهی شلوغ زندگی می کنند و همین عاملی برای تسهیل گسترش ویروس خواهد بود. به همین دلیل بسیاری از کشورها اقدامات مختلفی را برای کنترل عفونت و محافظت از سالمندان وابسته به مراقبت طولانی مدت اعمال کرده اند که شامل مواردی همچون پیشگیری و کنترل، مدیریت منابع انسانی و مالی، گزارش و هماهنگی با مقامات بهداشت عمومی است. سیاست هایی مانند غربالگری علائم روزانه، الزامات فاصله فیزیکی، محدودیت بازدیدکننده، روش های تشخیص و قرنطینه، افزایش موارد ضدعفونی کننده، آموزش و محافظت کارکنان از مهم ترین نمونه ها در این زمینه است.
برای افرادی که مراقبت های خانگی دارند، بیماری همه گیر، بار قابل توجهی برای مراقبین خانوادگی ایجاد کرده است، زیرا اکثر خدمات مبتنی بر جامعه برای جلوگیری از شیوع ویروس محدودشده است. کشورها می توانند در مورد چگونگی ساخت و بهبود سیستم های مراقبت از سالمندان و اجتماعی از این بحران درس بگیرند و باید در آغاز، سلامت و ایمنی سیستم های مراقبت از سالمندان و امکاناتی برای سالمندان ضعیف و معلولین را تقویت کرد.
آسیب هایی که بیماری کووید- ۱۹ به افراد مسن، معلولان و خانواده های افراد معلول، مراقبان و خانواده آنان وارد کرده بسیار نگران کننده است. در حال حاضر، نیاز این گروه ها به تماس با دیگران برای زندگی، در میان آسیب پذیرترین افراد جامعه باعث آسیب پذیری آنان در برابر بیماری همه گیر می شود. اقدام دولت ها که نیازهای فوری این افراد را در این بحران برطرف می کند بسیار حیاتی است.
آموزش برای کودکان معلول
با ادامه شیوع بیماری همه گیر کووید- ۱۹ در سراسر جهان، مدارس در ۱۸۰ کشور تعطیل شدند و تخمین زده می شود که ۱٫۵ میلیارد کودک از مدرسه رفتن بازمانده اند. به علاوه، ۸۰ درصد از افراد معلول در کشورهای درحال توسعه زندگی می کنند که دسترسی به آموزش به چالشی مداوم برای آنان تبدیل شده است. تاثیر بیماری کووید- ۱۹ برای افراد در گروه های اقتصادی- اجتماعی پایین تر بدتر خواهد بود و کودکان معلول احتمالا با خطر بیشتری برای عقب ماندن از تحصیل مواجه هستند، اما می توانیم تغییر ایجاد کنیم. همه گیری به عنوان فرصتی برای بازاندیشی درباره این است که چگونه برنامه ریزی آموزش اضطراری برای کودکان معلول، ابتکار آموزش فراگیر و درس هایی که از گذشته گرفته شده را در برگیرد.
ارائه آموزش از راه دور
به نظر می رسد که این بحران بیشتر به روش های آموزشی رایانه، تبلت و درگاه های یادگیری آنلاین، دروس مجازی و پخش از رادیو یا تلویزیون وابسته است. اگرچه ممکن است این مورد، گزینه ای عملی در برخی از کشورهای پیشرفته باشد، اما این راهکار برای زبان آموزان معلول یا کسانی که نیازهای پیچیده یادگیری دارند، به ویژه برای خانواده های فقیرتر و افرادی که در مناطق دورافتاده هستند، همیشه قابل دسترسی نیست.
فقدان دسترسی به یادگیری از راه دور
عدم ویژگی های دسترسی ممکن است کودکان معلول را از این برنامه های احتمالی دور کند. راه حل های نوآورانه فناوری آموزشی (EdTech) به طور فزاینده از رایانه، تبلت و تلفن های همراه برای ارائه درگاه های یادگیری آنلاین و دروس مجازی استفاده می کنند. بااین حال، این ابزارها غالبا ویژگی های اساسی و ضروری دسترسی را ندارند تا از آن ها برای کودکان معلول استفاده شود و حتی زمانی که این ابزارها شامل ویژگی های دسترسی باشند، به فناوری نیاز دارند که به راحتی در دسترس بسیاری از زبان آموزان در کشورهای با درآمد متوسط و پایین قرار گیرد، استفاده از رادیو و یا تلویزیون با ویژگی های دسترسی و کسب اطمینان از تداوم آموزش برای همه زبان آموزان به ویژه افراد معلول حیاتی است.
دسترسی محدود به اینترنت
حدود ۴۳ درصد از فراگیران در سطح جهان اینترنت خانگی ندارند و همچنین در بسیاری از کشورها دسترسی به اینترنت پرسرعت نیز امکان پذیر نیست. این امر بیشتر در خانوارهای دارای معلولیت که به طور مداوم از میزان دسترسی رسانه ای کم (به استثنای رادیو) برخوردار هستند، دشوار است. اهمیت ارائه راهکارهای باکیفیت، موثر، کم هزینه، با فناوری پایین و بدون فناوری مانند استفاده از کاغذ که نیازمند توجه در توزیع مطمئن و به کارگیری است، نباید دست کم گرفته شود.
عدم حمایت و مراقبت اضافی
کودکان معلول ممکن است به فیزیوتراپی، خدمات مراقبتی مرتبط، پشتیبانی آموزش مقدماتی و فناوری کمکی که اغلب تنها در مدرسه در دسترس است نیاز داشته باشند. به همین ترتیب، دسترسی به برنامه تغذیه مدارس نیز ممکن است قطع شود.
بیماری همه گیر کووید- ۱۹ باید به عنوان فرصتی برای تامل مجدد در مورد چگونگی برنامه ریزی آموزش اضطراری برای کودکان معلول در نظر گرفته شود که آیا این بحران جهانی فرصتی منحصربه فرد برای تجدیدنظر درباره نیاز به آموزش در دسترس و فراگیر خواهد بود یا خیر؟
منابع
www.un.org
www.who.int
www.twinkl.co.uk
www.cdc.gov
www.ipsnews.net
https://blogs.worldbank.org
www.health.gov.au
www.globalpartnership.org
https://en.unesco.org
انتهای پیام
بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، حدود ۱۵ درصد از جمعیت جهان نوعی ناتوانی دارند، اما اغلب اوقات، نیازهای افراد معلول توسط جامعه ای که در آن زندگی می کنند تامین نمی شود. در حال حاضر، افراد معلول از آسیب دیدگان بیماری همه گیرکووید- ۱۹ هستند. با آگاهی از این که بیماری همه گیر کووید- ۱۹ تاثیر شدیدتری بر افراد معلول داشته است. این گروه از افراد که حدود یک میلیارد نفر هستند، در بحران کروناویروس بیشترین آسیب را دیده اند.
بحران جهانی بیماری کووید- ۱۹ در حال افزایش نابرابری های گذشته است، میزان محرومیت را آشکار و تاکید می کند که کار در مورد شمول معلولیت (شرط اساسی حمایت از حقوق بشر، توسعه پایدار و صلح و امنیت) ضروری است. دسترسی محدود به اطلاعات بهداشت عمومی، موانع قابل توجه در اجرای اقدامات اساسی بهداشت و امکانات بهداشتی غیرقابل دسترس ازجمله مواردی است که ممکن است تهدیدهای جدیدی ایجاد کند.
با توجه به اینکه در شرایط عادی، افراد معلول دسترسی کمتری به خدمات بهداشتی، آموزشی، شغلی و مشارکت در اجتماع دارند، برای اطمینان از اینکه معلولان مورد غفلت قرار نگیرند، یک رویکرد یکپارچه لازم است. با توجه به دهه های طولانی فعالیت سازمان ملل در زمینه معلولیت، کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (CRPD) که در سال ۲۰۰۶ تصویب شد، حقوق و رفاه افراد معلول را در اجرای دستور کار ۲۰۳۰ ارتقاء داده است.
تعداد اندکی از کشورها سازوکارهای مناسب برای پاسخگویی کامل به نیازهای معلولان دارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می زند که بیش از یک میلیارد نفر (حدود ۱۵ درصد) از جمعیت جهان، نوعی ناتوانی را تجربه می کنند. پیش بینی می شود با توجه به پیری جمعیت و افزایش شیوع بیماری های غیر واگیر این آمار افزایش یابد. درحالی که معلولیت با آسیب همراه است، اما همه افراد معلول به یک اندازه محروم نیستند؛ بستگی به شرایطی دارد که زندگی می کنند و اینکه که آیا همانند دیگران دسترسی یکسان به بهداشت، تحصیلات و شغل دارند یا خیر.
یونسکو شعار روز جهانی افراد دارای معلولیت را با برنامه ای یک هفته ای از ۲۵ نوامبر تا ۳ دسامبر ۲۰۲۰ تحت عنوان: « بهینه سازی بهتر از قبل کووید- ۱۹، قابل دسترس و پایدار با معلولان، برای آنان و با آنان در پساکرونا» اعلام کرده است.
موضوع روز جهانی معلولان ۲۰۲۰
موضوع امسال این است که همه معلولیت ها قابل مشاهده نیستند. هدف از موضوع این روز، افزایش آگاهی از معلولیت هایی است که ممکن است فورا آشکار نباشند اما می توانند در زندگی افراد تاثیر داشته باشند. این موارد شامل بیماری های روانی، تفاوت های یادگیری، درد مزمن و بینایی یا اختلالات شنوایی است. افراد معلول در بیماری همه گیر کووید- ۱۹، تحت تاثیر انزوا بیشتر و خدمات کمتری هستند. موضوع روز جهانی معلولین امسال، گسترش آگاهی از معلولیت های پنهان و همچنین تاثیری است که بیماری کووید- ۱۹ بر سلامت روان داشته است.
تاثیر شیوع بیماری کووید- ۱۹ بر افراد معلول
افراد معلول معمولا بیش از دیگران نیازهای بهداشتی (نیازهای استاندارد و نیازهای مرتبط با اختلالات) دارند. بنابراین در مقابل تاثیر خدمات بهداشتی و درمانی باکیفیت پایین یا غیرقابل دسترسی نسبت به سایر گروه ها آسیب پذیرترند.
معلولیت به تنهایی ممکن است عاملی برای احتمال بیشتر ابتلا به بیماری کووید- ۱۹ یا ابتلا به نوع شدید بیماری کووید- ۱۹ نباشد. بااین حال، برخی از افراد معلول ممکن است در معرض خطر بیشتری از عفونت یا بیماری شدید به دلیل شرایط پزشکی زمینه ای خود باشند. افراد در صورت ابتلا به بیماری های مزمن پزشکی مانند بیماری مزمن ریه، بیماری قلبی جدی یا ضعف سیستم ایمنی، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نوع شدید بیماری کووید- ۱۹ هستند. بزرگسالان معلول سه برابر بیشتر از بزرگسالان بدون معلولیت به بیماری قلبی، سکته، دیابت یا سرطان مبتلا می شوند.
گروه های معلولیت و خطر
بر اساس گزارش منتشرشده سازمان ملل در ماه مه سال ۲۰۲۰، در حال حاضر در سطح جهان یک میلیارد نفر معلول وجود دارد و ۸۰ درصد از آنان در کشورهای درحال توسعه زندگی می کنند.
گروه های معلول شامل افرادی هستند که تحرک محدودی دارند یا نمی توانند از تماس نزدیک با دیگران (ارائه دهندگان پشتیبانی مستقیم و اعضای خانواده که ممکن است به بیماری مبتلا شوند) اجتناب کنند، افرادی که در درک اطلاعات یا انجام اقدامات پیشگیرانه مانند شستن دست و فاصله اجتماعی با مشکل مواجه هستند و افرادی که ممکن است قادر به انتقال علائم بیماری نباشند.
بیماری همه گیر کووید- ۱۹ نقاط ضعف های زیادی در سیستم های مراقبت در سراسر جهان نشان داده است. درحالی که این بیماری، همه بخش های جمعیتی جهان را تحت تاثیر قرار داده، اما تهدید همه گیری به ویژه در مورد افراد مسن و افراد معلول بسیار بیشتر است.
سالمندان بالای ۶۵ سال، ۹ درصد و افراد بالای ۸۰ سال تقریبا دو درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند. سن بالاتر با بروز ضعف و ناتوانی بیشتر مرتبط است. برخی از موارد ازجمله فقر، تحصیلات کمتر و قرار گرفتن بیشتر در معرض ناامنی و شوک اقتصادی برای افراد معلول بیشتر است. همچنین این افراد در معرض ابتلا به عفونت بیشتر و بهبودی کمتر هستند.
شرایط اقامتی و نیازهای مراقبت از جمعیت آسیب پذیر به ویژه در برابر بیماری همه گیر کروناویروس چالش برانگیز است. افرادی که مجبور به زندگی در مراکز مراقبتی هستند، در مکان های نزدیک به هم و گاهی شلوغ زندگی می کنند و همین عاملی برای تسهیل گسترش ویروس خواهد بود. به همین دلیل بسیاری از کشورها اقدامات مختلفی را برای کنترل عفونت و محافظت از سالمندان وابسته به مراقبت طولانی مدت اعمال کرده اند که شامل مواردی همچون پیشگیری و کنترل، مدیریت منابع انسانی و مالی، گزارش و هماهنگی با مقامات بهداشت عمومی است. سیاست هایی مانند غربالگری علائم روزانه، الزامات فاصله فیزیکی، محدودیت بازدیدکننده، روش های تشخیص و قرنطینه، افزایش موارد ضدعفونی کننده، آموزش و محافظت کارکنان از مهم ترین نمونه ها در این زمینه است.
برای افرادی که مراقبت های خانگی دارند، بیماری همه گیر، بار قابل توجهی برای مراقبین خانوادگی ایجاد کرده است، زیرا اکثر خدمات مبتنی بر جامعه برای جلوگیری از شیوع ویروس محدودشده است. کشورها می توانند در مورد چگونگی ساخت و بهبود سیستم های مراقبت از سالمندان و اجتماعی از این بحران درس بگیرند و باید در آغاز، سلامت و ایمنی سیستم های مراقبت از سالمندان و امکاناتی برای سالمندان ضعیف و معلولین را تقویت کرد.
آسیب هایی که بیماری کووید- ۱۹ به افراد مسن، معلولان و خانواده های افراد معلول، مراقبان و خانواده آنان وارد کرده بسیار نگران کننده است. در حال حاضر، نیاز این گروه ها به تماس با دیگران برای زندگی، در میان آسیب پذیرترین افراد جامعه باعث آسیب پذیری آنان در برابر بیماری همه گیر می شود. اقدام دولت ها که نیازهای فوری این افراد را در این بحران برطرف می کند بسیار حیاتی است.
آموزش برای کودکان معلول
با ادامه شیوع بیماری همه گیر کووید- ۱۹ در سراسر جهان، مدارس در ۱۸۰ کشور تعطیل شدند و تخمین زده می شود که ۱٫۵ میلیارد کودک از مدرسه رفتن بازمانده اند. به علاوه، ۸۰ درصد از افراد معلول در کشورهای درحال توسعه زندگی می کنند که دسترسی به آموزش به چالشی مداوم برای آنان تبدیل شده است. تاثیر بیماری کووید- ۱۹ برای افراد در گروه های اقتصادی- اجتماعی پایین تر بدتر خواهد بود و کودکان معلول احتمالا با خطر بیشتری برای عقب ماندن از تحصیل مواجه هستند، اما می توانیم تغییر ایجاد کنیم. همه گیری به عنوان فرصتی برای بازاندیشی درباره این است که چگونه برنامه ریزی آموزش اضطراری برای کودکان معلول، ابتکار آموزش فراگیر و درس هایی که از گذشته گرفته شده را در برگیرد.
ارائه آموزش از راه دور
به نظر می رسد که این بحران بیشتر به روش های آموزشی رایانه، تبلت و درگاه های یادگیری آنلاین، دروس مجازی و پخش از رادیو یا تلویزیون وابسته است. اگرچه ممکن است این مورد، گزینه ای عملی در برخی از کشورهای پیشرفته باشد، اما این راهکار برای زبان آموزان معلول یا کسانی که نیازهای پیچیده یادگیری دارند، به ویژه برای خانواده های فقیرتر و افرادی که در مناطق دورافتاده هستند، همیشه قابل دسترسی نیست.
فقدان دسترسی به یادگیری از راه دور
عدم ویژگی های دسترسی ممکن است کودکان معلول را از این برنامه های احتمالی دور کند. راه حل های نوآورانه فناوری آموزشی (EdTech) به طور فزاینده از رایانه، تبلت و تلفن های همراه برای ارائه درگاه های یادگیری آنلاین و دروس مجازی استفاده می کنند. بااین حال، این ابزارها غالبا ویژگی های اساسی و ضروری دسترسی را ندارند تا از آن ها برای کودکان معلول استفاده شود و حتی زمانی که این ابزارها شامل ویژگی های دسترسی باشند، به فناوری نیاز دارند که به راحتی در دسترس بسیاری از زبان آموزان در کشورهای با درآمد متوسط و پایین قرار گیرد، استفاده از رادیو و یا تلویزیون با ویژگی های دسترسی و کسب اطمینان از تداوم آموزش برای همه زبان آموزان به ویژه افراد معلول حیاتی است.
دسترسی محدود به اینترنت
حدود ۴۳ درصد از فراگیران در سطح جهان اینترنت خانگی ندارند و همچنین در بسیاری از کشورها دسترسی به اینترنت پرسرعت نیز امکان پذیر نیست. این امر بیشتر در خانوارهای دارای معلولیت که به طور مداوم از میزان دسترسی رسانه ای کم (به استثنای رادیو) برخوردار هستند، دشوار است. اهمیت ارائه راهکارهای باکیفیت، موثر، کم هزینه، با فناوری پایین و بدون فناوری مانند استفاده از کاغذ که نیازمند توجه در توزیع مطمئن و به کارگیری است، نباید دست کم گرفته شود.
عدم حمایت و مراقبت اضافی
کودکان معلول ممکن است به فیزیوتراپی، خدمات مراقبتی مرتبط، پشتیبانی آموزش مقدماتی و فناوری کمکی که اغلب تنها در مدرسه در دسترس است نیاز داشته باشند. به همین ترتیب، دسترسی به برنامه تغذیه مدارس نیز ممکن است قطع شود.
بیماری همه گیر کووید- ۱۹ باید به عنوان فرصتی برای تامل مجدد در مورد چگونگی برنامه ریزی آموزش اضطراری برای کودکان معلول در نظر گرفته شود که آیا این بحران جهانی فرصتی منحصربه فرد برای تجدیدنظر درباره نیاز به آموزش در دسترس و فراگیر خواهد بود یا خیر؟
منابع
www.un.org
www.who.int
www.twinkl.co.uk
www.cdc.gov
www.ipsnews.net
https://blogs.worldbank.org
www.health.gov.au
www.globalpartnership.org
https://en.unesco.org
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «تاثیر منفی بحران کرونا بر تامین نیازهای روزانه معلولان» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.