به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، آرامستان تاریخی تخت فولاد محل دفن بسیاری از علما و دانشمندان ایرانی است، در نزدیکی آرامستان تخت فولاد گلستان شهدا قرار دارد. این گلستان محل دفن افرادی همچون شهیدان حسین خرازی، احمد کاظمی، محمود شهبازی، اکبر آقابابایی، غلامرضا یزدانی، عبدالله میثمی، عطاءالله اشرفی اصفهانی و بسیاری دیگر از شهدای دفاع مقدس، مدافع حرم و مدافع وطن است. این آرامگاه در ۸ بهمن ۱۳۲۸ و با دفن سید ابوالحسن شمس آبادی شکل گرفت.

خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارش هایی با عنوان «با این ستاره ها» به معرفی شهدای مدفون در گلستان شهدا می پردازد، در این گزارش شهید علی موحد دوست از شهدای دوران دفاع مقدس را معرفی خواهیم کرد.

علی موحد دوست؛ فرزند حسینعلی در ۵ خرداد ۱۳۳۷ شمسی در خانواده ای متدین و کشاورز در محله کردآباد از محلات جی اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در محله کردآباد سپری کرد و در کنار برادر خود اکبر مشغول به بنایی شد و همزمان دروس حوزوی را می خواند .در سال ۱۳۵۵ شمسی هنگامی که مشمول خدمت سربازی شده بود، به سفارش برادرش از رفتن به خدمت خودداری کرد و با این جمله که رژیم شاهنشاهی سرسپرده است و شاه هم آمریکایی است، پس اگر سربازی بروی سرباز آمریکا می شوی، از رفتن به خدمت منصرف شد.

در عنفوان جوانی در فعالیت های سیاسی، انقلابی شرکت می کرد و به علت فساد حاکم به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت تا جائی که به همراه برادرش دو روز در هفته کار می کردند و پیوسته در راهپیمائی ها و تظاهرات شرکت می کردند و شب ها مشغول پخش اعلامیه بودند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در شهریور ۱۳۵۸ به مدت ۴ ماه برای محرومیت زدایی به مناطق محروم سیستان و بلوچستان رفت. علی با شروع فعالیت های گروهک های کمونیستی و جدایی طلب در کردستان به آن منطقه رفت و در آزادسازی روستاها و شهرها و پاکسازی کردستان شرکت داشت. در تابستان ۱۳۵۹ شمسی برای آموزش یک دوره یک ماهه به اصفهان آمد و پس از گذراندن یک دوره آموزشی در پادگان ۱۵ خرداد در شهریور ۱۳۵۹ شمسی به کردستان بازگشت.

با شروع جنگ تحمیلی در آبان ۱۳۵۹ شمسی به اتفاق عده ای از دلیرمردان گردان ضربت به جبهه های جنوب در منطقه دارخوین آمد. علی برای تأمین آب مصرفی رزمندگان، بیل و کلنگ دست می گرفت و چاه حفر می کرد و به کمک نیروهای تخریب می رفت و در خنثی کردن مین کمک می کرد و به همین سبب بر اثر انفجار یکی از مین ها، از ناحیه چشم مجروح شد.

هنگامی که چشمش را پانسمان کردند، به مرخصی نرفت و با کمک دیگران سنگر می ساخت و مهمات جابه جا می کرد. علی در عملیات فرمانده کل قوا که در تاریخ ۱۳ فروردین ۱۳۶۰ شرکت داشت و در حفظ و نگهداری خط مقدم به همراه شهیدان رضا بالایی و محمود شالباف حماسه آفریدند.

فرماندهی که برای رزمندگان پل شد

علی در عملیات ثامن الائمه و آزادسازی شمال آبادان و عملیات طریق القدس و آزادسازی بستان شرکت کرد و در همین عملیات هنگامی که به میدان مین و سیم های خاردار دشمن رسید، خودش را با برانکارد انداخت روی سیم خاردار و پلی شد برای عبور رزمندگان و فریاد زد معطل نکنید همه رد شوید، بچه ها تک تک از روی تنش رد می شدند. هنگام عملیات تصمیم درست و قاطع می گرفت. مثلا در عملیات بستان کنار پل رودخانه سابله، بعثی ها با چندین تانک در حال عبور از پل بودند که حاج علی با آرامش، به رزمندگان گفت: شلیک نکنید. صبر کنید تا عراقی ها جلو بیایند. هنگامی که به وسط پل رسیدند، دستور شلیک داد و بر اثر انفجار یکی از تانک ها روی پل، راه عبور مسدود شد و دشمن مجبور به فرار شد و رزمندگان به شکار آنان مشغول شدند. حاج علی در همین عملیات زخمی و عصب دستش قطع شد.

علی پس از معالجه در عملیات فتح المبین در منطقه عین خوش و دشت عباس با گردان خود حضور یافت و پس از پیروزی بزرگ فتح المبین و آزادسازی منطقه وسیعی از سرزمین های اشغالی دشت عباس در عملیات بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر شرکت کرد. وی در هر سه مرحله این عملیات، فرماندهی گردان امام رضا (ع) را برعهده داشت و هنگام فتح خرمشهر به اتفاق گردانش از پل نو در مسیر شلمچه به داخل شهر نفوذ کرد و مستقیما به کنار خاکریز دشمن نزدیک گمرک شهر رفت و راه فرار دشمن را مسدود کرد و پیام پیروزی بزرگ فتح خرمشهر را برای حاج حسین خرازی فرمانده لشکر امام حسی(ع) در تاریخ۳/۳/۶۱ ارسال کرد.

علی پس از عملیات بیت المقدس، در عملیات رمضان همزمان به فرماندهی دو گردان امام رضا(ع) و با حفظ سمت فرماندهی گردان موسی بن جعفر (ع) منصوب شد؛ ولی چند روز پیش از عملیات با خودرو تصادف کرد و دو پایش شکست و فرماندهی گردان امام رضا(ع) را به امرالله گرامی و فرماندهی گردان موسی بن جعفر را به حسین رضایی اردستانی واگذاشت ولی خود برای معالجه جبهه را ترک نکرد و در منطقه حضور یافت و نظارت مستقیم بر اداره دو گردان داشت.

فرماندهی، آموزش و توامندسازی بسیجیان

موحددوست در عملیات محرم در آبان ۱۳۶۱ شرکت داشت و فرماندهی محور عملیاتی لشکر امام حسین (ع) را برعهده داشت و تا آخر عملیات مسئول محور بود . پس از این عملیات لشکر امام حسین (ع) به سه تیپ تقسیم شد و علی معاون تیپ یکم شد. علی در عملیات والفجریک در منطقه موسیان و چم هندی شرکت داشت و فرمانده محور بود. وی در عملیات والفجر۲ که در منطقه پیرانشهر و حاج عمران در تاریخ۲۹/۴/۶۲ انجام گرفت و در عملیات والفجر۴ که در منطقه مریوان و پنجوین و در تاریخ ۲۸/۷/۶۲ تا ۳۰/۸/۶۲ طول کشید، هم چنان فرمانده محور عملیاتی بود.

به علت نیاز رزمندگان اسلام به آموزش های گوناگون نظامی از سوی شهید خرازی به عنوان مسئول آموزش نظامی لشکر منصوب شد. موحددوست تمام همت خود را برای آموزش نیروهای بسیجی به کار گرفت و بر آموزش های گوناگون و توانمندسازی رزمندگان از هیچ کوششی دریغ نکرد. وی معتقد بود که باید در جنگ ترس و دلهره رزمندگان فرو ریخته شود و ابهت دشمن بعثی برای آنان شکسته شود. به همین منظور در رزم شبانه نیروهای پیاده گردان ها را با دشمن فرضی درگیر می کرد. وی با صلابت به آموزش رزمندگان همت گماشت.

موحددوست در هنگام عملیات چنان دقیق و با تدبیر بود که مواظب بود همیشه سمت راست و چپ یگان وی خالی نباشد. وی برای آگاهی کامل از عوارض منطقه و آرایش دشمن شخصا به شناسایی می رفت و مواضع دشمن را پیش از عملیات به دقت بررسی می کرد. در خاموش کردن تیربارها و شکستن خط مقدم دشمن مهارت خاصی داشت. همیشه سر ستون حرکت می کرد و هنگامی که فرمانده محور بود در آرایش رزمندگان و آمادگی و استحکام سنگرهای آنان شخصا رسیدگی می کرد، به گونه ای که در عملیات خیبر زیر آتش گلوله باران دشمن بعثی از این سنگر به آن سنگر می دوید و به رزمندگان روحیه می داد و به مجروحان و انتقال آنان به پشت خط رسیدگی می کرد.

علی در سال ۱۳۶۳ ازدواج کرد و ثمره آن دو فرزند دو دختر به نام زینب که هنگام شهادت پدرش یک سال و نیم داشت و دیگری فاطمه که هنگام شهادت پدر شش ماه داشت. علی پس از عقد اتاقی در گوشه حیاط پدرش ساخت و پس از۶ ماه در همان اتاق عروسی کرد. هنگامی که همسرش باردار بود، وقتی به مرخصی می آمد در کارهای خانه به همسرش کمک می کرد.

سفر حج و برکاتی که برای شهید به همراه داشت

پس از اتمام عملیات خیبر، موحددوست در آموزش آبی و خاکی رزمندگان تلاش وسیعی را به عمل آورد. وی در عملیات بدر که درتاریخ ۲۰/۱۲/۱۳۶۳ در منطقه هورالهویزه و شرق رودخانه دجله انجام شد، فرمانده محور بود و در حفظ و حراست جاده خندق که به تازگی در هورالهویزه کشیده شده بود و در زیر آتش و دید دشمن بعثی قرار داشت و حفاظت آن را برعهده لشکر امام حسین(ع) قرار داده بودند، در حالی که فرمانده محور عملیاتی بود، حماسه آفرید. موحددوست در سال ۱۳۶۴ بر اثر اصرار زیاد فرماندهی لشکر به سفر حج رفت و پس از بازگشت، این سفر معنوی و عبادی در روحیه او آثار و برکات زیادی گذاشت و بارها دیده شد که در کنار خاکریزها با خدای خود خلوت کرده و بر اثر گریه های طولانی و آرام بدن او می لرزید.

حاج علی برای آموزش رزمندگان در عملیات والفجر۸ که در منطقه فاو در تاریخ ۲۰/۱۱/۱۳۶۴ انجام شد، تلاش بسیار کرد و نیروهای لشکر را برای آموزش عملیات آبی و خاکی و شنا آماده می کرد و در خود عملیات نیز فرمانده محور عملیاتی بود. موحددوست در حفظ منطقه کارخانه نمک در فاو و شکست حمله لشکر گارد ریاست جمهوری دشمن بعثی نقش تعیین کننده داشت و نیروهای دشمن را به عقب راند. این عملیات حدود ۳ ماه طول کشید و پیروزی بزرگی را برای جمهوری اسلامی به ارمغان آورد.

حاج علی در حمله عراقی ها به کارخانه نمک در تاریخ ۱۲/۱۲/۶۴ حضور داشت و به همراه گردان امیرالمؤمنین(ع) لشکر امام حسین (ع) آن ها را دفع کرد. علی زیر آتش سنگین دشمن، سنگر به سنگر به رزمندگان سرکشی می کرد و با صلابت و دلاوری تمام در حفظ و حراست خط مقدم، کارخانه نمک در فاو، کوشش کرد. در همین جا بود که بار دیگر مجروح شد.

حاج علی طی هفت سال جهاد مقدس و با اخلاص تمام از سیستان و بلوچستان تا کردستان گرفته و تا جبهه های جنگ تحمیلی در جنوب بی وقفه در راه اسلام و دفاع از جمهوری اسلامی ایران مبارزه کرد. وی در طی این دوران بیش از ده بار مجروح شد، به گونه ای که در سراسر بدن او آثار جراحت وجود داشت و رزمندگان به سبب وجود ترکش های زیاد در پیکر وی و صلابت و شجاعت بی مانند و مجاهدت های گسترده و خستگی ناپذیر، وی را علی آهنی لقب داده بودند.

حاج علی در اواخر عمر به دلیل جراحت زیاد پاهای خود و ضعف بنیه جسمی ناگزیر بود با عصا حرکت کند و هر روز به اورژانس فاو می رفت و پانسمان خود را عوض می کرد، ولی با وجود این هیچگاه از چالاکی و بی باکی وی کاسته نشد. وی هر شب در منطقه «یا مهدی» و کنار رزمندگان اسلام به سر می برد، تا سرانجام در حین سرکشی به خط مقدم و تحویل و تحول منطقه عملیاتی لشکر امام حسین (ع) در فاو بر اثر اصابت ترکش ریز گلوله ای به قلبش که در ۲۰متری او اصابت کرد، در تاریخ ۶ مرداد ۱۳۶۵ به شهادت رسید و پیکر پاکش را در گلستان شهدای اصفهان، در کنار قبر برادرش و نزدیک مقبره شهید آیت الله اشرفی اصفهانی به خاک سپردند.

ویژگی های اخلاقی شهید موحددوست

علی در یک خانواده مذهبی و متدین کشاورز و زحمت کش به دنیا آمد و از نوجوانی اهل کار و کوشش بود و به همین جهت روحیه مقاوم و استواری داشت و در خط مقدم نیز در انتقال مهمات شخصا حضور داشت. از نوجوانی تا هنگام شهادت اهل خواندن نماز اول وقت و ذکر و دعا و راز و نیاز بود. در اوقات فراغت به خواندن قرآن و تفسیر و شنیدن سخنرانی های امام خمینی (ره) عادت داشت. خدمت به دیگران را عبادت می دانست و به شدت به رعایت حقوق بیت المال و دیگران توجه داشت و اگر حقی از کسی ضایع می شد، پیگیر بود تا حق او را بازستاند. سیمای آرام و ذاکر او نشان از ایمان قوی و بندگی خدا را داشت.

فرازی از وصیت نامه شهید

طوفانی که انقلاب اسلامی به وجود آورد، برای چپاولگران قابل تحمل نبود و به همین جهت ساکت ننشستند و وسایل اذیت جمهوری نوپا را تدارک دیدند. حربه آنها ایجاد جنگ بین ایران و عراق بوده و ما به جهت سرکوب و خنثی کردن آن هجرت کردیم و به جبهه آمدیم و ما آماده ایم که انقلابمان را هرچه سریعتر به جهان صادر کنیم و خدا را شکر می کنیم که به ما لیاقت داد به سنگرهای اسلام بیاییم و نوکری امام زمان (عج) را بکنیم و خیلی خوشحالیم که توانسته ایم اصل ولایت را پیاده کنیم.

ما با خون خود این اصل را حفظ می کنیم و پشتیبان روحانیت و خط امام هستیم. ای جوانان نکند در رختخواب بمیرید که حسین (ع) در میدان جنگ شهید شد؛ مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در حال بی تفاوتی بمیرید که علی اکبر(ع) در راه حسین و با هدف شهید شد.

انتهای پیام/۱۶۴/ی