به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، همزمان با سال نو و نوروز علی محمد مودب از شاعران کشورمان شعری سروده است.

بارها با بهارها گفتم

دوست دارم گل همیشه بهار

ولی افسوس کوه یخ ماندم

ماند یک عمر پشت شیشه بهار

قاصدک ها مرا فرا خواندند

بارها صبح و شب به تازه شدن

من ولی چون درختی افتاده

کیف می کردم از جنازه شدن

روزی انگشت های جوباری

قلقلک داد ریشه هایم را

حیف اما نشد که هضم کند

حجم سنگین دست و پایم را

چون فسیل پرنده ای ویران

بال هایم به ناکجا وا بود

گفته بودم که می پرم اما

پشت هر جمله ام صد اما بود

نوبهارا! به آذرخش بگو

دستگیر درخت پیر شود

بر من و موریانه های هراس

بزند پیش از آن که دیر شود!

انتهای پیام/