به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، ماه رمضان ماه بهار قرآن و عبودیت بندگی است ؛ ماهی که نسبت به ماه های دیگر سال قمری برتری دارد و دارای فضیلت بسیار است یکی از مهم ترین ایام این ماه بزرگ شب های قدر است که درباره آن در روایات و احادیث فضایل بسیاری آورده شده است در این شب ها که لیالی قدر نامیده می شود اعمال خاصی نیز سفارش شده و سوره هایی از قرآن به شب ها قدر اختصاص داه شده است ؛ خداوند شب های قدر را در سوره های قرآنی مانند قدر و دخان معرفی کرده است در اینجا به شرح و فضیلت سوره دخان می پردازیم.



سوره دخان، چهل و چهارمین سوره و جزء ۲۵ از سوره های مکی قرآن کریم است و شصت و چهارمین سوره ای است که بر پیامبر (ص) نازل شده است سوره دخان ۵۹ آیه، ۳۴۶ کلمه و ۱۴۷۵ حرف دارد. این سوره با حروف مقطعه «حم» (حا میم) آغاز می شود؛ برهمین اساس آن را جزو سوره های حوامیم دانسته اند. سوره دخان به لحاظ حجمی جزو سوره های مثانی و کمتر از یک حزب است؛ این سوره را از آن رو دخان نامیده اند که آیه دهم آن، ازعذابی به نام دخان (دود) برای کافران سخن گفته است؛ سوره دخان، قرآن را نازل شده در شب قدر معرفی می کند و به کافران که در قرآن شک می کنند، هشدار به عذاب می دهد.

در این سوره همچنین داستان حضرت موسی و قوم بنی اسرائیل و قوم فرعون آمده است. درباره ثواب قرائت سوره دخان، از جمله از پیامبر (ص) نقل شده است هر کس سوره دخان را در شب جمعه بخواند، گناهانش آمرزیده خواهد شد همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است هر کس سوره دخان را در نماز های واجب و مستحب بخواند، خداوند در روز قیامت او را همراه با مؤمنان محشور خواهد کرد و او را در سایه عرش خود قرار داد و در محاسبه اعمال بر او آسان خواهد گرفت و نامه عملش را به دست راستش خواهد داد؛ در کتاب مفاتیح الجنان یکی از اعمال شب بیست و سوم ماه رمضان (از شب های قدر)، قرائت سوره دخان بیان شده است.

تشریحی از سوره دخان

سوره دخان درباره ی عذاب مخالفت با قرآن و آیات الهی هشدار داده است؛ آیات ۱ تا ۸ ویژگی های قرآن، ۹ تا ۳۳ عذاب دنیوی مخالفت با آیات الهی، ۳۴ تا ۵۷ عذاب اخروی مخالفت با آیات الهی، ۵۸ و ۵۹ نتیجه گیری درباره اینکه قرآن ستیزان منتظر عذاب الهی باشند، داشته است.

سوره دخان همراه با ترجمه



بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

حم ﴿۱﴾

حاء میم (۱)

والکتاب المبین ﴿۲﴾

سوگند به کتاب روشنگر (۲)

إنا أنزلناه فی لیلة مبارکة إنا کنا منذرین ﴿۳﴾

[که] ما آن را در شبی فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم (۳)

فیها یفرق کل أمر حکیم ﴿۴﴾

در آن [شب] هر [گونه] کاری [به نحوی] استوار فیصله می یابد (۴)

أمرا من عندنا إنا کنا مرسلین ﴿۵﴾

[این] کاری است [که] از جانب ما [صورت می گیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم (۵)

رحمة من ربک إنه هو السمیع العلیم ﴿۶﴾

[و این] رحمتی از پروردگار توست که او شنوای داناست (۶)

رب السماوات والأرض وما بینهما إن کنتم موقنین ﴿۷﴾

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید (۷)

لا إله إلا هو یحیی ویمیت ربکم ورب آبائکم الأولین ﴿۸﴾

خدایی جز او نیست او زندگی می بخشد و می میراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست (۸)

بل هم فی شک یلعبون ﴿۹﴾

ولی نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند (۹)

فارتقب یوم تأتی السماء بدخان مبین ﴿۱۰﴾

پس در انتظار روزی باش که آسمان دودی نمایان برمی آورد (۱۰)

یغشی الناس هذا عذاب ألیم ﴿۱۱﴾

که مردم را فرو می گیرد این است عذاب پر درد (۱۱)

ربنا اکشف عنا العذاب إنا مؤمنون ﴿۱۲﴾

[می گویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم (۱۲)

أنی لهم الذکری وقد جاءهم رسول مبین ﴿۱۳﴾

آنان را کجا [جای] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین برای آنان پیامبری روشنگر آمده است (۱۳)

ثم تولوا عنه وقالوا معلم مجنون ﴿۱۴﴾

پس از او روی برتافتند و گفتند تعلیم یافته ای دیوانه است (۱۴)

إنا کاشفو العذاب قلیلا إنکم عائدون ﴿۱۵﴾

ما این عذاب را اندکی از شما برمی داریم [ولی شما] در حقیقت باز از سر می گیرید (۱۵)

یوم نبطش البطشة الکبری إنا منتقمون ﴿۱۶﴾

روزی که دست به حمله می زنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام کشنده ایم (۱۶)

ولقد فتنا قبلهم قوم فرعون وجاءهم رسول کریم ﴿۱۷﴾

و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبری بزرگوار برایشان آمد (۱۷)

أن أدوا إلی عباد الله إنی لکم رسول أمین ﴿۱۸﴾

که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستاده ای امینم (۱۸)

وأن لا تعلوا علی الله إنی آتیکم بسلطان مبین ﴿۱۹﴾

و بر خدا برتری مجویید که من برای شما حجتی آشکار آورده ام (۱۹)

وإنی عذت بربی وربکم أن ترجمون ﴿۲۰﴾

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می برم از اینکه مرا سنگباران کنید (۲۰)

وإن لم تؤمنوا لی فاعتزلون ﴿۲۱﴾

و اگر به من ایمان نمی آورید پس از من کناره گیرید (۲۱)

فدعا ربه أن هؤلاء قوم مجرمون ﴿۲۲﴾

پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمی گناهکارند (۲۲)

فأسر بعبادی لیلا إنکم متبعون ﴿۲۳﴾

[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد (۲۳)

واترک البحر رهوا إنهم جند مغرقون ﴿۲۴﴾

و دریا را هنگامی که آرام است پشت سر بگذار که آنان سپاهی غرق شدنی اند (۲۴)

کم ترکوا من جنات وعیون ﴿۲۵﴾

[وه] چه باغها و چشمه سارانی [که آنها بعد از خود] بر جای نهادند (۲۵)

وزروع ومقام کریم ﴿۲۶﴾

و کشتزارها و جایگاه های نیکو (۲۶)

ونعمة کانوا فیها فاکهین ﴿۲۷﴾

و نعمتی که از آن برخوردار بودند (۲۷)

کذلک وأورثناها قوما آخرین ﴿۲۸﴾

[آری] این چنین [بود] و آنها را به مردمی دیگر میراث دادیم (۲۸)

فما بکت علیهم السماء والأرض وما کانوا منظرین ﴿۲۹﴾

و آسمان و زمین بر آنان زاری نکردند و مهلت نیافتند (۲۹)

ولقد نجینا بنی إسرائیل من العذاب المهین ﴿۳۰﴾

و به راستی فرزندان اسرائیل را از عذاب خفت آور رهانیدیم (۳۰)

من فرعون إنه کان عالیا من المسرفین ﴿۳۱﴾

از [دست] فرعون که متکبری از افراطکاران بود (۳۱)

ولقد اخترناهم علی علم علی العالمین ﴿۳۲﴾

و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم (۳۲)

وآتیناهم من الآیات ما فیه بلاء مبین ﴿۳۳﴾

و از نشانه ها [ی الهی] آنچه را که در آن آزمایشی آشکار بود بدیشان دادیم (۳۳)

إن هؤلاء لیقولون ﴿۳۴﴾

هر آینه این [کافران] می گویند (۳۴)

إن هی إلا موتتنا الأولی وما نحن بمنشرین ﴿۳۵﴾

جز مرگ نخستین دیگر [واقعه ای] نیست و ما زنده شدنی نیستیم (۳۵)

فأتوا بآبائنا إن کنتم صادقین ﴿۳۶﴾

اگر راست می گویید پس پدران ما را [باز] آورید (۳۶)

أهم خیر أم قوم تبع والذین من قبلهم أهلکناهم إنهم کانوا مجرمین ﴿۳۷﴾

آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانی که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند (۳۷)

وما خلقنا السماوات والأرض وما بینهما لاعبین ﴿۳۸﴾

و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازی نیافریده ایم (۳۸)

ما خلقناهما إلا بالحق ولکن أکثرهم لا یعلمون ﴿۳۹﴾

آنها را جز به حق نیافریده ایم لیکن بیشترشان نمی دانند (۳۹)

إن یوم الفصل میقاتهم أجمعین ﴿۴۰﴾

در حقیقت روز جدا سازی موعد همه آنهاست (۴۰)

یوم لا یغنی مولی عن مولی شیئا ولا هم ینصرون ﴿۴۱﴾

همان روزی که هیچ دوستی از هیچ دوستی نمی تواند حمایتی کند و آنان یاری نمی شوند (۴۱)

إلا من رحم الله إنه هو العزیز الرحیم ﴿۴۲﴾

مگر کسی را که خدا رحمت کرده است زیرا که اوست همان ارجمند مهربان (۴۲)

إن شجرت الزقوم ﴿۴۳﴾

آری درخت زقوم (۴۳)

طعام الأثیم ﴿۴۴﴾

خوراک گناه پیشه است (۴۴)

کالمهل یغلی فی البطون ﴿۴۵﴾

چون مس گداخته در شکمها می گدازد (۴۵)

کغلی الحمیم ﴿۴۶﴾

همانند جوشش آب جوشان (۴۶)

خذوه فاعتلوه إلی سواء الجحیم ﴿۴۷﴾

او را بگیرید و به میان دوزخش بکشانید (۴۷)

ثم صبوا فوق رأسه من عذاب الحمیم ﴿۴۸﴾

آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ریزید (۴۸)

ذق إنک أنت العزیز الکریم ﴿۴۹﴾

بچش که تو همان ارجمند بزرگواری (۴۹)

إن هذا ما کنتم به تمترون ﴿۵۰﴾

این است همان چیزی که در باره آن تردید میکردید (۵۰)

إن المتقین فی مقام أمین ﴿۵۱﴾

به راستی پرهیزگاران در جایگاهی آسوده [اند] (۵۱)

فی جنات وعیون ﴿۵۲﴾

در بوستانها و کنار چشمه سارها (۵۲)

یلبسون من سندس وإستبرق متقابلین ﴿۵۳﴾

پرنیان نازک و دیبای ستبر می پوشند [و] برابر هم نشسته اند (۵۳)

کذلک وزوجناهم بحور عین ﴿۵۴﴾

[آری] چنین [خواهد بود] و آنها را با حوریان درشت چشم همسر می گردانیم (۵۴)

یدعون فیها بکل فاکهة آمنین ﴿۵۵﴾

در آنجا هر میوه ای را [که بخواهند] آسوده خاطر میطلبند (۵۵)

لا یذوقون فیها الموت إلا الموتة الأولی ووقاهم عذاب الجحیم ﴿۵۶﴾

در آنجا جز مرگ نخستین مرگ نخواهند چشید و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه می دارد (۵۶)

فضلا من ربک ذلک هو الفوز العظیم ﴿۵۷﴾

[این] بخششی است از جانب پروردگار تو این است همان کامیابی بزرگ (۵۷)

فإنما یسرناه بلسانک لعلهم یتذکرون ﴿۵۸﴾

در حقیقت [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانیدیم امید که پند پذیرند (۵۸)

فارتقب إنهم مرتقبون ﴿۵۹﴾

پس مراقب باش زیرا که آنان هم مراقبند (۵۹)

انتهای پیام/