به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، کرانه باختری مهمترین بخش فلسطین برای صهیونیست ها است. آنها هم به دلایل ایدئولوژیک و هم به جهت وجود منابع آبی و خاکی در این منطقه به آن نیازمندند. لذا هرگز حاضر نخواهند شد از کرانه باختری دست بکشند. اما جدای از این وجه تعلق خاطر صهیونیست ها به کرانه باختری یک وجه سلبی نیز در کرانه باختری وجود دارد که سبب می شود صهیونیست ها از کرانه باختری دست برندارند و الحاق آن به سرزمین های سال ۱۹۴۸ برایشان یک امر وجودی باشد که هست و نیست شان به آن وابسته است و آن هم مسئله جمعیت فلسطینی موجود در کرانه باختری است.

جمعیت بزرگترین معضل صهیونیست ها

صهیونیست ها پیش از اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ و از زمان تأسیس جنبش صهیونیزم در ۱۸۹۷- که در اولین کنفرانس جنبش صهیونیزم در شهر بال سوئیس رقم خورد می دانستند بزرگترین معضل آنها، مسئله جمعیت خواهد بود. از یک سو تعداد یهودیان در فلسطین در آن زمان بسیار کمتر از مسلمانان و مسیحیان بود. از سوی دیگر جمعیت فلسطینی به دلیل رشد قابل توجهی که داشته است به مرور از یهودیان پیشی می گرفت.

مهاجرت یهودیان، نخستین ابزار مقابله با معضل جمعیت

در گام نخست صهیونیست ها قریب نیم قرن پیش از اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ از اوایل سده بیستم اقدام به مهاجرت دادن یهودیان به فلسطین اشغالی کردند. قیمومیت انگلستان بر فلسطین پس از اعلامیه بالفور و جنگ جهانی اول که از سال ۱۹۲۰ آغاز شد به مدت ۲۸ سال مهمترین عامل در تداوم اقدامات صهیونیست ها برای مهاجرت دادن یهودیان نقاط مختلف جهان به فلسطین شد.

با اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ این موج مهاجرت تشدید شد. سال های جنگ سرد نیز موج مهاجرت ادامه داشت. آخرین موج شدید مهاجرت نیز به سال ۱۹۹۱ و سقوط نظام کمونیسم در روسیه باز می گردد. طی این دوره ها، میلیون ها یهودی که آمارشان مختلف ذکر شده به فلسطین اشغالی مهاجرت کردند.

کوچاندن اجباری

صهیونیست ها فقط به مهاجرت دادن یهودیان اکتفا نکردند و در کنار مهاجرت دادن یهودیان، اقدام به تخریب اراضی فلسطینیان، خانه ها و روستاها و شهرها و کشتار وسیع فلسطینیان کردند. این اقدام نیز از همان دوره قیمومیت انگلستان آغاز شد. صهیونیست ها با ایجاد جوخه های مرگ در فلسطین که بعد از اشغال فلسطین و تأسیس رژیم مجعول صهیونیستی تبدیل به ارتش و دستگاه این رژیم شدند اقدام به ترور فلسطینیان و قتل و غارت در فلسطین می کردند. قیام های مشهور فلسطینی پیش از سال ۱۹۴۸ همگی واکنشی به این قتل و غارت ها و موج های مهاجرت یهودیان بود. مشهورترین این قیام های قیام عزالدین قسام در فلسطین بود که نامش را جاودانه کرد و به عنوان یک الگوی جهادی باقی ماند.

با اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ این قتل و غارت ها ادامه یافت و بعضی از روستاهای فلسطینی کاملا در آتش سوزانده شد یا در برخی از روستاها تمامی جمعیت روستا را از دم تیغ گذراندند.

در نتیجه همین اقدامات، بیش از نیمی از فلسطینیان از شهرها و روستاهای فلسطینی آواره شدند و هم اکنون در دیگر نقاط فلسطینی و عده بسیاری در کشورهای اردن، سوریه و لبنان در اردوگاه های فلسطینی همچنان آواره هستند.

ادامه قتل و غارت به روش نوین

حال پس از گذشت ۷۰ سال از اشغال فلسطین، صهیونیست ها هنوز به قتل و غارت به روش های جدید ادامه می دهند. مهمترین اقدامی که توسط صهیونیستی ها انجام شده ترور رهبران فلسطینی و هر چهره سیاسی است که با آنها همکاری نکرده باشد. از سوی دیگر مهاجرت اجباری فلسطینی ها با روش های نرم مهمترین اقدامی است که صورت می گیرد. در برخی مناطق، با صدور حکمی از سوی دادگاه رژیم صهیونیستی ضمن مصادره خانه فلسطینیان آنها را مجبور می کنند خانه شان که مصادره شده به دست خودشان خراب کنند.

جمعیتی که یهودیان را خواهد بلعید

با وجود تمامی اقداماتی که در بالا به آن اشاره شد اما هنوز هم تعداد فلسطینی ها از صهیونیست ها بیشتر است. براساس آماری که صهیونیست ها ارائه داده اند هم اکنون تعداد فلسطینی ها ساکن سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸ به ۲ میلیون نفر رسیده است و پیش بینی می شود تعداد آنها تا سال ۲۰۵۰ بیش از تعداد یهودیان در این منطقه باشد. در کرانه باختری حدود ۳ میلیون و در نوار غزه بیش از ۲ میلیون نفر، جمعیت فلسطینی ها است. که این تعداد تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۸ میلیون نفر خواهد رسید. این در حالی است که جز در میان مذهبی های ساکن شهرک های صهیونیست نشین کرانه باختری امید به رشد جمعیت در میان جمعیت یهودی فلسطین اشغالی وجود ندارد و معنای این امر، بلعیده شدن یهودیان در دل جمعیت فلسطینیان است.

الحاق کرانه باختری، محمل اجرای قانون قومیت

آنگونه که خود صهیونیست ها اعلام کرده اند، هدف نهایی آنها از الحاق کرانه باختری تشکیل کشور قوم یهود در فلسطین است. هدفی که برای آن قانونی نیز در «کنست» رژیم صهیونیستی برای آن به تصویب رسیده است. اگرچه برخی محافل سکولار در داخل رژیم صهیونیستی با این قانون مخالفت کرده اند و آن را مخالف دموکراسی می دانند اما این قانون به تصویب رسیده است و بالاخره اجرایی خواهد شد. این قانون زمانی می تواند اجرایی شود که فقط یهودیان در فلسطین ساکن باشند. لذا نتیجه عملی آن اخراج غیر یهودیان، از کل فلسطین است.

در حال حاضر به دلیل آنکه حاکمیت نوار غزه در اختیار گروه های مقاومت است. صهیونیست ها نمی توانند در آنجا این طرح را عملی کنند. در سرزمین های ۱۹۴۸ نیز به دلیل قوانین داخلی رژیم صهیونیستی و موانع بین المللی و برخی مخالفت های داخل جامعه صهیونیستی این امکان به راحتی فراهم نیست. این کرانه باختری است که با الحاق شدن به سرزمین های ۱۹۴۸ به راحتی در معرض اجرای قانون قومیت قرار می گیرد.

با شهرک سازی هایی که در کرانه باختری به وجود آمده و به دلیل تکه تکه شدن مناطق فلسطینی، امکان هرگونه مقاومت از فلسطینی ها در کرانه باختری ستانده شده و آنها در جزایر جدا از هم در زندان هایی بزرگ به سر می برند. این فضای خفقان و تنگ موجب خواهد شد اخراج فلسطینیان از کرانه باختری فراهم تر باشد. از سوی دیگر به دلیل فشار فراوان امنیتی و اقتصادی که بر جمعیت فلسطینی در کرانه باختری اعمال می شود امکان استقبال بخشی از جمعیت از مهاجرت اجباری نیز بسیار محتمل است.

معامله قرن فراهم کننده محمل اخراج فلسطینیان کرانه باختری

براساس اخباری که تا کنون از سوی صهیونیست ها و آمریکایی ها از مفاد معامله قرن منتشر شده، آنها در معامله قرن راهکارهای مختلفی را برای انتقال جمعیت فلسطینی کرانه باختری به خارج فلسطین ارائه کرده اند. انتقال فلسطینیان به اردن، ترانسفر جمعیت به شهر جدید نئوم در عربستان، انتقال به صحرای سینا تحت عنوان دولت موقت فلسطین، دادن تابعیت کشورهای اروپایی به فلسطینیان همگی طرح هایی هستند که برای تسهیل اخراج فلسطینیان ساکن کرانه باختری مطرح شده اند.

جمع بندی

براساس پروژه صهیونیزم که از بیش از یک قرن قبل تنظیم شده، صهیونیست ها به دنبال ایجاد وطن قوم یهود در فلسطین هستند. طبق این طرح تنها یهودیان امکان حضور در فلسطین را خواهند داشت. لذا حضور هیچ غیر یهودی و فلسطینی در فلسطین برای پروژه صهیونیزم توجیه نخواهد داشت. این طرح برای اجرایی شدن به قانون قومیت در کنست رژیم صهیونیستی تبدیل شده است و فاز اجرایی آن نیز با الحاق کرانه باختری به سرزمین های ۱۹۴۸ کلید خواهد خورد. با الحاق کرانه باختری به سرزمین های ۱۹۴۸ موج مهاجرت اجباری فلسطینیان نیز آغاز خواهد شد. اقدامی که با مفادی که از معامله قرن تا کنون مطرح شده کاملا همراستا است.

ادامه دارد …

انتهای پیام/