ایسنا/اصفهان نتایج یک پژوهش مدلی کمی برای بهبود یکی از روش های شناسایی رفتار تومور ارائه کرد.

فیبرهای کلاژن به عنوان بخش مهمی از ماتریس بین سلولی، با توجه به جهت گیری فضایی ممکن است مانع تهاجم سلول های سرطانی شده و یا آن را تشدید کنند و از سویی دیگر، مدل های فیزیکی مانند ولگشت، توانایی قابل توجهی در بازتولید رفتار حرکتی سلول ها دارند.

در پژوهشی که توسط یونس عظیم زاده و عباس علی صابری انجام شد، نقش جهت گیری فیبرهای کلاژن بر تهاجم سلول های سرطانی بررسی شد. در این مقاله، مدلی مبتنی بر ولگشت و حرکت جهت دار برای توصیف حرکت سلول ها پیشنهاد شد و مقدار انتظاری مربع طول مهاجرت را به عنوان عامل تعیین کننده خطر متاستاز در نظر گرفته و نقش جهت گیری فیبرها بررسی شد.

یافته ها نشان می دهد که جهت گیری فیبرها، هم بستگی های فضایی میان این جهت گیری ها و نحوه مهاجرت سلول ها بر خطر متاستاز موثر هستند. در نهایت ره یافتی کمی برای بهبود یکی از روش های شناسایی رفتار تومور ارائه شد.

عظیم زاده و همکاران در این پژوهش با بیان اینکه رشد تومور با تکثیر خود به خودی و کنترل نشده سلول های پیکری شروع می شود، معتقدند که این سلولهای تکثیر شونده لزوما قابلیت سرطانی شدن را ندارند و تنها اگر با گذشت زمان مجموعه قابلیت هایی را به دست آورند که به آنها امکان فرار از سیستم ایمنی، رگزایی و مهاجرت را بدهد، مجموعه بیماری هایی را ایجاد می کنند که سرطان نامیده می شوند.

در این مقاله بررسی تأثیر جهت گیری فیبرهای کلاژن بر رفتار مهاجرتی سلول ها و در نتیجه خطر متاستاز مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که مجموعه ای از عوامل محیطی و ویژگی های حرکتی سلول در مهاجرت مؤثر هستند. نکتۀ مهم در یافته های ما این بود که همبستگی های بلند برد خود به تنهایی عاملی مؤثر بر خطر متاستاز هستند.

این نتیجه، مؤلفه ای جدید به بررسی های پیشین می افزاید. بنابراین، نه تنها جهت گیری فیبرها بلکه همبستگی های فضایی نیز باید مورد بررسی قرار بگیرند تا بتوان تصویر دقیق تری از خطر متاستاز ارائه داد.

دسته بندی فیبرهای کلاژن بر حسب خطر متاستاز نیز باید با توجه به حضور همبستگی های بلند برد انجام بگیرد. از سوی دیگر، ره یافت ما، امکان دسته بندی تأثیر جهت گیری فیبرهای کلاژن بر خطر متاستاز را مهیا می کند.

نتایج پژوهش «مطالعۀ نقش جهتگیری فیبرهای کلاژن بر تهاجم سلولهای سرطانی» در شماره ۲ مجلۀ پژوهش فیزیک ایران دانشگاه صنعتی اصفهان در زمستان سال ۱۳۹۹ منتشر شد.

انتهای پیام