سیستان و بلوچستان به دلیل موقعیت جغرافیایی و اقلیم منحصربه فردش در گذشته های دور، کمتر میزبان سیاحان و جهانگردان بوده است؛ اما آن قدر هم مهجور نبوده که کسانی نگفته باشند برای تاریخ که چقدر مردمانش درجه یک هستند.

گروه تاریخ خبرگزاری فارس امین رحیمی: خبرنگار روزنامه دیلی تلگراف که در دوره قاجار به سیستان و بلوچستان رفته بود از همان جا گزارش داده است که: «خاک ایران قوت جاذبه غریبی» دارد و درباره گوشه و جگرگوشه خاک ایران نوشته است: «در این مسافرت به ما … خیلی خوش گذشت و تاکنون چنین لطفی در ایران نبرده بودیم … از آثار نمایان است که در آن نواحی قبل از این شهرهای خیلی بزرگ و باشکوه بوده. مع ذالک از ملاحظه آن لطف و حظی حاصل می شود، شک نیست خاک ایران قوت جاذبه غریبی دارد. چه ما مشاهده می کنیم از اندرون عمارت های باشکوه و گنبدهای بلند کهنه گلی، در محراب و سقف اشیای آرایشی خیلی آویخته اند و حال آنکه همه گل است».

«هنری پاتینجر» افسر انگلیسی نیز توصیف شگرفی از بلوچ ها دارد که شنیدنی است. وی که در اوایل دوره قاجار به سیستان و بلوچستان رفته بود در سفرنامه اش درباره بلوچ ها نوشته است: «مردان خوش سیما و مقبول اند و چهره ای جذاب دارند … مهمان نوازی بلوچ ضرب المثل است و تقریبا مهمان دوستی خصلتی است که در بین تمام افراد بلوچ این سرزمین وجود داشته و همه گیر می باشد. دله دزدی عملی مطرود و سرقت نفرت آورترین عمل محسوب می شود. وقتی پیشنهادی بکنند و تعهدی نمایند، یا قولی بدهند که جان و مال شخصی را حفظ نمایند تا پای جان در انجام قول و قرار خویش ایستادگی می کنند».

پایان پیام/