به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علی محمد مؤدب مدیر مؤسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب در مراسم بزرگداشت سومین سالگرد شهادت سردار سلیمانی با عنوان «قهرمان؛ زمینه و زمانه شهید حاج قاسم سلیمانی» که به همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در سازمان رسانه ای اوج برگزار شد، گفت: ما هنوز هم که هنوز است، سردار سلیمانی و اثرگذاری ایشان در وجودمان و محیط کارمان را احساس می کنیم. ما به ایشان پیشنهاد راهبری جبهۀ فرهنگی انقلاب را ارائه داده بودیم و نظرمان این بود امثال سردار سلیمانی از فرماندهی جنگ نظامی به فرماندهی این جبهه منتقل شوند. این ایده را خدمت سردار انتقال داده بودیم که ماجرای شهادت ایشان رخ داد. اما جالب است که طبق سخنان دکتر همایون، ایشان پس از شهادتش در فرهنگ عمومی اثرگذار شد و دل یک امت را با خود و انقلاب و آرمان های شیعی همراه کرد. ایشان پدیدۀ یگانه ای بود. انسانی که تمام عمرش را در نبرد بود. این فرد نظامی و مقتدر در جبهه های نبرد چقدر باید تزکیه شده باشد که حالت لطیف و زیبای خود را حفظ کند. هرچه پیش می رفت، آسمانی تر و زیباتر می شد.

وی افزود: با رزمندگانی مواجهیم که در صحنۀ جنگ لطیف شدند به جای اینکه دل شان سخت و سفت شود. قدرتشان از ناحیۀ لطفش است. چنان در جامعه اثرگذار شدند که سالها نهادهای فرهنگی ما قادر به انجام آن نبودند؛ حال بحث این است که ما چه مقدار می توانیم از وجود شریف ایشان بهره ببریم. ایشان نه تنها در ایران بلکه یک امپراطوری معنوی در سطح منطقه ایجاد کرد. ما نباید با تحریف ایشان منع عشق کنیم و باید این جمال لطیف را همان طور که هست نگه داریم.

مهدی انتظاری، رئیس دانشکده علوم اجتماعی از دیگر سخنرانان این مراسم با اشاره به اینکه حضور حاج قاسم امیدبخش بود، گفت: سردار یک افق فراملی نسبت به تمدن اسلامی داشت، غرورآفرین بود. قشر وسیعی از جوانان که حزب اللهی هم نیستند، خیلی به حاج قاسم امید داشتند.

وی افزود: یک نکته ای که سبب تداوم خلأ ایشان شد، ماورایی کردن و دست نیافتنی کردن ایشان است که رهبر انقلاب به آن اشاره داشتند. این امر سبب شد حاج قاسم ها دیده نشود. ایشان مصداق آیۀ «فاستقم کما أمرت» بود؛ یعنی همان گونه که فرمان یافته ای استقامت کن. منتها در ادامۀ آیه می فرماید «و من تاب معک»؛ یعنی آنان که همراهت به سوی خدا روی آورده اند هم ایستادگی کنند. بر این اساس، سردار به تنهایی عمل نمی کرد، بلکه پشت سر خود را هم نگاه می کرد. دست کسانی که خیلی از انقلاب دور شده بودند می گرفت. خیلی از ما این طور نیستیم. راحت به اسم ریزش های انقلاب دست دیگران را رها می کنیم. حاج قاسم تا دم در مراسم عروسی ها می رفت، کادوی خود را می داد و برمی گشت، اما امثال بنده رفتارهای سلبی داریم و چنین مراسم هایی را به زعم خودمان تحریم می کنیم. او رفتار مصلحانه داشت و افراد را طرد و سرکوب نمی کرد. ما حاج قاسم های فرهنگی و رسانه ای و دانشگاهی خود را شناسایی کنیم و اجازه دهیم آنها جلو بیایند.

انتهای پیام/