ایسنا/خراسان رضوی دانشمندان هشدار دادند که تغییر جهانی به سوی فناوری های سبز، می تواند سرعت از دست دادن تنوع زیستی را افزایش دهد.

به نقل از نیوز، جستجوی مواد معدنی و عناصر کمیاب در زمین، برای ساخت ماشین های الکتریکی، صفحات خورشیدی و توربین های بادی می تواند عاملی برای تخریب زیستگاه های ارزشمند شود.

فناوری های تجدید پذیر مانند صفحات خورشیدی، باتری ها و توربین های بادی نیاز به استخراج موادی مانند لیتیوم، کبالت، مس و آلومینیوم دارد و تقاضا برای این مواد می تواند به گسترش عملیات استخراج معادن و از بین بردن زیستگاه های آسیب پذیر در حیات وحش دامن بزند.

دانشمندان دانشگاه کوئینزلند استرالیا از مناطقی که معادن قرار دارند، بر اساس سایت های حفاظت از تنوع زیستی، نقشه برداری کردند.

آنان دریافتند که استخراج معدن در حال حاضر، زیستگاه های حیات وحش را تهدید می کند.

هشت درصد معادن در مناطقی است که به عنوان سایت های حفاظت شده ملی تعیین شده و این در حالی است که ۱۶ درصد در مناطق بیابانی است.

تغییر به سمت برق سبز می تواند این وضعیت را بدتر کند. تنها ۱۷ درصد از مصرف انرژی جهانی توسط انرژی های تجدید پذیر تامین می شود، اما کشورهای جهان هدف افزایش چشمگیر استفاده از انرژی سبز را در نظر گرفته اند.

هم زمان با رقابت ملت ها برای ساخت مزارع بادی و برپایی صفحات خورشیدی، تقاضا برای فراورده های انرژی تجدید پذیر افزایش می یابد.

این بررسی نشان داد که تقریبا ۸۴ درصد از معادن، هدف مواد سبز قرار می گیرد و این در حالی است که امروز این میزان ۷۳ درصد است.

دکتر لورا سونتر، محقق اصلی این بررسی اظهار کرد: استخراج بسیاری از مواد معدنی و فلزات مورداستفاده در جامعه امروز، تنوع زیستی را تهدید می کنند و افزایش استخراج مواد معدنی برای تولید مواد تجدید پذیر به این تهدیدات فعلی می افزاید و نیاز به برنامه ریزی بهتر دارد.

نکته مهم اینجاست که مواد تجدید پذیر می تواند به اندازه کافی در خارج از مناطق حفاظت شده برای تامین نیازهای فناوری سبز وجود داشته باشد.

محققان افزودند که برنامه ریزی بهتر می تواند از آسیب های بی مورد محیط زیست جلوگیری کند.

برای جلوگیری از تعارض احتمالی بین تولید انرژی های تجدید پذیر و حفاظت از گونه ها و اکوسیستم ها، باید مکان و گونه های در معرض خطر را شناسایی کرده و اطمینان حاصل کنیم که معادن جدید، سهوا منجر به انقراض نشود.

یافته های این بررسی در Nature Communications منتشرشده است.

انتهای پیام