اولویت بندی مسائل دینی در شرایط بحران / «امن ترین جا، خانه شماست» بهترین شعار در شرایط فعلی است
ایسنا/خراسان رضوی عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی گفت: در شرایط بحران باید طبق فرمول های اولویت، موارد دینی را اولویت بندی کرد و متولیان امور دینی در شرایط بحران باید امر واجب و امر مستحب را اولویت بندی کنند و حفظ سلامت را واجب اعلام کنند.
حجت الاسلام و المسلمین غلامرضا صدیق اورعی در گفت وگو با ایسنا در خصوص توصیه دین در شرایط بحران، اظهار کرد: در شرایط بحران فعلی باید طبق فرمول های اولویت، موارد دینی را اولویت بندی کرد و متولیان امور دینی در شرایط بحران باید امر واجب و امر مستحب را اولویت بندی کنند و حفظ سلامت را واجب اعلام کنند؛ نکته مهم این که آیت الله مکارم شیرازی پاسخ به یک استفتا را منتشر کردند که « اگر با سهل انگاری باعث شویم فردی بیمار شود و اگر بیمار فوت کند، فرد باید دیه را بپردازد و اگر فرد فوت نکرد باید تمام هزینه های بیمار توسط فرد مقصر پرداخت شود»، پس مستحب است که نمازهایمان را در مسجد و یا مسجد جامع شهر به جماعت بخوانیم؛ اما باید سلامت خود را حفظ کنیم و مراقب سلامت دیگران نیز باشیم.
وی افزود: در باورهای دینی ابهامی وجود ندارند و این طور نیست که مردم آن ها را فرا نگرفته باشند، البته ممکن است در شرایط اضطراب افراد برخی از موارد را فراموش کنند مانند فراموشی بسیاری از دانش آموزان در زمان کنکور که گزارش می دهند با وجود اینکه دروس را به طور کامل فرا گرفته بودند، اما در زمان امتحان موفق به پاسخ گویی نبودند.
صدیق اورعی بیان کرد: امکان دارد افراد در شرایط اضطرابی شدید نتوانند از اطلاعات دائمی خود استفاده کنند و اطلاعات را نیز فراموش کنند. یکی از مواردی که جزء باورهای دینی اسلام و تمام ادیان ابراهیمی بوده، این است که خداوند مدبر این عالم بوده و ما نیز یکی از مخلوقات خداوند هستیم و در چارچوب مدیریت عام الهی قرار داریم. مریضی، سلامت، تولد، مرگ و … از مواردی هستند که در تدبیر الهی وجود دارند؛ نکته دیگر اینکه اراده الهی به اراده خود از طریق اسباب تنفیذ می شود و این هم جزء مسلمات باورهای ادیان است.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: این موارد جزء خلقت خداوند و اراده الهی است؛ اما خداوند می تواند برای مثال آتشی که برای سوختن است را به دستور خود بر ابراهیم سرد کند؛ در نتیجه عواملی در خلقت وجود دارد که باعث بیماری می شوند.
صدیق اورعی عنوان کرد: ائمه نیز از این امر مصون نبودند و بیمار می شدند و در طی بیماری به مدیر اصلی توجه می کردند و طلب شفا می کردند و همچنین به دکتر و دارو مراجعه کرده تا بهبود پیدا کنند، لذا این بحث چیزی نیست که نصف آن دینی باشد و نصف دیگرش دینی نباشد و تناقضی ندارد.
وی تشریح کرد: ممکن است برخی این موارد را به عنوان شبهه دینی و ضد دینی مطرح کنند که اگر خدا شفا می دهد، نباید به دکتر مراجعه کرد یا این که چرا اصلا مریض می شویم؟ در کل اینگونه نیست، در قرآن از قول حضرت ابراهیم گفته شده است زمانی که من مریض می شوم خداوند شفا می دهد، پس مریض شدن فرایندی است که در خلقت اتفاق می افتد و خوب شدن بیماری نیز مقدمات اسبابی دارد.
صدیق اورعی گفت: خود پزشک با این که به علم خود اعتقاد دارد اما برخی اوقات بیمار می شود، طبق همان فرمول ها عمل می کند یا گاهی برخی از بیماران خوب نمی شوند یا برخی زودتر از موعد بیماری شان خوب می شود؛ این ها بیشتر در حد طرح شبهه است و بعید است در باور افرادی که معتقد به این باورها هستند تغییری ایجاد شود؛ البته اگر کسی این باور را نداشته است، در حال حاضر وقت اعتقاد پیدا کردن به آن نیست و به باورهایی که تاکنون داشته است، عمل می کند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد یادآور شد: اما نکاتی که جنبه اجتماعی دارد، این است که افراد از لحاظ شکل گیری شخصیت، نوع تربیت و عادت رفتاری ای که در محیط اقتصادی و اجتماعی پیدا کرده اند، گوناگون شده و حال هر چه جامعه بسته تر و کوچک تر باشد، افراد به هم شبیه تر هستند و هر چه جامعه گسترده تر با منابع تربیتی متعددی باشد، افراد نیز متفاوت می شوند.
صدیق اورعی ادامه داد: ما نزدیک به هشت سال دچار جنگ تحمیلی بودیم و این جنگ با خرابی، حمله و تصرف سرزمین همراه بود؛ عده ای ایثار می کردند و به دفاع از همه می پرداختند، اما در همان زمان نیز بازار سیاه فروش کالای کوپنی در بازار آزاد به فراوانی وجود داشت و برخی به صورت واضح در همان زمان اوضاع اقتصادی شان تغییر کرد که این موارد چیزهای تازه ای نیست و به حالات افراد بستگی دارد.
وی در خصوص حس نوع دوستی در شرایط بحران، اضافه کرد: اگر افراد تمرین کنند که در شرایط بحران احساس نوع دوستی و رفتار اخلاقی داشته باشند، به کمک و همدلی می پردازند و اگر وسایلی در اختیار آنها قرار گیرد به صورت رایگان در اختیار دیگران قرار می دهند، اما برخی دیگر از این فرصت استفاده می کنند و بازار سیاه درست می کنند و به دلیل این است که افراد گوناگون شده اند؛ در شرایط خاص، جامعه های کوچک با فشارهای هنجاری و جامعه های بزرگ با تنوع تربیت باعث این اتفاقات می شوند، لذا هر دو این موارد در یک جامعه در کنار هم وجود دارد و دستورالعمل ساده ای برای تغییر و مانند یکدیگر شدن وجود ندارد.
حفظ آرامش و همدلی در شرایط بحرانی فعلی، سطح سلامت را افزایش می دهد
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص اپیدمی ویروس کرونا، اظهار کرد: البته یکی از فواید جانبی این اپیدمی ها این است که افراد متوجه می شوند، اگر دیگر افراد سالم بمانند آنان نیز سالم خواهند ماند، پس نمی توان خود را جدا کرد و سالم ماند. شرایط اپیدمی با دیگر شرایط متفاوت است؛ لذا در این دوران باید تمام افراد آرام، قوی، خوشحال و همدل باشند تا سطح سلامت افزایش پیدا کند.
صدیق اورعی اضافه کرد: در حال حاضر این اپیدمی جهانی شده است و افراد با بالاترین سطح درآمدهای مالی به کدام کشور می توانند فرار کنند که درگیر این بیماری نشوند؟ لذا شعار «امن ترین جا خانه شماست» بهترین است، اما آرامش بیشترین تاثیر را در افزایش ایمنی بدن و تاب آوری در تحمل این مشکل دارد، به همین دلیل این آرامش را تمام افراد جامعه باید داشته باشند تا توان افراد بالا رود و مشکل حل شود.
وی بیان کرد: بخشی از این آرامش از طریق ارتباط با دیگران و عزیزان منتقل می شود. اگر دستورات پزشکی این است که باید ایزوله ای طبیعی داشت که این مسأله باعث قطع ارتباط با نزدیکان و آشنایان می شود، به آرامش افراد ضربه می زند و تاب آوری را هم کاهش می دهد، باید برای حل این مسأله از راه های موثر مانند تماس تصویری دیجیتال استفاده کرد تا آرامش افزایش پیدا کند و توان تاب آوری افراد بالا رود.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: این موارد همدلی و سرمایه اجتماعی را نیز بالا می برد و افراد متوجه می شوند در بروز مشکلات تنها نیستند و فراموش نمیشوند، این توصیه ها در حفظ روابط اجتماعی، حفظ سرمایه اجتماعی و آثار روانی و جسمانی که به تبع آن به وجود می آید، تاثیر دارند.
صدیق اورعی در خصوص تجمع ها و مراسم دینی در شرایط بحران، متذکر شد: در حال حاضر مدیران بعد اجتماعی دینی درخواست تعطیلی اجتماعات مانند نماز جمعه و اعتکاف را داشته اند. ما گاهی واجبات دینی و گاهی مستحبات دینی داریم؛ نماز خواندن یکی از واجبات دینی است اما به جماعت خواندن آن جزء مستحبات دینی بوده و این مورد در علم فقه تزاحم است به معنی چیزهایی که با یکدیگر تلاقی می کنند و مانع هم می شوند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد مدعی شد: به عقیده من هر کس ممکن است بر اساس احساس شخصی خود فعالیتی را انجام دهد و یا این که فعالیت دینی او بر اساس یک احساس دینی شخصی باشد؛ این به معنای این نیست که این کارها بر اساس تعلیمات دین بوده است.
صدیق اورعی در خصوص برخی از رفتارهای غیرمتعارفی که توسط افرادی در اماکن دینی رخ می دهد، عنوان کرد: برخی از کارها نه عقلانی هستند نه دینی. برخی از کارها به این معنی نیست که پشتوانه دینی، اخلاقی، عقلانی و یا اجتماعی دارد و این برخلاف تمام این معیارها است که برخی نیز آن را انجام می دهند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: در این خصوص باید دید چه کسی این حرف را می زند. آیا مرجعیت دینی، علمی و معنوی دارد یا افراد عادت کرده اند به دلیل فرایندهای طولانی پیش آمده به حرفی بدون توجه به گوینده آن عمل کنند؟ این مسأله امری است که در جامعه ما پیدا شده و مانند دیگر ضعف های اجتماعی است؛ این ها اشکالات تربیتی و اخلاقی است تا این که یک ابهام در باورهای علمی و دینی باشد.
وی اضافه کرد: افرادی هستند که در روزهای شلوغ و یا عالمان درجه یک هر روز در ساعت خاصی به حرم می روند و با فاصله از ضریح حضرت زیارت می کنند، ممکن است این مساله احساس فردی و شخصی آن شخص باشد و به معنای این نیست که آموزش دین این گونه است.
اگر فرهنگ، اقتدار معنوی بر مخاطبان را از دست دهد، خودمختاری فرهنگی رخ می دهد
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان این مطلب که اگر فرهنگ، اقتدار معنوی بر مخاطبان را از دست بدهد، آنومی اجتماعی یا خودمختاری فرهنگی رخ می دهد، تشریح کرد: جامعه ما مشکل طولانی مدت آنومی دارد؛ لذا این خودمختاری های فرهنگی است و به معنی این نیست که این فرد یا فرد دیگری که با ادب و تکرار فراوان به حرم مراجعه و سعی می کند با امام رابطه معنوی داشته باشد بسیار متدین تر است، یا کاری که او انجام می دهد جزء توصیه های دینی است.
صدیق اورعی گفت: رفتاری که باعث آسیب به دیگران شود خود گناه محسوب می شود، به هر حال لمس ضریح مستحب است؛ اما نباید برای این کار به افراد دیگری ضرر رساند، این ها عادت هایی است که طبق خودمختاری فرهنگی در افراد پیدا شده است.
وی افزود: برخی فکر می کنند که برجسته کردن این تعارضات ناشی از آنومی فرهنگی است؛ در صورتی که در سال های گذشته نیز چنین رفتارها و دوگانگی هایی در افراد همیشه وجود داشته است. با این وجود همیشه افراد در ازدواج، طلاق، سر کار رفتن و یا نرفتن دچار خودمختاری فرهنگی می شوند و زمانی که فرهنگ در حال ضعیف شدن است، جلوه خود مختاری های فرهنگی بیشتر دیده می شود.
انتهای پیام
حجت الاسلام و المسلمین غلامرضا صدیق اورعی در گفت وگو با ایسنا در خصوص توصیه دین در شرایط بحران، اظهار کرد: در شرایط بحران فعلی باید طبق فرمول های اولویت، موارد دینی را اولویت بندی کرد و متولیان امور دینی در شرایط بحران باید امر واجب و امر مستحب را اولویت بندی کنند و حفظ سلامت را واجب اعلام کنند؛ نکته مهم این که آیت الله مکارم شیرازی پاسخ به یک استفتا را منتشر کردند که « اگر با سهل انگاری باعث شویم فردی بیمار شود و اگر بیمار فوت کند، فرد باید دیه را بپردازد و اگر فرد فوت نکرد باید تمام هزینه های بیمار توسط فرد مقصر پرداخت شود»، پس مستحب است که نمازهایمان را در مسجد و یا مسجد جامع شهر به جماعت بخوانیم؛ اما باید سلامت خود را حفظ کنیم و مراقب سلامت دیگران نیز باشیم.
وی افزود: در باورهای دینی ابهامی وجود ندارند و این طور نیست که مردم آن ها را فرا نگرفته باشند، البته ممکن است در شرایط اضطراب افراد برخی از موارد را فراموش کنند مانند فراموشی بسیاری از دانش آموزان در زمان کنکور که گزارش می دهند با وجود اینکه دروس را به طور کامل فرا گرفته بودند، اما در زمان امتحان موفق به پاسخ گویی نبودند.
صدیق اورعی بیان کرد: امکان دارد افراد در شرایط اضطرابی شدید نتوانند از اطلاعات دائمی خود استفاده کنند و اطلاعات را نیز فراموش کنند. یکی از مواردی که جزء باورهای دینی اسلام و تمام ادیان ابراهیمی بوده، این است که خداوند مدبر این عالم بوده و ما نیز یکی از مخلوقات خداوند هستیم و در چارچوب مدیریت عام الهی قرار داریم. مریضی، سلامت، تولد، مرگ و … از مواردی هستند که در تدبیر الهی وجود دارند؛ نکته دیگر اینکه اراده الهی به اراده خود از طریق اسباب تنفیذ می شود و این هم جزء مسلمات باورهای ادیان است.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: این موارد جزء خلقت خداوند و اراده الهی است؛ اما خداوند می تواند برای مثال آتشی که برای سوختن است را به دستور خود بر ابراهیم سرد کند؛ در نتیجه عواملی در خلقت وجود دارد که باعث بیماری می شوند.
صدیق اورعی عنوان کرد: ائمه نیز از این امر مصون نبودند و بیمار می شدند و در طی بیماری به مدیر اصلی توجه می کردند و طلب شفا می کردند و همچنین به دکتر و دارو مراجعه کرده تا بهبود پیدا کنند، لذا این بحث چیزی نیست که نصف آن دینی باشد و نصف دیگرش دینی نباشد و تناقضی ندارد.
وی تشریح کرد: ممکن است برخی این موارد را به عنوان شبهه دینی و ضد دینی مطرح کنند که اگر خدا شفا می دهد، نباید به دکتر مراجعه کرد یا این که چرا اصلا مریض می شویم؟ در کل اینگونه نیست، در قرآن از قول حضرت ابراهیم گفته شده است زمانی که من مریض می شوم خداوند شفا می دهد، پس مریض شدن فرایندی است که در خلقت اتفاق می افتد و خوب شدن بیماری نیز مقدمات اسبابی دارد.
صدیق اورعی گفت: خود پزشک با این که به علم خود اعتقاد دارد اما برخی اوقات بیمار می شود، طبق همان فرمول ها عمل می کند یا گاهی برخی از بیماران خوب نمی شوند یا برخی زودتر از موعد بیماری شان خوب می شود؛ این ها بیشتر در حد طرح شبهه است و بعید است در باور افرادی که معتقد به این باورها هستند تغییری ایجاد شود؛ البته اگر کسی این باور را نداشته است، در حال حاضر وقت اعتقاد پیدا کردن به آن نیست و به باورهایی که تاکنون داشته است، عمل می کند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد یادآور شد: اما نکاتی که جنبه اجتماعی دارد، این است که افراد از لحاظ شکل گیری شخصیت، نوع تربیت و عادت رفتاری ای که در محیط اقتصادی و اجتماعی پیدا کرده اند، گوناگون شده و حال هر چه جامعه بسته تر و کوچک تر باشد، افراد به هم شبیه تر هستند و هر چه جامعه گسترده تر با منابع تربیتی متعددی باشد، افراد نیز متفاوت می شوند.
صدیق اورعی ادامه داد: ما نزدیک به هشت سال دچار جنگ تحمیلی بودیم و این جنگ با خرابی، حمله و تصرف سرزمین همراه بود؛ عده ای ایثار می کردند و به دفاع از همه می پرداختند، اما در همان زمان نیز بازار سیاه فروش کالای کوپنی در بازار آزاد به فراوانی وجود داشت و برخی به صورت واضح در همان زمان اوضاع اقتصادی شان تغییر کرد که این موارد چیزهای تازه ای نیست و به حالات افراد بستگی دارد.
وی در خصوص حس نوع دوستی در شرایط بحران، اضافه کرد: اگر افراد تمرین کنند که در شرایط بحران احساس نوع دوستی و رفتار اخلاقی داشته باشند، به کمک و همدلی می پردازند و اگر وسایلی در اختیار آنها قرار گیرد به صورت رایگان در اختیار دیگران قرار می دهند، اما برخی دیگر از این فرصت استفاده می کنند و بازار سیاه درست می کنند و به دلیل این است که افراد گوناگون شده اند؛ در شرایط خاص، جامعه های کوچک با فشارهای هنجاری و جامعه های بزرگ با تنوع تربیت باعث این اتفاقات می شوند، لذا هر دو این موارد در یک جامعه در کنار هم وجود دارد و دستورالعمل ساده ای برای تغییر و مانند یکدیگر شدن وجود ندارد.
حفظ آرامش و همدلی در شرایط بحرانی فعلی، سطح سلامت را افزایش می دهد
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص اپیدمی ویروس کرونا، اظهار کرد: البته یکی از فواید جانبی این اپیدمی ها این است که افراد متوجه می شوند، اگر دیگر افراد سالم بمانند آنان نیز سالم خواهند ماند، پس نمی توان خود را جدا کرد و سالم ماند. شرایط اپیدمی با دیگر شرایط متفاوت است؛ لذا در این دوران باید تمام افراد آرام، قوی، خوشحال و همدل باشند تا سطح سلامت افزایش پیدا کند.
صدیق اورعی اضافه کرد: در حال حاضر این اپیدمی جهانی شده است و افراد با بالاترین سطح درآمدهای مالی به کدام کشور می توانند فرار کنند که درگیر این بیماری نشوند؟ لذا شعار «امن ترین جا خانه شماست» بهترین است، اما آرامش بیشترین تاثیر را در افزایش ایمنی بدن و تاب آوری در تحمل این مشکل دارد، به همین دلیل این آرامش را تمام افراد جامعه باید داشته باشند تا توان افراد بالا رود و مشکل حل شود.
وی بیان کرد: بخشی از این آرامش از طریق ارتباط با دیگران و عزیزان منتقل می شود. اگر دستورات پزشکی این است که باید ایزوله ای طبیعی داشت که این مسأله باعث قطع ارتباط با نزدیکان و آشنایان می شود، به آرامش افراد ضربه می زند و تاب آوری را هم کاهش می دهد، باید برای حل این مسأله از راه های موثر مانند تماس تصویری دیجیتال استفاده کرد تا آرامش افزایش پیدا کند و توان تاب آوری افراد بالا رود.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه داد: این موارد همدلی و سرمایه اجتماعی را نیز بالا می برد و افراد متوجه می شوند در بروز مشکلات تنها نیستند و فراموش نمیشوند، این توصیه ها در حفظ روابط اجتماعی، حفظ سرمایه اجتماعی و آثار روانی و جسمانی که به تبع آن به وجود می آید، تاثیر دارند.
صدیق اورعی در خصوص تجمع ها و مراسم دینی در شرایط بحران، متذکر شد: در حال حاضر مدیران بعد اجتماعی دینی درخواست تعطیلی اجتماعات مانند نماز جمعه و اعتکاف را داشته اند. ما گاهی واجبات دینی و گاهی مستحبات دینی داریم؛ نماز خواندن یکی از واجبات دینی است اما به جماعت خواندن آن جزء مستحبات دینی بوده و این مورد در علم فقه تزاحم است به معنی چیزهایی که با یکدیگر تلاقی می کنند و مانع هم می شوند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد مدعی شد: به عقیده من هر کس ممکن است بر اساس احساس شخصی خود فعالیتی را انجام دهد و یا این که فعالیت دینی او بر اساس یک احساس دینی شخصی باشد؛ این به معنای این نیست که این کارها بر اساس تعلیمات دین بوده است.
صدیق اورعی در خصوص برخی از رفتارهای غیرمتعارفی که توسط افرادی در اماکن دینی رخ می دهد، عنوان کرد: برخی از کارها نه عقلانی هستند نه دینی. برخی از کارها به این معنی نیست که پشتوانه دینی، اخلاقی، عقلانی و یا اجتماعی دارد و این برخلاف تمام این معیارها است که برخی نیز آن را انجام می دهند.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: در این خصوص باید دید چه کسی این حرف را می زند. آیا مرجعیت دینی، علمی و معنوی دارد یا افراد عادت کرده اند به دلیل فرایندهای طولانی پیش آمده به حرفی بدون توجه به گوینده آن عمل کنند؟ این مسأله امری است که در جامعه ما پیدا شده و مانند دیگر ضعف های اجتماعی است؛ این ها اشکالات تربیتی و اخلاقی است تا این که یک ابهام در باورهای علمی و دینی باشد.
وی اضافه کرد: افرادی هستند که در روزهای شلوغ و یا عالمان درجه یک هر روز در ساعت خاصی به حرم می روند و با فاصله از ضریح حضرت زیارت می کنند، ممکن است این مساله احساس فردی و شخصی آن شخص باشد و به معنای این نیست که آموزش دین این گونه است.
اگر فرهنگ، اقتدار معنوی بر مخاطبان را از دست دهد، خودمختاری فرهنگی رخ می دهد
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان این مطلب که اگر فرهنگ، اقتدار معنوی بر مخاطبان را از دست بدهد، آنومی اجتماعی یا خودمختاری فرهنگی رخ می دهد، تشریح کرد: جامعه ما مشکل طولانی مدت آنومی دارد؛ لذا این خودمختاری های فرهنگی است و به معنی این نیست که این فرد یا فرد دیگری که با ادب و تکرار فراوان به حرم مراجعه و سعی می کند با امام رابطه معنوی داشته باشد بسیار متدین تر است، یا کاری که او انجام می دهد جزء توصیه های دینی است.
صدیق اورعی گفت: رفتاری که باعث آسیب به دیگران شود خود گناه محسوب می شود، به هر حال لمس ضریح مستحب است؛ اما نباید برای این کار به افراد دیگری ضرر رساند، این ها عادت هایی است که طبق خودمختاری فرهنگی در افراد پیدا شده است.
وی افزود: برخی فکر می کنند که برجسته کردن این تعارضات ناشی از آنومی فرهنگی است؛ در صورتی که در سال های گذشته نیز چنین رفتارها و دوگانگی هایی در افراد همیشه وجود داشته است. با این وجود همیشه افراد در ازدواج، طلاق، سر کار رفتن و یا نرفتن دچار خودمختاری فرهنگی می شوند و زمانی که فرهنگ در حال ضعیف شدن است، جلوه خود مختاری های فرهنگی بیشتر دیده می شود.
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «اولویت بندی مسائل دینی در شرایط بحران / «امن ترین جا، خانه شماست» بهترین شعار در شرایط فعلی است» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.