به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، موهای سفیدشان را که ببینی می توانی صفحه به صفحه تجربه و سختی های زندگی را ورق بزنی، موهای سفیدی که هرکدام برگرفته قصه ای از غصه های زندگی است، موهای سفید پدران و مادرانی که سوی کم چشمانشان نویدبخش زندگی جوانان و چین های پیشانی آن ها صفحه مرارت های روزگار است.

چه بسیار هستند پدران و مادرانی که دست های پینه بسته آن ها جغرافیای دردهای فرزندانشان بوده و حال این دعای پدر و مادری است که از سوی خانه سالمندان فرزندان خود را شرمنده می کند، مادری که با اشک از سختی بزرگ کردن ۵ فرزند خود در یک خانه ۵۰ متری می گوید و حال از چشم انتظاری برای فرزندان خود و پر شدن لحظه های تنهایی اش در اتاقی از خانه سالمندان گله می کند.

ساز درد هر کدام یک صدایی دارد، صدایی که تلفیق خنده و گریه و خسته از بی مهری ها بوده ولی همچنان با این وجود گنجینه ای بزرگ از تجربه ها و ناکامی هاست. سالمندان گنج رنج های روزگاری هستند که پایشان از درس های زندگی می لنگد و دست های لرزانشان نمایانگر آموزه های زندگی است.

انتهای پیام/۱۶۷/ش