مرکب امام در سرزمینی توقف کرد. امام نام سرزمین را جویا شد. زهیر اسامی مختلف آنجا را ذکر کرد، اما حضرت هر بار می فرمودند: «آیا نام دیگری هم دارد.» تا این که گفتند: «کربلا». سپس فرمود: «اعوذ بالله من الکرب و البلاء».

به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس، همزمان با فرارسیدن ماه محرم، بسته جامع محتوایی شامل مقتل و اشعار ویژه مصیبت، نوحه، واحد، دو دمه و شور به مناسبت هرروز این ماه شریف، ارائه خواهد شد.

دومین شب ماه محرم در هیأت های مذهبی به عزاداری با موضوع ورود کاروان سیدالشهدا(ع) به کربلا پرداخته می شود.

براساس این گزارش، در زیر خلاصه ای از مقتل صحیح پیرامون این واقعه ارائه می شود:

پس از آن که حر نامه ابن زیاد را مبنی بر سخت گرفتن بر امام و سکنی دادن ایشان در زمینی خشک و بی آب و علف دریافت کرد، بر امام سخت گرفتند. زهیر گفت: تا عده ای قلیلند با ایشان بجنگیم، اما امام فرمود: ما هرگز جنگ را آغاز نمی کنیم تا اینکه مرکب امام در نقطه ای مشخص از حرکت باز ایستاد. حضرت نام آن محل را پرسید.

جناب زهیر اسامی مختلف آنجا را اعم از طف، قاضریه و نینوا ذکر کرد، اما حضرت هر بار می فرمودند: «آیا نام دیگری هم دارد.» تا این که گفتند: «کربلا». سپس فرمود: «اعوذ بالله من الکرب و البلاء» و فرمود: همین جا توقف کنید و بار بگشایید که این سرزمین، خوابگاه شتران ما و محل قبور ما خواهد بود؛ همانجایی که جدم رسول الله (ص) به من فرمود و وعده داد.

حضرت مشتی از خاک کربلا برداشت و بو کرد و با خاکی که همراه داشت، مقایسه کرد. آنگاه فرمود: این همان خاک است که ام سلمه گفت: جبرئیل نزد رسول خدا بود و تو هم بودی. پس گریستی. پیامبر فرمود: فرزندم را رها کن. بعد، شما را در دامان خود نشاند. جبرئیل گفت: او را دوست داری؟ پیامبر فرمود: آری. گفت: امت تو او را خواهند کشت و اگر می خواهی قتلگاهش را نشانت دهم. پیامبر فرمود: آری. پس زمین کربلا را نشان داد و جبرئیل مقداری خاک آنجا را به پیامبر(ص) داد.

آنگاه تمام یاران و اهل بیت (ع) خود را جمع کرد. به آنان نگاه می کرد و می گریست. آنگونه که با گریه امام، تمام یارانش گریان شدند. سپس امام فرمود: خدایا! ما اهل بیت پیامبر توییم که از حرم جدمان اخراج و طرد شده ایم و بنی امیه به ما تعدی کرد. خدایا! حق ما را بستان و ما را بر کافران پیروزساز. سپس فرمود خیمه ها را برپا کنند؛ خیمه زنان در میان خیمه ها و خیمه بنی هاشم در اطراف. سپس امام حسین (ع) برای لشکریان خطبه ای خواند و نصیحت کرد.

حضرت ام کلثوم عرض کرد: ای برادر! احساس عجیبی در این سرزمین دارم و اندوه زیادی بر دلم سایه افکنده است. امام، خواهر خود را تسلی داد.

برخی گفته اند امام برای عده ای که همراهش بودند، خطبه خواند و فرمود: آن روز که از مدینه و مکه با من آمدید، تصور بر این بود که کوفیان از ما حمایت می کنند، اما بدانید که از ما حمایت نمی کنند و تصمیم بر قتل من و اسارت اهل بیتم دارند. نیرنگ در فرهنگ ما اهل بیت(ع) نیست و خواستم مطلع باشید. هرکس از این سفر کراهت دارد، می تواند برگردد و از تاریکی شب استفاده کند. جدم فرمود: ولدی الحسین قتیل بطف کربلا غریبا وحیدا عطشانا فمن نصره فقد نصرنی و نصر ولده القائم و لو نصرنا بک نه فهو فی حزبنا یوم القیامه.

عده ای نوشته اند: زهیر، بریر، نافع بن هلال و … برخاستند و اظهار وفاداری کردند.

بعضی مورخان از قول سکینه بنت الحسین نقل می کنند که سخن امام که به اینجا رسید، مردم گروه گروه پراکنده شدند و امام را ترک کردند. اشک بر چهره ام نشست و به تنهایی پدرم گریه کردم. به سمت خیمه زنان برگشتم و چون عمه ام ام کلثوم مرا دید، گفت: چرا اینگونه گریانی. شرح ما وقع گفتم. ناله عمه ام بلند شد: واجدا، واعلیا، واحسنا، واحسینا، وا قله ناصراه أین الخلاص من الأعداء

امام در حالی که گریه می کردند، آمدند و خواهر را تسلی دادند و فرمودند: خواهرم! چاره ای نیست و باید تسلیم امر خدا بود. من حجت را بر مردم تمام کردم و ایشان جز قتل من به چیزی نیندیشند و این همان است که جدم به من خبر داده است. شما ناچار باید کشته مرا بر خاک و خون نظاره کنید؛ ولیکن وصیت می کنم شما را به صبر و بردباری.

منابع:

بحارالانوار/ مجلسی/ ج۴۴

لهوف/ سید بن طاووس

مقتل الحسین/ مقرم

ارشاد/ شیخ مفید

وقایع الایام/ خیابانی

عوالم/ بحرانی

در ادامه به ارائه بسته اشعار به مناسبت شب دوم محرم که برای ورود کاروان سیدالشهدا(ع) به کربلا عزاداری می شود، می پردازیم:

شعر / محمد قاسمی

کاروانی آمده

کهکشانی در زمینی آسمانی آمده

خاک می بالد به خویش

چون به خیر مقدم عرش آشیانی آمده

وای! پیش چشم ها

سایه سنگین و شوم ساربانی آمده

آه مقتل شد بلند

ناله زد که موقع مرثیه خوانی آمده

در پی این قافله

بانویی از شهر پیغمبر، کمانی آمده

وارث یاس بهشت

سوی دشت لاله های ارغوانی آمده

میهمان کوفه! نه

او در این صحرا به قصد میزبانی آمده

پیر عشاق جهان

با سری سرشار از شور جوانی آمده

جان جمع پنج تن

تا بماند دین برای جانفشانی آمده

خاک را بوید به مشت

چون در این وادی به دنبال نشانی آمده

کربلا خوشحال باش

تا که آبادی ببینی در تو بانی آمده

چشم هایت را ببند

سر به زیر انداز چون زهرای ثانی آمده

از چه رو آشفته است

گر عنان گیرش برای هم عنانی آمده

این طرف جانانه ها

در مقابل لشکری قدار و جانی آمده

این چگونه دعوتی ست؟

حر، چرا پس با سپاهی آنچنانی آمده

دست در دست کمان

تیر پشت تیر با قصد تبانی آمده

نوحه / میثم مومنی نژاد

بند اول

غم به مهمانی دل رسیده

کاروانی به منزل رسیده

حاجیان این منای حسین است

کعبه در کربلای حسین است

السلام السلام ای حسین جان

بند دوم

آسمان ماه و مه پاره آمد

غنچه ای بین گهواره آمد

داغ سه شعبه گردیده احساس

بر گلوی علی، چشم عباس

السلام السلام ای حسین جان

بند سوم

نیزه بوسد همین جا سری را

ساربان دزدد انگشتری را

آتش کین کجا وادی طور

نعل تازه کجا سوره نور

السلام السلام ای حسین جان

زمینه / سجاد محمدی

بند اول

دلشوره دارن ماه و ستاره

ابر غریبی بارون میباره

با همن حسین و زینب همیشه

نمیشه جدا بمونن نمیشه

دل همه شبیه شب تار گرفته

رکاب خواهرش رو علمدار گرفته

بند دوم

پاشو ابالفضل حالم خرابه

خیمه به پا کن اصغر بخوابه

میبینی که اشک چشماش روونه

نذاری رباب تو آفتاب بمونه

یکی بره برای رباب آب بیاره

تو گهواره یکی اصغرم رو بذاره

بند سوم

داری میبینی ، ابر بهارم

خیلی دعا کن ، طاقت بیارم

میبینی که نیزه دارا نشستن

میبینی کمر به قتل توبستن

اگه بره سر تو رو نیزه می میرم

اگه بری تو گودال من آتیش میگیرم

زمزمه / محمد رسولی

بند اول

عجب سرزمینی

چه دشت بلایی

پیچیده برادر

شمیم جدایی

هاهنا کربلا

ببین دخترا رو پر از دلهرن

بچه ها تشنه ان

چه خوبه هنوز مشکا از آب پرن

تو همین سرزمین

سرتو داداش از قفا میبرن

میری و بعد تو

زن و بچت اینجا کتک میخورن

بند دوم

بمون ای اباالفضل

کنارم همیشه

میدونی یه لحظه

نباشی چی میشه

وای حرم معجرم

شده حال من حال آواره ای

وای رباب بعد تو

نه شیرخواره داره نه گهواره ای

وای برا دخترا

نه گوشی میمونه نه گوشواره ای

ده شب بعد از این

حجابم میشه چادر پاره ای

واحد تک حماسی / علی صالحی

بند اول

کل خیر فی باب الحسین

صلی علی اصحاب الحسین

کربلا کربلا کربلا

اللهم ارزقنا بالحسین

بی نظیری ، عالم گیری

نعم المولی و نعم النصیری

بند دوم

پایتخت ولا کربلا

وادی ابتلا کربلا

ای جنت الاعلی کربلا

السلام علی کربلا

خوش نشانی ، جاویدانی

ارض مقدس عرش الرحمانی

بند سوم

مستم مستم مستم از حرم

من بهشتی هستم از حرم

جان می دهم روزی که دمی

جدا گردد دستم از حرم

این اصول است ، بی افول است

تحت قبه دعاها مقبول است

دو دمه

آمده در، دشت جنون

خیمه زده قافله فاطمیون

حسین جان حسین جان

تا به سما، رفته کنون

پرچم یا فاطمه ی فاطمیون

حسین جان حسین جان

انتهای پیام/