حجت الاسلام ناصر خلج استاد سطح عالی حوزه علمیه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم با طرح این بحث که باید در بلایا احساس نیازمان به خداوند و خوبان درگاهش بیشتر از گذشته شود، به طرح این مسئله پرداخت که اساسا دنیا محل لذت دائمی نیست بلکه خداوند آن را با بلاها آمیخته است تا انسانها مسیر رشد را طی کنند. بنابراین تفکرمان را باید نسبت به نشئه دنیا اصلاح کنیم.

وی همچنین یکی از ابزارهای مهم در برابر بلایا را توسل به خوبان درگاه الهی و در این زمان، امام عصر (عج) معرفی کرد که ریشه در باورهای شیعی و ایرانی مان دارد و باید آن را تقویت کرد؛ هرچند به اعتقاد این استاد حوزه علمیه، کسانی که بدون وسیله نزد خدا می روند در واقع بهره کمی از محبت های الهی دارند و این سنت خداست که از ابتدای خلقت بشر قرار داده است.

مشروح این مطلب را در ادامه می خوانید:

ما باید نگرش مان نسبت به دنیا را اصلاح کنیم. دنیا جای لذت و آرامش مطلق نیست بلکه آمیخته به بلا و مصیبت هاست تا انسان ها به کمال رشد خود دست یابند. در واقع دنیا بهترین عرصه برای رشد کمالی انسان است و این رشد برای عموم افراد جز در ابتلائات حاصل نمی شود. امیرالمؤمنین علیه السلام در تعبیری راجع به دنیا فرمود «دار بالبلاء محفوفة» یعنی سرتاسر دنیا را بلا در بر گرفته است. محفوف یعنی مثل انگشتری در مشت انسان است که دست آن را در بر گرفته است. بنابراین خواه ناخواه گرفتاری هایی ایجاد می شود. گاهی انسان گرفتار اعمال خود و گاهی گرفتار ترفندها و سهل انگاری دیگران می شود؛ در چنین شرایطی قرآن می فرماید دست به توسل بر دارید.

اهمیت توسل به خوبان درگاه الهی مسئله ای است که در داستان های قرآنی تصریح شده است. زمانی که برادران یوسف نبی علیه السلام دست شان در قبال ماجرای برادرشان رو می شود، بسوی یعقوب نبی می آیند و ایشان را وسیله استغفار خود نزد خداوند قرار می دهند. خداوند این ماجرا را در آیه۹۷ این سوره می آورد و می فرماید «قالوا یا أبانا استغفر لنا ذنوبنا إنا کنا خاطئین؛ گفتند: ای پدر، برای گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم.» در قبال این ماجرا پدرشان فرمود «قال سوف أستغفر لکم ربی إنه هو الغفور الرحیم؛ به زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می خواهم، که او همانا آمرزنده مهربان است.»

یا در آیه۶۴ سوره نساء خداوند اطرافیان پیامبر صلی الله علیه و آله را دعوت به واسطه قرار دادن پیامبر نسبت به آمرزش گناهانشان می کند: «و لو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاؤک فاستغفروا الله و استغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما؛ اگر آنان وقتی به خود ستم کرده بودند، پیش تو می آمدند و از خدا آمرزش می خواستند و پیامبر [نیز] برای آنان طلب آمرزش می کرد، قطعا خدا را توبه پذیر مهربان می یافتند.»

بنابراین توسل به خوبان درگاه الهی آموزه ای قرآنی و دعوتی الهی است. کسانی که بدون وسیله نزد خدا می روند بهره کمی از محبت های الهی دارند. این سنت خداست که از ابتدای خلقت بشر قرار داده است. حتی آدم علیه السلام زمانی که آن خطا را مرتکب می شود، توسط کلماتی که به ایشان القاء شده بود توبه داده شد که بر اساس روایات مان، کلماتی منسوب به برترین خوبان درگاه الهی یعنی پنج تن آل عبا بود.

با جمع بندی روایات می توان گفت مهم ترین قسم توسل، نسبت به وجود مقدس پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل بیت ایشان است. در آیه۳۵ سوره مائده خداوند می فرماید «یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله و ابتغوا إلیه الوسیلة؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید؛ و به او [توسل و] تقرب جویید». امیرالمؤمنین علیه السلام ذیل این آیه فرمود أنا وسیلته و أنا و ولدی ذریته؛ من وسیله خداوند هستم؛ من و فرزندانم از ذریه ام.

اما در عصر حاضر که در دوران غیبت امام عصر عجل الله تعالی فرجه به سر می بریم، لزوم توسل به آن حضرت بیشتر احساس می شود. هرچند سایر عترت هر کدام وسیله های الهی هستند، اما نباید از امامی که خداوند بالا سرمان قرار داده غافل شویم. ما باید جامعه را به این تفکر سوق می دادیم که کلید حل تمام مشکلات در دستان امام عصر است؛ همان تفکر قرآنی که امام راحل دنبال کردند و از این روست که به توفیقات عظیمی دست یافتند.

یکی از ثمرات توسل به درگاه این انوار مقدس سوای از رفع حاجات، زنده دلی و امید به آینده است؛ چرا که ماهیت یاد و ذکر این انوار مقدس دارای خاصیت معنوی بالایی است. در قسمت هایی از دعای عهد می خوانیم: «و اعمر اللهم به بلادک، و أحی به عبادک؛ خداوندا سرزمین های خود را به واسطه او آباد کن و بندگانت را توسط او احیاء کن». این نکته ضروری است که ما نباید به خود عادت دهیم صرفا در سختی ها و ابتلائات به درگاه خداوند و اهل بیت (علیهم السلام) توسل کنیم بلکه در هر شرایطی باید ارتباط خود را حفظ کنیم.

انتهای پیام/