به گزارش حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، یادمان هنرمند فقید، کاوه دیلمی خواننده و از شاگردان برجسته استاد بنان شامگاه شنبه ۱۴ اردیبهشت ماه با حضور پریدخت بنان همسر استاد و جمعی از اهالی فرهنگ و هنر و اعضای خانه موسیقی در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

در ابتدای مراسم سید عباس سجادی، مدیرعامل بنیاد آفرینشهای نیاوران با حضور در جایگاه گفت: مرگ کاوه دیلمی برای من یادآور شعر «مرگ قو» از دکتر مهدی حمیدی بود. «شنیدم که، چون قوی زیبا بمیرد/ فریبنده زاد و فریبا بمیرد»

وی افزود: «مطمئنا مرگ کاوه دیلمی که چند سالی را نیز با بیماری گذراند، مرگ عاشقانه ای بود. کاوه دیلمی هنرمندی بزرگ و واقعی بود. هنرمندان واقعی هیچ گاه مترصد ارتزاق از راه هنر نیستند. هنرمندان حقیقی با هنر خود عشق ورزی میکنند و عشق میپراکنند»

سجادی کاوه دیلمی را یکی از هنرمندان راستین دانست که هنرش را عاشقانه ادامه داد و افزود: هنگامی که صدای کاوه دیلمی را که به حق بنان گونه بود، میشنوم یاد این بیت از حسین منزوی، شاعر و غزلسرای برجسته و بی بدیل غزل معاصر که در واژه سازی و ترکیب سازی استاد بود میافتم: «دو چشم داشت دو سبزآبی بلاتکلیف/ که بر دو راهی دریا چمن مردد بود» صدای کاوه دیلمی به اعتقاد من صدایی دریاچمن بود. هم آرامش دریا را داشت و هم سرسبزی چمن را.

سجادی در پایان سخنان خود ضمن طلب آرامش برای روح کاوه دیلمی از خانه موسیقی که برگزاری این مراسم به همت آن ها میسر شده بود، قدردانی کرد.

پس از سخنان سجادی، حمیدرضا نوربخش، مدیر عامل خانه موسیقی با ذکر این مطلب که این جمعی که امروز گرد هم آمده است گرچه از نظر کیفی بسیار با ارزش است، اما بیش از هر وقت دیگری نشانگر غربت موسیقی اصیل ایرانی است، ابراز داشت: ما امروز بیش از هر وقت دیگری به امثال کاوه دیلمی نیاز داریم، اما او ما را تنها گذاشت و رفت. امروز با هزاران تاسف باید برای خیلی ها توضیح دهیم که کاوه دیلمی که بود. وقتی عنوان کردیم که قصد داریم برای این خواننده پیشکسوت و صاحب منزلت بزرگداشتی برگزار کنیم، بسیاری پرسیدند که او که بود و آثارش چه بود و حتی با نام او هم آشنا نیستند. این از تأثر ها و تاسفهای ماست که در روزگار عجیبی به سر میبریم. بار ها و بار ها این مطلب را گفتهام که امروز متاسفانه موسیقی اصیل ما در بن بست به سر میبرد. امروز جانمایه و اصل و اساس و عصاره موسیقی ایرانی که تبلور آن در ساز و آواز است بسیار کم فروغ ظهور و بروز دارد.

نوربخش همچنین در بخشی دیگر از صحبت هایش با اشاره به سابقه آشنایی خود با دیلمی از اواسط دهه ۶۰ گفت: در سالهای دهه ۶۰ دیلمی را در منزل زنده یاد احمد عبادی دیدم. من جذب شخصیت او و هنرش شدم. کار های او را دوست داشتم و همواره حسرت میخورم که چرا دیلمی بیشتر کار نکرد. شیوه او در خوانندگی کاملا تداومبخش موسیقی و آواز استاد یگانه آواز ایران غلامحسین بنان بود.»

در ادامه مراسم یادمان کاوه دیلمی، بهرام دهقانیار، موسیقیدان و آهنگسازی ضمن اجرای تکنوازی پیانو درباره کاوه دیلمی گفت: «کاوه دیلمی هم آدم هنرمندی بود و هم با شخصیت. دیلمی در کارش هم توانا بود.»

پس از تکنوازی پیانو نوبت به سخنرانی محمد سریر، عضو شورای عالی خانه موسیقی رسید. سریر نیز در ابتدای صحبت های خود با ذکر این مطلب که مراسم امروز همچون شخصیت خود کاوه دیلمی درویشانه برگزار میشود، افزود: دیلمی نمیخواست درباره تاثیر خود بر موسیقی سر و صدا کند. دوست داشت در آرامش کار کند. کاوه دیلمی در واقع هنرمند ارجمندی بود. هنرمندان عرصه موسیقی میدانند که ایجاد خلاقیت در کنار یادگیری جان مایه موسیقی بسیار دشوار است و افراد کمی به این جایگاه رسیدند. دیلمی توانست بدون سر و صدا به این مرحله برسد. او موسیقی دستگاهی و گوشهها را میشناخت و خلاقیت هم داشت. دیلمی دارای ادراک درونی نسبت به موسیقی بود. ادراکی که در واقع در سنین بالا به تبلور میرسد. ما متأسفیم که او را از دست دادیم، چون او در واقع در شروع بود. همیشه آرام بود و تواضع و خشوع داشت. او توانایی شخصی داشت و در روح مخاطب تاثیر میگذاشت.»

سریر در ادامه اظهار داشت: «ما با خلأ در موسیقی ردیفی دستگاهی رو به رویم و بزرگان و پایهگذاران این موسیقی ما را ترک میکنند و ما میبینیم که صحنه خالی شده است. دلم می خواست دیلمی ما را تنها نمیگذاشت. آرزویم این بود که او هنرش را به عدهای از مشتاقان تعلیم می داد. پشتوانه موسیقی ما امروز دارد از دست می رود و خلاقیتهایی که پایههای موسیقی را محکم میکند بسیار کم و تقریبا نادر شده است. دیلمی یکی از ستونهای موسیقی ما بود که جایش خالی است.»

در ادامه این برنامه کلیپی از سخنان حسین علیزاده آهنگساز و نوازنده نام آشنای کشور در خصوص کاوه دیلمی پخش شد. علیزاده در بخشی از صحبت هایش با ذکر این مطلب که به ندرت می شود کسی را پیدا کرد که به شیوه استاد بنان کار کرده باشد، افزود: اگر کسی شبیه کاوه دیلیمی در موسیقی ایرانی وجود داشت که ظرایف شیوه استاد بنان را به خوبی درک کرده باشد قطعا بسیار ادعا داشت. در حالی که دیلمی این گونه نبود. دیلمی شیوه بنان را به خوبی اجرا می کرد من خاطرات بسیاری با کاوه دیلمی داشتم.

گفتنی است؛ کاوه دیلمی در سال ۱۳۱۹ در رشت متولد شد. پس از پایان دبیرستان به جهت ادامه تحصیل به انگلستان سفر کرد و در مقطع لیسانس رشته مدیریت فارغ التحصیل شد. او در سال ۱۳۵۴ به ایران بازگشت و به فراگیری موسیقی روی آورد. وی ساز «تار» را نزد «هوشنگ ظریف» آغاز کرد و در ادامه از آموزش های «احمد عبادی» بهره برد. او آموزش آواز ایرانی را نزد «غلامحسین بنان» آموخت. نخستین اثر او «یاد یار مهربان» به یاد «بنان» با آهنگسازی «فرهاد فخرالدینی» عرضه شده است. کاوه دیلمی ۱۰ بهمن ۱۳۹۷ در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

انتهای پیام/