به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ادعیه و زیارت نامه های منسوب به اهل بیت وحی علیهم السلام از مهم ترین منابع جهت درک معارف حقه ی الهی و دریافت تبیین های رفتاری و اخلاقی است، چرا که کلام معصومین علیهم السلام متصل به وحی و رفتار این انوار مقدس طبق مشیت الهی است. حال که در ماه مبارک رمضان قرار داریم، با مروری بر فرازهایی از دعای ۴۴ صحیفه سجادیه (ع) درباره «دعا به وقت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان» به برخی از مراقبت های این ماه پر عظمت می پردازیم.

در فرازهایی از این دعای شریف می خوانیم:

اللهم صل علی محمد و آله و ألهمنا معرفة فضله و إجلال حرمته و التحفظ مما حظرت فیه و أعنا علی صیامه بکف الجوارح عن معاصیک و استعمالها فیه بما یرضیک حتی لا نصغی بأسماعنا إلی لغو و لا نسرع بأبصارنا إلی لهو

یعنی خدایا، بر محمد و آلش درود فرست و شناخت برتری این ماه و بزرگداشت احترامش را و خودداری از آنچه که در این ماه ممنوع کردی، به ما الهام فرما و ما را به روزه داشتن این ماه و حفظ جوارح مان از گناهانت و به کار گرفتن آن ها در آنچه که تو را خشنود می کند، یاری ده؛ تا با گوشمان به گفتار لغو گوش نکنیم و با چشممان به تماشای لهو نشتابیم.

امام سجاد علیه السلام ابتدای این فراز را با صلوات بر محمد و آل او آغاز می کنند تا مدخلی برای اجابت دعا باشد. امام در ابتدا از خداوند درخواست می کنند دو چیز را به ما الهام کند: معرفت نسبت به فضیلت این ماه و تجلیل و بزرگداشت حرمت ماه رمضان.

اما از جمله فضائل ماه مبارک رمضان که نیاز است به آن معرفت یابیم، آیه ی ۱۸۶ سوره ی بقره است، آنجا که فرمود «و إذا سألک عبادی عنی فإنی قریب أجیب دعوة الداع إذا دعان فلیستجیبوا لی و لیؤمنوا بی لعلهم یرشدون» یعنی «و هرگاه بندگان من، از تو در باره من بپرسند، [بگو] من بسیار نزدیکم، و دعای دعاکننده را -به هنگامی که مرا بخواند- اجابت می کنم، پس [آنان] باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند، باشد که رشد یابند.» این آیه درست در سیاق مربوط به آیات رمضان است و این معرفت را به ما تفهیم می کند که خداوند در ماه رمضان شرایط قرب به آستان خود را سهل تر و در دسترس تر نسبت به سایر ماه های سال قرار می دهد تا زمینه ی لازم برای استجابت دعا و اجابت دعوت الهی و ایمان به او مهیاتر شود و به این ترتیب رشد معنوی حاصل شود.

نکته ی قابل توجه این است که قرب به پیامبر صلی الله علیه و آله و قرب به عترت مساوی به قرب خداست و بلکه باید گفت خداوند مسیر قرب به خود را از طریق این انوار مقدس قرار داده است، همچنان که در فرازی از زیارت عاشورا می خوانیم «یا أبا عبد الله إنی أتقرب إلی الله تعالی و إلی رسوله و إلی أمیر المؤمنین و إلی فاطمة و إلی الحسن و إلیک بموالاتک»؛ یعنی ای اباعبدالله، من به سوی خداوند متعال و رسولش و امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) به واسطه ی موالات و دوستی با تو تقرب می جویم. یا در ادعیه و زیارتنامه ها می خوانیم «اللهم إنی أتقرب إلیک بمحمد رسولک و نبیک و بوصیه علی ولیک و بالأئمة من ولده الطاهرین»؛ یعنی خدایا من به تو تقرب می جویم به واسطه ی محمد، رسول و نبی ات و به واسطه ی علی، ولی ات و به واسطه ی ائمه از فرزندان طاهر او.

فضیلت دیگر ماه رمضان، در فرازهایی از خطبه ی رسول خدا صلی الله علیه و آله است که آن را امیرالمؤمنین علیه السلام نقل می کند. حضرت در قسمت هایی از این خطبه می فرماید: «شهر هو عند الله أفضل الشهور و أیامه أفضل الأیام و لیالیه أفضل اللیالی و ساعاته أفضل الساعات هو شهر دعیتم فیه إلی ضیافة الله و جعلتم فیه من أهل کرامة الله أنفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عبادة و عملکم فیه مقبول و دعاؤکم فیه مستجاب»؛ یعنی ماهی است که نزد خدا برترین ماه ها و روزهای آن برترین روزها و شب های آن برترین شب ها و ساعات آن برترین ساعت هاست؛ آن، ماهی است که که به ضیافت الله دعوت شدید و در این ماه از اهل کرامت الله قرار داده شدید؛ نفس های شما در آن تسبیح و خواب شما در آن عبادت و علمتان مقبول و دعایتان مستجاب است.

دیگر فضیلت ماه رمضان را در بخش هایی از دعای «یا علی یا عظیم» که از ادعیه ی روزانه این ماه است، مشاهده می کنیم، آنجا که می فرماید «هذا شهر عظمته و کرمته و شرفته و فضلته علی الشهور و هو الشهر الذی فرضت صیامه علی و هو شهر رمضان الذی أنزلت فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان و جعلت فیه لیلة القدر و جعلتها خیرا»؛ یعنی ماهی است که از لحاظ عظمت، کرامت، شرافت و فضیلت نسبت به سایر ماه ها فضیلت دادی و آن ماهی است که روزه را بر من واجب کردی، و آن ماه رمضان است که ۱- قرآن را در آن نازل کردی تا برای مردم هدایت و بیناتی از هدایت و فرقان باشد. ۲- شب قدر را در این ماه قرار دادی. بنابراین نزول قرآن و قرارگیری شب قدر در این ماه از فضیلت های ماه مبارک رمضان است.

انتهای پیام/