وندال ها به گوردخمه ی دو هزارساله ی معروف به چشمه پارسه (تخت جمشید) در مرودشت هم رحم نکردند و به بخش هایی از آن دست اندازی کرده اند. حالا رنگ های سیاه و سفید و قرمز ورودی این بنای ارزشمند را رنگی کرده است.

سیاوش آریا – کنشگر میراث فرهنگی استان فارس – در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به یادگاری نویسی های انجام شده با رنگ روی دیواره های گوردخمه ی تخت جمشید به عنوان محوطه ای که اسفند ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ثبت شده است، بیان می کند: از سوی دیگر حضور معتادها و بی خانم ها در کنار این محوطه و روشن کردن آتش و باقی ماندن خاکستر آن در داخل، کنار و اطراف این گوردخمه، چهره ی زشتی را از این محوطه به نمایش گذاشته است.

او با بیان این که بی مهری ها به این محوطه ی تاریخی حدود دو هزار ساله، فقط مربوط به وندالیسم و حضور معتادان نمی شود، از وجود زباله در اطراف این محوطه ی تاریخی که به تنهایی چهره ی زشتی را برای آن به نمایش گذاشته، خبر می دهد و می گوید: از سوی دیگر عوامل طبیعی و به ویژه بیولوژیکی (گل سنگ ها) در داخل سنگ های رخنه کرده و باعث ایجاد ترک و شکاف هایی شده اند که تخریب جداره ی این گوردخمه ها را سرعت می دهد.

وندالیسم روی جداره گوردخمه تخت جمشید (این نوشته تاریخ ۴ بهمن ۱۳۹۲ را نشان می دهد)

وی با اشاره به این که بررسی کامل و به دست آوردن اطلاعات کامل از این محوطه می توانست دست کم موضوع پایان نامه ی دانشجویان رشته ی باستان شناسی و تاریخ باشد، به نبود حتی یک تابلوی معرفی در این بخش از تخت چمشید اشاره می کند و ادامه می دهد: پدیده ی فروچاله ها و فرونشست زمین در مرودشت و در کنار ارزشمندترین بناهای تاریخی مانند نقش رستم و پارسه، یکی از چالش هایی است که در چند سال گذشته گریبانگیر این دو یادگار تاریخی را گرفته است و همچنان آسیب های وارد شده به آن رو به افزایش است.

او فرونشست زمین در حریم درجه یک و در نزدیکی گوردخمه ی «چشمه پارسه» را که در یک خط درازا (طولی) گسترش پیدا کرده، نمونه ای از این اتفاق می داند و ادامه می دهد: نکته ی غم انگیز داستان زمانی رخ می دهد که بدانیم این فرونشست ها در حال گسترش اند.

فرونشست زمین در محدوده ی کوه رحمت

این فعال میراث فرهنگی استان فارس با اشاره به درخواست های زیادی که در طول سال های گذشته توسط کارشناسان و کنشگران میراث فرهنگی مطرح شده که باید دست کم درسی به نام «میراث فرهنگی و زیست بوم» در واحدهای درسی دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی گنجانده شود، ادامه می دهد: هر چند گور سنگی کوه مهر (رحمت) در نزدیکی میراث جهانی پارسه، قرار دارد، اما «لویی واندنبرگ» ندید، به عنوان نخستین کسی که تعداد زیادی از استودان ها و گوردخمه های این منطقه از تخت جمشید را شناسایی کرد آن را ندید. حتی بعد از آن «هرتسفلد» و دیگر پژوهشگران که این آثار را شناسایی کردند، هیچ کدام به این گوردخمه اشاره ای نکردند.

نشانه های حضور معتادان در این منطقه ی تاریخی

او با بیان این که جایگاه این گور سنگی در کوه مهر (رحمت) و نزدیکی میراث جهانی پارسه است، ادامه می دهد: در جلو این آرامگاه یا همان گوردخمه یک قاب برای مسطح کردن نمای گور سنگی تراشیده شده است. درگاه این آرامگاه، مستطیل شکل است و فضای درون آن یک مربع را تشکیل می دهد که در پیرامون درگاه گوردخمه، دو فرو رفتگی برای مهر و موم کردن در درگاه وجود دارد.

آریا با تاکید بر این که این بازمانده بدون تعیین حریم است و در کنار آن در دل کوه، استودانی به جای مانده از روزگار ساسانی وجود دارد، اضافه می کند: این اثر باستانی به عنوان بازمانده ی فرهنگی – تاریخی با نام «گوردخمه تخت جمشید» ۱۶ اسفند ۱۳۸۴با شماره ی ۱۴۷۴۸ با قدمت ساسانیان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

رنگ های و تاریخ های حک شده روی جداره ی گور دخمه نشان می دهد در طول سال های مختلف

با رنگ های سفید، قرمز و سیاه روی جداره ی این محوطه ی تاریخی یادگاری نویسی انجام شده است

انتهای پیام