به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز دوشنبه ۲۹ اردیبهشت مصادف با بیست وچهارمین روز از ماه مبارک رمضان است و طبق روال روزهای قبل صوت ترتیل جزء بیست وچهارم قرآن کریم با صدای «عبدالباسط و عباس امام جمعه» جهت بهره مندی هرچه بیشتر مخاطبان منتشر شد که در اینجا می توانید بشنوید.

حجت الاسلام سیدعلی بطحایی کارشناس مسائل دینی در گفت وگو با تسنیم به بیان نکاتی مهم از جزء بیست وچهارم قرآن کریم پرداخت که متن آن در ادامه آمده است:

***

سوره فصلت آیه ۳۶؛ ﴿ و إما ینزغنک من الشیطان نزغ فاستعذ بالله إنه هو السمیع العلیم﴾

کلمه «نزغ» به معنای ورود در کاری به قصد فساد است و به وسوسه شیطان و تحریک او نیز نزغ گفته می شود.

سوره فصلت آیه ۳۵؛ ﴿ و ما یلقاها إلا الذین صبروا و ما یلقاها إلا ذو حظ عظیم﴾

بهره و حظ بزرگ، از دیدگاه دنیاطلبان برای قارون است «إنه لذو حظ عظیم»(قصص، ۷۹) اما از دیدگاه قرآن بهره و حظ بزرگ برای افرادی است که کرامت نفس و سعۀ صدر داشته باشند. «و ما یلقاها إلا ذو حظ عظیم»

سوره فصلت آیه ۳۴؛ ﴿ و لا تستوی الحسنة و لا السیئة ادفع بالتی هی أحسن فإذا الذی بینک و بینه عداوة کأنه ولی حمیم﴾

در برابر کسانی که مردم را به خدا دعوت می کنند افراد بی تفاوت، نااهل و بدرفتاری پیدا می شوند که اگر مبلغ دین، با اخلاق خوش و سعۀ صدر با آنان برخورد نکند توفیقی حاصل نمی شود. این آیه سفارش می کند که بدی ها را با خوبی پاسخ بده و اهل انتقام نباش؛ همان گونه که در دعای مکارم الاخلاق، امام زین العابدین علیه السلام از خداوند می خواهد که به او توفیق دهد که در برابر غیبت مردم از او، نیکی مردم را بگوید و از بدی آنان بگذرد و هر کس با او قطع رابطه کرد با او معاشرت کند. بارها در سیرۀ پیامبر اکرم و اهل بیت معصوم آن حضرت نمونه هایی از این برخوردها را می خوانیم که سرسخت ترین مخالفان را به طرفدار آنان تبدیل کرده است.

مردم چند دسته اند:

کسی که دوست خود را حفظ می کند.

کسی که دوست خود را نسبت به خود بی تفاوت می کند.

کسی که دوست خود را به دشمن تبدیل می کند.

کسی که دشمن را به دوست تبدیل می کند.

سوره غافر آیه ۵۸؛ ﴿ و ما یستوی الأعمی و البصیر و الذین آمنوا و عملوا الصالحات و لا المسیء قلیلا ما تتذکرون﴾

تکبر، بزرگ ترین مانع حق بینی و حق پذیری است. (متکبر مانند کور است). «ما یستوی الاعمی و البصیر»



سوره غافر آیه ۵۵؛ ﴿ فاصبر إن وعد الله حق و استغفر لذنبک و سبح بحمد ربک بالعشی و الإبکار﴾

دلایل عقلی و نقلی گواه بر آن است که انبیاء(ع) معصوم اند، زیرا اگر معصوم نبودند پیروی و اطاعت مطلق و بی چون و چرا از آنان واجب نبود و اطاعت از آنان مشروط می شد، همان گونه که اطاعت از والدین مشروط به آن است که فرزند را به شرک و انحراف دعوت نکنند. این از یک سو؛ از سوی دیگر دلیل نیاز ما به پیامبر و امام آن است که ما را از انحراف باز دارد و اگر او نیز اهل خلاف باشد، حجت خدا بر ما کامل نیست در حالی که قرآن می فرماید: ﴿ قل فلله الحجة البالغة﴾ (انعام، ۱۴۹)

سوره غافر آیه ۲۷؛ ﴿ و قال موسی إنی عذت بربی و ربکم من کل متکبر لا یؤمن بیوم الحساب﴾

موسی با گفتن «عذت بربی و ربکم» ضمن اعلام پناهندگی خود به خدا، به مردم گفت: فرعون خدای شما نیست.

ضرب المثل «هر کجا نمک خوردی نمکدان نشکن» همه جا درست نیست؛ زیرا موسی سال ها سر سفرۀ فرعون بود اما چون فرعون حق را نپذیرفت، عاقبت به قهر الهی گرفتارش کرد.

آیه ۳۷،۳۶ سوره زمر؛ ﴿ أ لیس الله بکاف عبده و یخوفونک بالذین من دونه و من یضلل الله فما له من هاد﴾، ﴿ و من یهد الله فما له من مضل أ لیس الله بعزیز ذی انتقام﴾

بت پرستان به پیامبر اسلام می گفتند: اگر بت های ما را تحقیر کنی، به تو بلا و آزار می رسد. این آیه نازل شد و به حضرت دلداری داد که: «ألیس الله بکاف عبده»

قرآن، با تعابیر گوناگونی مصونیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را از انواع توطئه ها مطرح کرده است: نظیر آیه «و الله یعصمک من الناس» (مائده ۶۷) و ﴿ إنا کفیناک المستهزئین﴾ (حجر ۹۵) چنان که خداوند نوح را از غرق شدن و ابراهیم را از آتش و موسی را از خطر فرعون و عیسی را از به دار آویخته شدن حفظ کرد.

وظیفه ما در هر شرایطی بندگی خداست. در حدیث می خوانیم: «من أصبح و همومه هم واحد، کفاه الله هموم الدنیا والآخرة؛ کسی که همه تلاش و همتش بندگی خدا باشد، خداوند خواسته های دنیا و آخرتش را برآورده می کند.»

انتهای پیام/