مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری گفت: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اختیار و مسؤلیتی برای صدور مجوز «خانه – کافه ها» ندارد.

سیدجواد موسوی درباره مراجع صادرکننده مجوز خانه های تاریخی و قدیمی که به رستوران، کافه و یا اقامتگاه تبدیل می شوند، به ایسنا گفت: مجوز «خانه -کافه» را وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نمی دهد. ما مجوزها را براساس مصداق هایی که در بند «ب» و «ج» آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تأسیسات گردشگری تصویب شده، صادر می کنیم.

او در پاسخ به بلاتکلیفی خانه - کافه ها برای گرفتن مجوز فعالیت و نامشخص بودن مرجع صادرکننده این مجوز در شرایطی که بسیاری از این کافه ها در خانه های تاریخی و یا ثبت شده در فهرست میراث ملی راه اندازی شده اند، اظهار کرد: در آن آیین نامه حدود ۲۹ مصداق در زیرمجموعه تاسیسات گردشگری تعریف شده که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مجوز آن ها را صادر می کند. «خانه -کافه» در ذیل این مصادیق نیامده است.

مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری همچنین درباره تکلیف مجوز «هاستل» ها که شمار آن ها نیز درحال افزایش است اما با مقاومت هتلداران و برخوردهایی از سوی اداره اماکن نیروی انتظامی برای ادامه فعالیت با این عنوان رایج جهانی در ایران مواجه شده است، گفت: «هاستل ها» در مصادیق آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تأسیسات گردشگری تعریف نشده است و این اقامتگاه ها معمولا با عنوان «مهمان پذیر» از این وزارتخانه مجوز می گیرند.

موسوی درباره تکلیف مجوز «هتل بوتیک» ها که تعداد آن ها نیز درحال افزایش است، گفت: این اقامتگاه ها درحال حاضر با عنوان دیگر از جمله «اقامتگاه یا هتل سنتی» از این وزارتخانه مجوز می گیرند اما در اصلاحیه آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تأسیسات گردشگری انواع هتل از جمله «هتل بوتیک» تعریف شده که در دریافت مجوز مشکلی نداشته باشند. اما این اصلاحیه باید نخست در شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری تصویب شود تا مصوبه هیات دولت را دریافت کند.

در آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تأسیسات گردشگری مصوب ۱۳۷۰ که در سال ۱۳۹۴ اصلاح شد «تاسیسات گردشگری» این گونه تعریف شده است: «واحدهایی که پس از اخذ مجوزهای لازم از سازمان (وزارتخانه) و با رعایت قوانین و مقررات مربوط به شرح زیر تأسیس یا فعالیت می کنند:

۱ هتل، متل و مهمانپذیر. ۲ مراکز اقامتی خودپذیرایی شامل هتل آپارتمان ها، زایرسراها و خانه مسافرها. ۳ اقامتگاه های بوم گردی و اقامتگاه های سنتی. ۴ مراکز تفریحی و سرگرمی گردشگری. ۵ مجتمع ها، اردوگاه ها و محوطه های گردشگری. ۶ مراکز گردشگری سلامت از قبیل مجتمع های سلامت تندرستی و آب درمانی و هتل بیمارستان. ۷ محیط ها و پارک های طبیعت گردی و گردشگری روستایی و عشایری. ۸ مراکز گردشگری ساحلی و دریایی. ۹ واحدهای پذیرایی و انواع غذاخوری های منفرد بین راهی موجود. ۱۰ تأسیسات اقامتی و پذیرایی واقع در مجتمع های خدمات رفاهی بین راهی. ۱۱ واحدهای پذیرایی واقع در پایانه (ترمینال) فرودگاه ها، پایانه های مسافربری زمینی برون شهری، دریایی و ریلی. ۱۲ واحدهای پذیرایی واقع در پایانه های مسافری مرزی کشور. ۱۳ سفره خانه های سنتی. ۱۴ مناطق نمونه گردشگری. ۱۵ دهکده های سلامت. ۱۶ دفاتر یا شرکت های خدمات مسافرتی و جهانگردی. »

انتهای پیام